Ptaki wykorzystują ziemskie pole magnetyczne do „znaków zatrzymania” podczas migracji

Dzięki połączeniu wykrywania pola magnetycznego Ziemi poprzez Wizja i w środku kompas co pozwala im orientować się w zależności od natężenia pola magnetycznego, ptaki wędrowne mają niewielkie trudności ze znalezieniem drogi.

Te narzędzia biologiczne, znane jako magnetyzm, pozwala ptakom nie tylko wiedzieć, w którym kierunku skierować swoją pierwszą migrację na zewnątrz, ale także wiedzieć, jak wrócić do miejsc lęgowych z precyzyjną dokładnością, często w odległości kilku metrów od pierwotnego miejsca porodu.

Aby dowiedzieć się, skąd ptaki wiedzą, kiedy przestać, naukowcy zbadali, czy ptaki wykorzystują również sygnały z ziemskiego pola magnetycznego do dokładniejszego określania miejsc rozrodu.

Sygnały mogą być inklinacja magnetyczna – kąt nachylenia pomiędzy polem magnetycznym Ziemi a powierzchnią Ziemi – lub natężenie magnetyczne, całkowita siła pola magnetycznego Ziemi.

poprzednie wyszukiwanie Zaproponował podobne pomysły jako sposób na powrót ptaków na upragnione tory lotu, jeśli niesprzyjająca pogoda zepchnęła je z kursu.

W nowym badaniu wykorzystano dane z 17 799 aporterów pierścieniowych (charakterystycznych ptaków) z lat 1940-2018, aby zbadać, czy trzcinnik zwyczajny (Acrocephalus scirpaceus), ptak wędrowny migrujący przez pustynię, wykorzystał informacje magnetyczne, aby powrócić do swojego miejsca gniazdowania.

Jeśli ptaki te rzeczywiście wykorzystują sygnały z ziemskiego pola magnetycznego do zlokalizowania swojego pierwotnego miejsca rozrodu, naukowcy argumentują, że roczne zmiany ziemskiego pola magnetycznego muszą być odzwierciedlone w stopniowych zmianach położenia obszarów gniazdowania ptaków.

„Ponieważ pole magnetyczne Ziemi zmienia się nieznacznie z roku na rok, wartości parametrów magnetycznych charakterystycznych dla miejsca urodzenia lub rozrodu osobnika będą w następnym roku zlokalizowane w innym miejscu” – autorzy wyjaśniać.

„Dlatego, jeśli ptaki używają parametrów magnetycznych do określenia miejsca urodzenia lub miejsca rozrodu, spodziewalibyśmy się, że zmiany pozycji między latami będą odzwierciedlać roczne zmiany lokalizacji określonych parametrów magnetycznych”.

Wyniki badań wskazują, że inklinacja magnetyczna jest głównym wskaźnikiem magnetycznym ptaków podczas przemieszczania miejsca lęgowego, z określonymi parametrami nachylenia wskazującymi na rodzaj „znaku stopu”.

Autorzy sugerują, że ptaki „uczą się” kąta nachylenia przed opuszczeniem lęgowisk.

„Przypuszczamy, że odpowiada to nachyleniu, które działa jak jednowspółrzędny znak stopu: ptaki mogą zapamiętać miejsce urodzenia lub rozrodu przy użyciu tylko jednego wymiaru współrzędnych, jeśli jest używany w połączeniu z namiarem kompasowym, który łączy miejsca zimowania i rozrodu”. stan: schorzenie autorski.

Według autorów wykorzystanie tendencji magnetycznej jako początkowego sygnału do zmiany miejsca rozrodu ma sens, ponieważ charakteryzuje się najbardziej stałą zmiennością z roku na rok w porównaniu z innymi potencjalnymi sygnałami magnetycznymi. Zapewnia ptakom wędrownym bardziej niezawodny znak, że dotarły do ​​żądanego miejsca.

„Ponadto, inne pozycje pochodzące z gradientu magnetycznego poruszają się bardziej wraz ze zmiennością świecką, dzięki czemu proponowany mechanizm jest stosunkowo solidny. Pozycja miejsca urodzenia będzie się poruszać zgodnie z szacunkami za pomocą nachylenia i nachylenia jako mapy dwuwspółrzędnej, średnio o 18,5 km (11,5 mi ) ) między latami, szacunkowo z gęstością i nachyleniem 20,4 km, a szacunkowo z gęstością i nachyleniem 98,2 km.” stan: schorzenie autorski.

„W przeciwieństwie do tego, miejsce rozrodu wskazane za pomocą zbocza jako znaku stopu przesuwa się między latami tylko o 1,22 km. Sugerujemy, aby pamiętając miejsce rozrodu względem najbardziej stabilnego wskazania i odnosząc się do niego wraz z namiarem kompasowym, proponowana strategia minimalizuje efekt świeckiej dywergencji”.

W rzeczywistości naukowcy odkryli, że ptaki pobrane do użytku w badaniu były bliżej miejsca przewidywanego przez model sygnału przechyłu w porównaniu do miejsca urodzenia lub miejsca lęgowego, co sugeruje, że ptaki mogą nadać priorytet biomagnetycznym sygnałom koordynacji przechyłu w stosunku do miejsca lęgowego.

Ogólnie rzecz biorąc, wydaje się, że wykorzystując szereg mechanizmów biologicznych związanych z parametrami określanymi przez pole magnetyczne Ziemi, ptaki wędrowne są w stanie z powodzeniem nawigować i znajdować krytyczne środowiska potrzebne do ich dalszego przetrwania.

Opublikuj badania w czasopiśmie Nauka.