Seria upuszczania — technika i produkt

krople łańcucha

Powtarzanie zepsutych, mylących passów w profesjonalnych wyścigach tego sezonu stało się śmieszne (nie wspominając o frustrujących dla kolarzy). Ale dlaczego tak się dzieje? W ciągu moich czterech dekad ścigania/jazdy konnej ani razu mi się to nie zdarzyło – i myślę, że są dowody w tej chronologii. Oczywiście nie korzystałem z nowej modnej technologii rowerowej – i nadal z nią borykam się (nawet drobne akcesorium łapacza łańcucha). Więc
Na czym dokładnie polega problem?

W trzecim etapie obecnego Tour de France usłyszałem, jak Nico Roche (komentator RNZ) w interesujący sposób odnosi się do fenomenu „długiego łańcucha” – co ma sens, biorąc pod uwagę ujęcia z bliska tylnych widełek podskakujących dziko między kasetą a zębatkami . Następnie spekulował, że może to być funkcją obecnie standardowych taśm szerokopasmowych (10/11 do 30/32) i łańcuchów (54/38). Oczywiście, na maksa, użycie powiedzmy 10 zębatek z 38 zębatkami skutecznie wydłuża łańcuch.

Może to jest odpowiedź, ale podejrzewam, że jest ich więcej i chciałbym usłyszeć opinie innych ludzi.
Moja własna intuicja obejmuje również wciąż niedoskonałą technologię elektronicznej zmiany przełożeń (na przykład kopanie motocyklistów w celu ponownego startu) oraz ograniczenia pojedynczej pozycji dla tylnych haków, szczególnie przez piasty hamulców tarczowych (i są one również współwinne w sekwencyjnym proces upuszczania? Nad czym się zastanawiam?)

Regulacja łańcucha była bardziej satysfakcjonująca i wydajna mechanicznie. Po pierwsze, przy długich cofnięciach koło można zabezpieczyć we właściwym punkcie naciągu łańcucha (za pomocą triku prowadzącego, czyli palca). Po drugie, śruby oporowe w szynach przednich i tylnych można precyzyjnie dostroić i nagwintować, aby zapobiec wypadaniu łańcucha.

Stara technika miała eleganckie rozwiązania dla kompetentnego mechanika domowego, bez pomocy i kosztów twojego LBS.

Też się nad tym zastanawiałem. Myślę, że przyczyną obecnej sytuacji jest częściowo to, że zawodnicy używają nowej przedniej mechaniki Di2 z tarczami i korbami poprzedniej generacji (które są bardzo niedostatecznie zaopatrzone). Wydaje się, że istnieje różnica w szerokości. Niedługo po wydaniu nowego Di2 wydano również aktualizację oprogramowania układowego, aby rozwiązać problem z nadmiernym przesunięciem FD (przyczyny tego).

Od jakiegoś czasu wiemy, że AXS ma poważne problemy w tym obszarze (przyczyny i rozwiązania były omawiane jako nudności tutaj i gdzie indziej.

EPS jest bardzo rzadki i nie mogę komentować.

Tak więc elektronika jest prawdopodobnie czynnikiem, a dłuższe łańcuchy również mogą odgrywać pewną rolę.

Biorąc to wszystko pod uwagę, spadek łańcucha był bardzo rzadki w starym modelu Di2 i jest możliwy w każdym systemie mechanicznym. Chociaż podejrzewam, że technologia odgrywa pewną rolę, ci jeźdźcy naprawdę mocno naciskają na systemy, a charakter jazdy grupowej oznacza, że ​​mogą uderzyć więcej wybojów.