Ogromne rzymskie miejsce używane przez barbarzyńców do wyrobu ceramiki w Polsce 1800 lat temu

Archeolodzy odkryli w Polsce jedno z największych stanowisk ceramicznych w czasach rzymskich.

130 wyrobów garncarskich sprzed 1800 lat, gigantyczne piece do wyrobu ceramiki, odkryto pod Krakowem, aby „zobaczyć” zakopane głęboko bez wykopywania ich za pomocą magnetometru.

W tym czasie osady zamieszkiwały południową Polskę i często są uznawane za barbarzyńców.

Ceramika znaleziona w dwóch dotychczas wykopanych piecach sugeruje, że obszar ten był używany do produkcji dużych naczyń do przechowywania żywności.

Wynalezienie stanowiska garncarskiego ma obraz osadów o silnej i złożonej gospodarce i możliwościach produkcyjnych.

Za pomocą magnetometru archeolodzy z Uniwersytetu Jacellion odkryli około 130 pieców na 12-hektarowym stanowisku we wsi Vrajbia, 40 mil na wschód od Krakowa.

„Nasze badania pokazują, że tam produkowano tylko naczynia magazynowe z grubymi szyjami” – powiedział archeolog John Bullas. Nauka w Polsce.

Niektóre dzbanki miały około 30 cali wysokości i 20 cali średnicy i podobno służyły do ​​przechowywania żywności.

„Istnieją odkrycia, że ​​takie naczynia były wykopane w ziemi i prawdopodobnie były to spiżarnie” – powiedział.

Piece te istniały w III i na początku V wieku, kiedy ceramikę wykonywano na kołach garncarskich i wypalano w otwartym piecu.

Zakład we Wrzępi to nie tylko największy zakład ceramiczny w Polsce, ale także „jeden z największych barbarzyńskich Europejczyków wszystkich czasów rzymskich”.

Polska Południowa i Środkowa były znane jako centra garncarstwa i metalurgii w czasach Cesarstwa Rzymskiego.

Do tej pory odkryto tylko dwa piece do wypalania, ale znaleziona tam ceramika pochodzi z III i V wieku, kiedy plemiona germańskie, takie jak osady, zamieszkiwały Wersal.

W tamtych czasach ceramikę wykonywano na kołach garncarskich i wypalano w otwartym piecu.

Bulas uważa, że ​​stanowisko we Wrzępiej to nie tylko największe w Polsce miejsce ceramiki, ale także „największe w Europie w całym barbarzyństwie okresu rzymskiego”.

Za pomocą magnetometru naukowcy z Instytutu Archeologicznego Uniwersytetu Jacellion odkryli dziesiątki pieców na 12 akrach w Wersalu.

Jedynym znanym miejscem w Europie był duży zakład produkcyjny odkryty w rumuńskim Medievite, gdzie w latach 1960-2010, od II do IV wieku, odkryto ponad 200 pieców.

Południowo-środkowa Polska była również głównym ośrodkiem rudy żelaza 1800 lat temu, produkując szeroko zakrojone hutnictwo w górach Mazowsza, Śląska i Świętokrzyskiego.

Osady są związane z kulturą epoki żelaza społeczności epoki żelaza w południowej i środkowej Polsce od III wieku pne do V wieku naszej ery.

Bulas i jego koledzy mają nadzieję kontynuować analizę tego obszaru, aby dowiedzieć się, czy piece były używane od stuleci, czy przez krótki okres oraz czy ceramika jest szeroko sprzedawana.

W III wieku południowo-środkowa Polska była również ważnym ośrodkiem rudy żelaza, wytwarzającym szeroko zakrojone hutnictwo w górach Mazowsza, Śląska i Świętokrzyskiego.

Archeolog John Pulas powiedział, że statki wykonane w piecach wydają się być używane lokalnie, ponieważ na północ od pobliskiej Wisły nie znaleziono żadnej ceramiki.

Wykopano tylko dwa piece, ale archeolodzy mają nadzieję na powrót do głębszego zrozumienia przeznaczenia tego obszaru.

„Wydaje się jednak, że jest lokalny, bo nie ma wynalazków statków z charakterystyczną technologią znaną z tego regionu na północ od pobliskiej Wisły. [River]. ’

W marcu Bulas ogłosił odkrycie 5500-letniego grobowca w Debianie, w ciągu pół godziny od Wersalu.

Na zdjęciach satelitarnych on i inny archeolog Marcin Presipina widzieli zewnętrzną część czterokondygnacyjnego fundamentu otoczonego wąwozem.

Osady są związane z kulturą epoki żelaza społeczności epoki żelaza w południowej i środkowej Polsce od III wieku pne do V wieku naszej ery.

READ  Eurowizja INFE Sonda 2022: Kolejne głosy Polski

Wynalezienie miejsca garncarskiego ma obraz osadów o silnej ekonomii i zaawansowanych możliwościach produkcyjnych

Magnetyzm pomógł im znaleźć fundamenty, a później stał się największymi grobowcami megalitycznymi o długości od 140 do 160 stóp i jednym z największych grobowców megalitycznych w Polsce.

Uważają, że gdyby groby były równomiernie rozmieszczone, na miejscu mogło znajdować się kilkanaście osób.

„Niestety szczątki i wyposażenie zmarłego zostały usunięte z tych pochówków w czasie, gdy funkcjonował cmentarz” – powiedziała Presibina. Nauka w Polsce W marcu.

„To rytuał i od tego czasu często spotykamy się na cmentarzach”.