aktualności, najnowsze wiadomości,
W tym tygodniu doniesiono, że aktywność słoneczna zniszczyła niektóre satelity SpaceX Starlink od ostatniego startu. Cykl słoneczny to 11-letni cykl zmian, którym podlega słońce w swojej aktywności. Podczas tego cyklu pole magnetyczne Słońca zmienia się lub odwraca. Wyobraź sobie, że magnes zmienia się z dodatniego na ujemny, więc zamiast przyklejać się do lodówki, teraz go odpycha. Niektóre części tego cyklu nazywane są minimalnymi, gdy aktywność na słońcu jest znacznie mniejsza, co skutkuje mniejszą liczbą rozbłysków i plam słonecznych. Jest też maksimum, gdy słońce znajduje się w zenicie. Dzieje się tak, gdy widzimy duże rozbłyski słoneczne i koronalne wyrzuty masy – erupcje wulkaniczne na Słońcu, w których część jego materii jest wyrzucana i podróżuje w przestrzeni. W ciągu ostatnich kilku lat powoli wychodziliśmy poza dolne granice i obserwujemy większą aktywność, a kolejne maksimum powinno przypadać gdzieś między 2023 a 2026 rokiem. Aktywność Słońca ma różny wpływ na Ziemię. Niektóre z nich są tak piękne, a ludzie rezerwują wakacje tylko po to, aby je złapać – zorzę polarną. Aurora borealis, aurora borealis, australijska aurora borealis, aurora borealis są wynikiem aktywności słońca. W ciągu ostatnich kilku lat było sporo zorzy polarnej, ponieważ byliśmy w ciszy słonecznej. Wraz ze wzrostem aktywności liczba obserwacji zorzy polarnej wzrośnie, a raporty pojawią się dopiero w drugim tygodniu zorzy polarnej na Tasmanii. Kiedy cząstki i naładowana materia opuszczają Słońce, przemierzają przestrzeń i zderzają się z ziemską atmosferą. Ponieważ substancja ta jest naładowana, wzbudza gaz w naszej atmosferze, a kiedy to się dzieje, powoduje jej świecenie, co prowadzi do zorzy polarnej. Przypomina neon, który przez rurkę wypełnioną neonem (lub innymi gazami) przesyła prąd elektryczny i powoduje jego świecenie. Zamiast elektryczności odbijanie się słońca przecięło 150 milionów kilometrów i uderzyło w naszą atmosferę. Chociaż widok na Ziemi jest piękny, w kosmosie dla naszych satelitów i wszystkich ludzi, sytuacja jest zupełnie inna. Duże burze mogą powodować zakłócenia w komunikacji satelitarnej, co może poważnie wpłynąć na operacje na Ziemi. Jeśli burza jest naprawdę duża, może uszkodzić satelitę, a nawet go zakłócić. Jest też dużo promieniowania, więc astronauci muszą być czujni w zależności od siły burzy. To kolejny potencjalny problem, z którym może się zmierzyć nasza nowa era turystyki kosmicznej. Burze zmieniają również fizycznie ziemską atmosferę – jej gęstość. Wraz ze wzrostem gęstości oznacza to, że ruch w nim zmienia się dramatycznie. Satelity są zaprojektowane tak, aby obracały się z określoną prędkością i kątem przez górne warstwy naszej atmosfery. Ta nagła zmiana burzy słonecznej znacznie wpłynęła na orbitę. Przeczytaj więcej z Sunday Space: wyobraź sobie, że wjeżdżasz na podjazd na rowerze, z lekkim wiatrem za sobą, który doda Ci energii. Teraz nagle stajesz twarzą w twarz z porywami 100 km/h. Wyniki? Zwolnisz i zejdziesz ze wzgórza. Chociaż wydaje się, że jest to pierwszy przypadek czegoś takiego, ponieważ wystrzeliwujemy satelity z niewiarygodną szybkością, która jest dopiero wychwytywana, gdy zbliżamy się do następnego maksimum, możemy mieć więcej takich zdarzeń. Technologia kosmiczna będzie naprawdę musiała planować wokół uderzeń słonecznych, aby uniknąć uszkodzeń lub zniszczenia.
