Osa, kwiat i mucha uwięzione w bursztynie odsłaniają mikroświat sprzed 30 milionów lat

Nowo odkryta roślina, niedawno odkryta osa i rozwijająca się larwa muchy zostały znalezione uwięzione w bursztynie, w znakomicie zachowanym momencie prehistorycznego środowiska.

Jeśli obraz owada uwięzionego w bursztynie brzmi znajomo, możesz podziękować George’owi Poinarowi Jr. – entomologowi, który dokonał odkrycia. Jego wczesna praca polegająca na ekstrakcji owadziego DNA z bursztynu dominikańskiego bezpośrednio zainspirowała hipotezę Park Jurajski.

Jego najnowsze badanie dokumentuje pierwszy zapis kopalny gatunku rośliny Plokinetiai pierwszy wzmianka o rodzaju roślin na karaibskiej wyspie Hispaniola.

„Kwiaty kopalne członków tej rodziny są bardzo rzadkie” Powiedział Poinar. „Znalazłem tylko jedną znaną wcześniej skamielinę ze złoża osadowego w Tennessee”.

Słynny bursztyn dominikański to skamieniała forma wymarłej żywicy Hymenaea protera Drzewo, które według naukowców kiedyś rosło w ekosystemie wilgotnego lasu tropikalnego, opiera się na różnych formach życia z żywicy w nim zawartej.

(George Poinar, Jr., 2022, Biologia historyczna)

Ten konkretny okaz został wydobyty z pasma górskiego la Cordillera Septentrional.

Trwa debata na temat wieku skamieniałości bursztynu dominikańskiego, ze sprzecznymi teoriami opartymi na mikroorganizmach użytych do datowania próbek.

Niektórzy twierdzą, że obecność otwornic – jednokomórkowych protistów określanych czasem jako „ameb opancerzonych” – wskazuje, że bursztyn powstał około 15-20 milionów lat temu.

Inni sugerują datę 45-30 milionów lat, w oparciu o obecność coccolithophores – arkuszy węglanu wapnia składających się z jednokomórkowego fitoplanktonu zwanego coccolithophores.

Jest to bardziej skomplikowane, zauważa Poinar, ponieważ bursztyn został wysuszony i ponownie osadzony w turbulentnych osadach, które później zastygły w skale. Co więcej, podobne próbki bursztynu odkryte w Puerto Rico i Jamajce datowane są odpowiednio na oligocen (33,9-23 mln lat temu) i mastrycht-paleocen (72,1-66 mln lat temu).

Szacuje się, że ten okaz ma 30 milionów lat.

Skamielina ujawnia nie tylko nowy gatunek roślin, ale także cały mikrokosmos ekologów, który według Poinara może obejmować zapylanie, drapieżnictwo, a nawet pasożytnictwo.

modni członkowie Euforbia Rodzaj (żyjący krewni skamieniałej rośliny) jest już zapylany przez młode osy, więc jest prawdopodobne, że ta osa odegrała podobną rolę ekologiczną.

skamieniała osa – Hambletonia Dominikanaktóry został odkryty i nazwany Poinar w roku 2020 – jest plikiem osa osowatagrupa pasożytów, o których wiadomo, że składają swoje potomstwo z jajami lub larwami małych owadów, które stają się pożywieniem dla rozwijających się młodych os.

Używając obrazowania w wysokiej rozdzielczości, Poinar zauważył mały pęcherzyk żółciowy (Cecidomyiidae) Larwa wewnątrz rozwijającego się nasienia kwiatu i uszkodzenie torebki jajnika zamieszkanej przez komary.

Uważa się, że osa mogła zostać przyciągnięta do zarażonego kwiatu, aby złożyć jajo, które po wykluciu wkrótce pasożytuje na larwie komara galasowego.

Oczywiście, pokręcona fabuła szerszeni została przerwana, gdy bryła lepkiej żywicy zamroziła trzy żywe stworzenia na obrazie, w którym tkwiły przez miliony lat.

Poinar był pod takim wrażeniem piękna tej skamieniałej chwili, że… porównanie Jego pojawienie się w ruchach artystycznych XX wieku, z „eleganckimi krzywiznami” i „długimi liniami” kwiatu przypominającymi style Art Nouveau oraz „tańcami” i „ozdobnymi” kształtami os i „ostrymi kątami” nawiązującymi do stylu Art Deco.

„W oparciu o zainteresowania, pochodzenie i obecne środowisko każdy ma swój własny sposób interpretowania obrazów wizualnych w świecie przyrody” – powiedział Poinar.

„Organizm można opisać, nadać mu nazwę naukową, a następnie przechowywać w hierarchii taksonomicznej”.

Badania skamielin często skupiają się na pojedynczych organizmach i ich miejscu na osi czasu drzewa życia, być może dlatego, że tak rzadko można znaleźć kompletne okazy, nie mówiąc już o tak wyraźnym wskaźniku interakcji wielu gatunków.

„W wielu przypadkach niezwiązane ze sobą przedmioty są przypadkowo zakopywane w bursztynie” – powiedział Poinar.

„Ale czuję, że w tym przypadku osa została zwabiona do kwiatu, aby uzyskać nektar lub spróbować złożyć jajko na kapsułce zawierającej larwę muchy”.

Artykuł ukazał się w: Biologia historyczna.