prowadzony przez szofera | Wiadomości z MIT

Kiedy Cindy Heredia wybierała swój program MBA, wiedziała, że ​​chce być w czołówce branży pojazdów autonomicznych. Podczas badań odkryłem, że MIT oferuje wyjątkową propozycję: prowadzony przez studentów zespół bez kierowców. Heredia złożyła podanie do MIT o dołączenie do zespołu, mając nadzieję na zdobycie doświadczenia zawodowego.

„Mam nadzieję, że uda nam się znaleźć sposoby na wykorzystanie narzędzi i technologii, takich jak wspólne przejazdy i pojazdy autonomiczne, oraz wykorzystać różnorodne dostępne środki transportu, aby służyć wrażliwym populacjom, które tradycyjnie były niedostatecznie obsługiwane przez istniejące opcje”, mówi Heredia.

W wieku ośmiu lat Heredia była pochłonięta samochodami i naprawiała radia samochodowe, aby pomóc utrzymać rodzinę. Dorastając w dzielnicy o niskich dochodach w Laredo w Teksasie, Heredia postrzegała mobilność jako niezbędny zasób umożliwiający zwiększenie zatrudnienia, edukacji i możliwości na wczesnym etapie życia. Jedyny samochód jej rodziny był stale używany w pracy, co utrudniało im zaspokojenie podstawowych potrzeb, takich jak pójście do lekarza. Dorastając, widziała, jak jej przyjaciele nie mogą znaleźć pracy z powodu godzinnych podróży autobusem.

Przyjęcie do MIT i dołączenie do zespołu Driverless było jej pierwszym krokiem w kierunku naprawienia różnic w transporcie. pod opieką Centrum Edgertona MITI Kierowca Massachusetts Institute of Technology Opracowują własne oprogramowanie AI do ścigania się w zawodach samojezdnych. Wykorzystując talenty i zasoby, Driverless nawiązał współpracę z University of Pittsburgh, Rochester Institute of Technology (RIT) i University of Waterloo w Kanadzie, tworząc MIT-PITT-RW i konkurować w Indy Autonomous Challenge.

Zimą 2021 roku Heredia został współkapitanem drużyny. To nie zawsze było łatwe. Na Indy Autonomous Challenge w listopadzie MIT-PITT-RW był jedynym z dziewięciu zespołów składającym się wyłącznie z uczniów. Heredia opowiada: „Nasz zespół otrzymał wiele odpowiedzi na „nie”. Powiedziano nam, że zespół prowadzony przez studentów nie powinien nawet znajdować się w siatce. Dwa dni przed wyścigiem (z którego na szczęście wróciliśmy!) mieliśmy druzgocący wypadek. Widzieliśmy, jak jego koledzy odchodzą. Wydarzenia w naszym życiu osobistym miały miejsce. Ale zawsze byliśmy w stanie poradzić sobie ze wszystkim i wyjść z tego silniejsi. Nic nigdy nas nie załamało”.

Opracowanie niezawodnych algorytmów podejmowania decyzji jest trudne ze względu na możliwość błędnej interpretacji danych z czujników, co może prowadzić do kolizji. Co więcej, podczas jazdy z prędkością przekraczającą 150 mil na godzinę wzrasta zapotrzebowanie na szybkie podejmowanie decyzji, co skłania zespoły do ​​ciągłego ulepszania stosu technologicznego. Zespoły takie jak MIT-PITT-RW przesuwają granice, testując nowe algorytmy z prędkościami uważanymi za zbyt niebezpieczne dla tradycyjnych metod, napędzając postęp w tej dziedzinie.

Pomimo tych wyzwań, w styczniu MIT-PITT-RW ustanowił nowy rekord prędkości 152 mil na godzinę podczas jazdy na czas (konkurując o najszybszy czas) w Indy Autonomous Challenge i po raz pierwszy zajął czwarte miejsce w zawodach wszechstronnych. . Ustanowili także kolejny rekord zespołu wynoszący 154 mil na godzinę, wyprzedzając inny samochód.

Teraz, przygotowując się do ukończenia studiów MBA, Heredia zastanawia się nad przywództwem zespołu i podkreśla, jak ważne jest budowanie zaufania między członkami zespołu: „To w dużej mierze rola ludzi. Trzeba umieć pracować z różnymi osobowościami. Zrozumienie, jak zarządzać swoim zespołem, jest kluczowe”. Bardzo ważne i myślę, że zaczyna się to od zbudowania z nimi zaufania. Nauczyłem się, że najlepszym sposobem na to jest nigdy nie wymagać od nikogo niczego, czego nie zadałbyś sobie Jedną rzeczą jest powiedzieć swojemu zespołowi: „Jesteś dla mnie ważny, a ja jestem tu dla ciebie”. Całkowicie inną jest udowadnianie tego w kółko swoimi działaniami.

Heredia zachęca inne kobiety do zajmowania kierowniczych stanowisk w branży pojazdów autonomicznych. „Musisz się tam wystawić, być widzianym, nigdy się nie ukrywać. Jeśli zostaniesz zaproszony do pokoju, musisz przypomnieć sobie, że zasługujesz na to, by być w tym pokoju.” Wierzy, że dostępne wsparcie jest większe, niż mogłoby się wydawać. „Istnieje zadziwiająca liczba kolorowych kobiet na stanowiskach kierowniczych w firmach zajmujących się samojezdnymi pojazdami i jestem wdzięczny, że mogę nazwać niektóre z nich moimi mentorami”.

Heredia mówi, że każdy, kto wejdzie w tę dziedzinę, powinien być przygotowany na wiele porażek. „Są chwile, kiedy można spróbować jak najwięcej wysłuchać i podjąć decyzję, ale może ona nie być tą właściwą. Taki projekt wiąże się z dużym ryzykiem, a komfort świadomości, że się nie powiedzie, czasem jest I to jest w porządku. Dowiesz się więcej, kiedy przejdziesz przez najtrudniejsze chwile. Więc myślisz, kręcisz się i idziesz dalej. Radzę więc zacząć od nastawienia, że ​​jest to doświadczenie edukacyjne. I wykorzystaj aby pomóc ludziom uwierzyć w to, co jest możliwe, dzieląc się tym, czego nauczyłeś się po drodze”.

Podczas gdy wiele osób spodziewa się, że własność pojazdów osobistych zakończy się wraz z pojawieniem się pojazdów samojezdnych, Heredia uważa, że ​​będzie to powolny i stopniowy proces. Planuje karierę w branży autonomicznej jazdy, zdając sobie sprawę z istotnych wyzwań, jakie ona stwarza. Ma nadzieję, że w przyszłości będziemy mogli również wykorzystywać te technologie dla dobra społecznego i wprowadzać je do społeczności takich jak ta, w której dorastałem. „To niezwykle interesujący problem i myślę, że przed nami jeszcze długa droga (gra słów zamierzona).”