Na tym mozaikowym obrazie obejmującym 340 lat świetlnych kamera internetowa bliskiej podczerwieni (NIRCam) … [+] Ukazuje w nowym świetle obszar formowania się gwiazd Mgławicy Tarantula, w tym dziesiątki tysięcy młodych, nigdy wcześniej nie widzianych gwiazd, które wcześniej były otoczone kosmicznym pyłem. Wydaje się, że najbardziej aktywny region mieni się masywnymi młodymi gwiazdami, które wydają się słabo niebieskie. A wśród nich rozsiane są wciąż zakopane gwiazdy, pojawiające się na czerwono, ale jeszcze nie wyłaniające się z kokonu pyłowej mgławicy. NIRCam jest w stanie wykryć te pokryte pyłem gwiazdy dzięki bezprecedensowej dokładności w zakresie bliskiej podczerwieni. W lewym górnym rogu młodej gromady gwiazd, tuż nad wnęką mgławicy, wyraźnie widoczna jest starsza gwiazda, ukazująca osiem wyraźnych kolców dyfrakcyjnych dla NIRCam, artefaktu struktury teleskopu. Gdy górny środek tej gwiazdy wznosi się w górę, z grubsza zaznacza wyraźną bańkę w obłoku. Młode gwiazdy wciąż otoczone przez materię pyłową nadmuchują ten bąbel, zaczynając wycinać własną jamę. Astronomowie użyli dwóch spektrometrów Webba, aby przyjrzeć się bliżej temu regionowi i określić skład chemiczny gwiazdy i otaczającego ją gazu. Te spektroskopowe informacje powiedzą astronomom o wieku mgławicy i ile pokoleń narodzin gwiazd była ona widziana. Daleko od jądra gorących, młodych gwiazd, chłodniejszy gaz zmienia kolor na rdzę, informując astronomów, że mgławica jest bogata w złożone węglowodory. Ten gęsty gaz jest materiałem, który uformuje przyszłe gwiazdy. Kiedy wiatry pochodzące od masywnych gwiazd wymiatają gaz i pył, część z nich będzie się akumulować i za pomocą grawitacji utworzy nowe gwiazdy.
NASA, ESA, CSA i STScI
Tysiące młodych gwiazd zostało po raz pierwszy wykrytych przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) – i to z niesamowitą precyzją.
30 Dorados, znana również jako Mgławica Tarantula, jest jednym z najczęściej badanych obszarów nocnego nieba. Znajduje się około 161 000 lat świetlnych od nas w Wielkim Obłoku Magellana, galaktyce karłowatej krążącej wokół Drogi Mlecznej.
Sława Mgławicy Tarantula wywodzi się z jej statusu największego i najjaśniejszego obszaru gwiazdotwórczego znanego astronomom w którejkolwiek z galaktyk w naszym kosmicznym sąsiedztwie. W mgławicy znajduje się ponad 800 000 gwiazd i protogwiazd.
Swoją nazwę zawdzięcza niciom przypominającym pajęczynę. Nowe zdjęcia Webba ujawniają szczegółową strukturę i skład gazu i pyłu. Pokazują również odległe galaktyki tła, a także najgorętsze, najbardziej znane gwiazdy.
Utworzono trzy obrazy. Bardziej szczegółowy obraz (powyżej) pochodzi z JWST Kamera bliskiej podczerwieni (NIRCam). Ten 14 557 na 8418 pikseli obraz o rozdzielczości 122 MP można pobrać bezpłatnie w formacie f.pierwsza decyzja. Ujawnia gwiazdy pokryte wcześniej kosmicznym pyłem, na który JWST może teraz patrzeć bezpośrednio dzięki wysokiej rozdzielczości NIRCam w zakresie bliskiej podczerwieni. Możesz zobaczyć aktywny region młodych, masywnych niebieskich gwiazd.
