Zachowanie komórek T informuje o wyniku przerzutowego czerniaka

Immunoterapia wyzwala zdolność układu odpornościowego do walki z rakiem. Jednak w przypadku niektórych pacjentów immunoterapia nie działa, a nowe badania mogą pomóc wyjaśnić, dlaczego. Kiedy komórki odpornościowe zwane limfocytami T infiltrują nowotwory złośliwe, program genetyczny tych komórek T i ścieżka wzrostu, którą następnie podążają, mogą wpływać na ich odpowiedź na immunoterapię i przewidywać całkowite przeżycie pacjenta, zgodnie z nowym badaniem przeprowadzonym przez badaczy Weill Cornell Medicine. Wyniki obalają dominujący paradygmat odpowiedzi immunologicznych w czerniaku i oferują różne podejścia terapeutyczne.

W badaniu opublikowanym 9 maja w Komórki nowotworoweNaukowcy przeanalizowali tysiące próbek ludzkich guzów, a także pojedyncze ludzkie limfocyty T z wielu zbiorów danych i typów guzów i porównali je z kilkoma modelami zachowania limfocytów T w odpowiedzi na infekcje, raka i szczepionki, w tym szczepionki dla ludzi. Odkryli, że limfocyty T albo utkną we wczesnym stanie aktywacji, albo rozwijają się w komórki pamięci, które są namnażane za pomocą obecnych metod immunoterapii.

Limfocyty T nie działają w sposób indywidualny, ale możemy zrozumieć i modelować ich zachowanie w sposób, który pozwala przewidzieć wyniki pacjentów i całkowite przeżycie. „

Dr Niroshana Anandasabapathy, główny autor

Dr Niroshana Anandasappathi, MD, profesor nadzwyczajny dermatologii i dermatologii w mikrobiologii i immunologii w Weill Cornell Medicine, jest praktykującym dermatologiem dla pacjentów z czerniakiem w New York Presbyterian/Weill Cornell Medical Center.

Naukowcy od dawna wiedzą, że układ odpornościowy może samodzielnie wykrywać i eliminować komórki rakowe, ale proces ten jest czasami zaburzony, prowadząc do rozwoju raka. Wcześniejsze dane zdają się potwierdzać teorię, że po pojawieniu się guza limfocyty T wchodzące do guza nadal widzą i reagują na białka guza, dopóki nie staną się zestresowane i nie będą w stanie zaatakować komórek nowotworowych. Teoria ta została wykorzystana do wyjaśnienia sukcesu leczenia zwanego immunologicznym punktem kontrolnym, który wykorzystuje sygnały komórkowe do poprawy odpowiedzi limfocytów T, budząc zdolność limfocytów T do atakowania i eliminowania guza.

Jednak nowotwory niektórych pacjentów nie reagują na blokadę immunologiczną. Aby dowiedzieć się dlaczego, zespół zaczął przyglądać się i analizować większe zbiory danych na większą skalę niż poprzednie badania.

Dr Anandasabapathy, który jest również członkiem Sandry and Edward Mayer Cancer Center oraz Englander Institute for Precision Medicine, powiedział.

Korzystając z dużego oprogramowania, wielu markerów genetycznych i wielu równoczesnych strategii genetycznych do klasyfikowania losu komórek, dr Anandasabapathy i jej współpracownicy byli w stanie przeklasyfikować komórki T w guzach i lepiej modelować ich rozwój. Wyniki pokazały, że nie wszystkie infiltrujące komórki T spełniają ten sam los w każdym nowotworze. W przeciwieństwie do standardowego widoku, problemem wydaje się być „niepowodzenie rozruchu” po wczesnej aktywacji i przejściu na pamięć, a nie wypalenie. Wzbogacenie programów pamięci długotrwałej jest ściśle związane z całkowitym przeżyciem i skuteczną odpowiedzią na terapię blokadą immunologiczną w czerniaku.

Oprócz przewidywania wyników badacze mają nadzieję znaleźć sposoby na ich zmianę. Na przykład ominięcie braku uwalniania limfocytów T przez limfocyty T i indukowania tworzenia limfocytów T naciekających nowotwór u pacjentów, u których ich brakuje, może sprawić, że guzy nieodpowiadające na leczenie będą wrażliwe na blokowanie punktów kontrolnych układu odpornościowego.

Chociaż obecne prace koncentrują się na czerniaku złośliwym, naukowcy ustalili również, że podobne zjawiska prawdopodobnie leżą u podstaw różnic w odpowiedziach komórek T pacjentów na inne rodzaje raka, w tym raka nerki, pęcherza moczowego, prostaty i wątroby.

„Siła badania naprawdę polega na odkryciu nowych dróg odkryć i sugerowaniu bardziej racjonalnych metod leczenia” – powiedział pierwszy autor, Abinav Jaiswal, doktorant w Weill Cornell Graduate School of Medical Sciences w laboratorium dr Anandasabapathy.