Plamy Hubble’a rozdarły starożytne pozostałości po supernowej w Wielkim Obłoku Magellana

Kosmiczny Teleskop Hubble’a NASA/ESA uchwycił szczegółowy obraz pozostałości po supernowej o nazwie DEM L 249.

Zdjęcie z Hubble’a DEM L 249 pokazuje pozostałość po supernowej typu Ia znajdującą się około 160 000 lat świetlnych od nas w konstelacji Mensy. Źródło: NASA/ESA/Hubble/Y.Chu.

Rozmiar L 249znany również jako SNR J053605-703826, CAL 61 i RX J0536.1-7039, znajduje się w konstelacji Mensy.

obiekt Zyje Wewnątrz Wielkiego Obłoku Magellana, galaktyka satelitarna Drogi Mlecznej znajduje się zaledwie 160 000 lat świetlnych od Ziemi.

Astronomowie Hubble’a powiedzieli: „Wielki Obłok Magellana jest idealnym naturalnym laboratorium, w którym astronomowie mogą badać narodziny, życie i śmierć gwiazd, ponieważ region ten jest bliski, zorientowany w kierunku Ziemi i zawiera stosunkowo mało absorbującego światło pyłu międzygwiazdowego”.

Uważa się, że DEM L 249 został stworzony przez supernową typu Ia podczas eksplozji białego karła.

„Podczas gdy białe karły są zazwyczaj stabilne, mogą się powoli akumulować, jeśli są częścią układu podwójnego gwiazd” – wyjaśniają naukowcy.

„Ta akumulacja materii trwa, dopóki biały karzeł nie osiągnie masy krytycznej i nie przejdzie katastrofalnej eksplozji supernowej, wyrzucając w tym procesie ogromną ilość materii w przestrzeń”.

Kolorowy obraz DEM L 249 jest złożeniem oddzielnych ekspozycji uzyskanych przez Kamera szerokokątna Hubble’a 3 (WFC3).

Do próbkowania różnych długości fal użyto kilku filtrów.

Kolor wynika z przypisania różnych odcieni do każdego obrazu monochromatycznego powiązanego z indywidualnym filtrem.

„Dane Hubble’a/WFC3 zostały uzyskane podczas systematycznych poszukiwań w Wielkim Obłoku Magellana w poszukiwaniu ocalałych towarzyszy białych karłów, które stały się supernowymi” – powiedzieli naukowcy.