Przy dłuższych falach światła uchwyconych przez urządzenie średniej podczerwieni (MIRI), Webb koncentruje się na … [+] Obszar wokół centralnej gromady gwiazd ujawnia zupełnie inny widok Mgławicy Tarantula. W tym świetle, gorące, młode gwiazdy z gromady bledną do blasku i pojawiają się świecący gaz i pył. Obfite węglowodory oświetlają powierzchnie obłoków pyłu pokazane na niebiesko i fioletowo. Duża część mgławicy jest bardziej rozproszona i upiorna, ponieważ światło średniej podczerwieni jest w stanie pokazać więcej tego, co dzieje się głęboko w chmurach. Trwałe protogwiazdy pojawiają się w swoich zapylonych kokonach, w tym jasnej gromady na górnej krawędzi zdjęcia, na lewo od środka. Inne obszary wydają się ciemne, tak jak w prawym dolnym rogu obrazu. Odnosi się to do najgęstszych obszarów pyłu w mgławicy, które nie mogą przeniknąć nawet w średniej podczerwieni. Mogą to być przyszłe lub obecne miejsca powstawania gwiazd. Wkład Europejskiej Agencji Kosmicznej (MIRI) i NASA, instrument zaprojektowany i zbudowany przez konsorcjum europejskich instytutów finansowanych ze środków krajowych (European MIRI Consortium) we współpracy z Jet Propulsion Laboratory i University of Arizona.
NASA, ESA, CSA i STScI
Powyższy obrazek pochodzi z Webba Urządzenie średniej podczerwieni (MIRI), który przechwytuje najdłuższe fale podczerwone. Świeci w nim chłodniejszy gaz, blask pyłu i zwarte protogwiazdy.
Mgławica Tarantula ma skład chemiczny podobny do masywnych obszarów gwiazdotwórczych obserwowanych w „kosmiczne południe” Wszechświata, gdy Wszechświat miał kilka miliardów lat, a proces formowania się gwiazd był u szczytu.
Spektrometr bliskiej podczerwieni Webba (NIRSpec) ujawnia, co naprawdę dzieje się w interesującym regionie … [+] Z Mgławicy Tarantula. Astronomowie skupili się na potężnym narzędziu, które wyglądało jak mały bąbelek na obrazie z kamery bliskiej podczerwieni Webba (NIRCam). Jednak widma ujawniają zupełnie inny obraz młodej gwiazdy wydmuchującej bąbel w otaczającym ją gazie. Sygnatura atomowego wodoru, pokazana na niebiesko, pojawia się w samej gwieździe, ale nie jest bezpośrednio przez nią otoczona. Zamiast tego pojawia się poza „bańką”, której widma pokazują, że jest „wypełniony” wodorem cząsteczkowym (zielony) i złożonymi węglowodorami (czerwony). Wskazuje to, że bańka w rzeczywistości znajduje się na szczycie gęstego pióropusza pyłu i gazu wydmuchiwanego przez promieniowanie z masywnej młodej gromady gwiazd znajdującej się w prawym dolnym rogu (zobacz pełne zdjęcie NIRCam). Nie pojawia się jako kolumna jak niektóre inne struktury w mgławicy ze względu na brak znaczącego kontrastu kolorystycznego z otoczeniem. Silne wiatry gwiazdowe od młodych, masywnych gwiazd w mgławicy wybijają cząsteczki z pióropusza, ale pozostają w środku, tworząc miękki kokon dla gwiazdy. Ta gwiazda jest wciąż zbyt młoda, aby otrząsnąć się z otoczenia poprzez wydmuchiwanie bąbelków – NIRSpec uchwycił gwiazdę, która dopiero zaczyna wyłaniać się z ochronnego obłoku, z którego się formuje. Bez rozdzielczości Webba w zakresie fal podczerwonych wykrycie narodzin tej gwiazdy nie byłoby możliwe. NIRSpec jest budowany dla Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) przez konsorcjum europejskich firm pod przewodnictwem Airbus Defence and Space (ADS) z Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda NASA dostarczającym detektor i miniaturowe podsystemy.
NASA, ESA, CSA i STScI
Obrazy w końcu pochodzą ze spektrografu bliskiej podczerwieni JWST (NIR), który pobrał widma – optyczne odciski palców – z maleńkiej bańki wewnątrz Mgławicy Tarantula. Wodór atomowy jest niebieski, zielony przedstawia wodór cząsteczkowy, a czerwony węglowodory złożone (czerwony). Wskazuje, że bańka znajduje się nad gęstym pióropuszem pyłu i gazu eksplodowanym przez promieniowanie z gromady gwiazd widocznej na głównym zdjęciu tego artykułu.
More Stories
Eksperymenty technologiczne mają na celu złagodzenie kosmicznego napięcia
Zidentyfikowano kluczowe bariery i rozwiązania utrudniające zwiększenie stosowania szczepionek w czasie ciąży
Australia dołącza do Wielkiej Brytanii, aby zaoferować zakrojone na szeroką skalę monitorowanie jakości wody z kosmosu