/images/transform/v1/crop/frm/pMXRnDj3SUU44AkPpn97sC/7a08abfc-976c-42cb-a630-f088ce45ea15.jpg/r0_305_4240_2701_w1200_h678_fmax.jpg
W tym tygodniu doniesiono, że aktywność słoneczna zniszczyła niektóre satelity SpaceX Starlink od ostatniego startu.
Cykl słoneczny to 11-letni cykl zmian, którym podlega słońce w swojej aktywności. Podczas tego cyklu pole magnetyczne Słońca zmienia się lub odwraca. Wyobraź sobie, że magnes zmienia się z dodatniego na ujemny, więc zamiast przyklejać się do lodówki, teraz go odpycha.
Niektóre części tego cyklu nazywane są minimalnymi, gdy aktywność na słońcu jest znacznie mniejsza, co skutkuje mniejszą liczbą rozbłysków i plam słonecznych. Jest też maksimum, gdy słońce znajduje się w zenicie.
Dzieje się tak, gdy widzimy duże rozbłyski słoneczne i koronalne wyrzuty masy – erupcje wulkaniczne na Słońcu, w których część jego materii jest wyrzucana i podróżuje w przestrzeni. W ciągu ostatnich kilku lat powoli wychodziliśmy z dolnych granic i obserwujemy większą aktywność, a kolejne maksimum powinno przypadać gdzieś między 2023 a 2026 rokiem.
Aktywność słońca ma różny wpływ na Ziemię. Niektóre z nich są tak piękne, a ludzie rezerwują wakacje tylko po to, aby je złapać – zorzę polarną. Aurora borealis, aurora borealis, australijska aurora borealis, aurora borealis są wynikiem aktywności słońca.
W ciągu ostatnich kilku lat było sporo zorzy polarnej, ponieważ byliśmy w ciszy słonecznej. Wraz ze wzrostem aktywności liczba obserwacji zorzy polarnej wzrośnie, a raporty pojawią się dopiero w drugim tygodniu zorzy polarnej na Tasmanii.
Kiedy cząstki i naładowana materia opuszczają Słońce, przemierzają przestrzeń i zderzają się z ziemską atmosferą. Ponieważ ta substancja jest naładowana, wzbudza gaz w naszej atmosferze, a kiedy to się dzieje, powoduje jego świecenie, co prowadzi do zorzy polarnej.
Przypomina neon, który przez rurkę wypełnioną neonem (lub innymi gazami) przesyła prąd elektryczny i powoduje jego świecenie. Zamiast elektryczności odbijanie się słońca przecięło 150 milionów kilometrów i uderzyło w naszą atmosferę.
Podczas gdy widok na Ziemi jest piękny, w kosmosie dla naszych satelitów i wszystkich ludzi, sytuacja jest zupełnie inna.
Podczas gdy widok na Ziemi jest piękny, w kosmosie dla naszych satelitów i wszystkich ludzi, sytuacja jest zupełnie inna.
Duże burze mogą powodować zakłócenia w komunikacji satelitarnej, co może poważnie wpłynąć na operacje na Ziemi. Jeśli burza jest naprawdę duża, może uszkodzić satelitę, a nawet go zakłócić.
Jest też dużo promieniowania, więc astronauci muszą być czujni w zależności od siły burzy. To kolejny potencjalny problem, z którym może się zmierzyć nasza nowa era turystyki kosmicznej.
Burze zmieniają również fizycznie ziemską atmosferę – jej gęstość. Wraz ze wzrostem gęstości oznacza to, że ruch w nim zmienia się dramatycznie. Satelity są zaprojektowane tak, aby obracały się z określoną prędkością i kątem przez górne warstwy naszej atmosfery. Ta nagła zmiana burzy słonecznej znacznie wpłynęła na orbitę.
Wyobraź sobie, że jedziesz na rowerze pod górę, z lekkim wiatrem za sobą, który dodaje Ci energii. Teraz nagle stajesz twarzą w twarz z porywami 100 km/h. Wyniki? Zwolnisz i zejdziesz ze wzgórza.
Chociaż wydaje się, że jest to pierwszy przypadek czegoś takiego, ponieważ wystrzeliwujemy satelity z niewiarygodną szybkością, która jest dopiero wychwytywana, gdy zbliżamy się do następnego maksimum, możemy mieć więcej takich zdarzeń.
Technologia kosmiczna będzie naprawdę musiała planować wokół uderzeń słonecznych, aby uniknąć uszkodzeń lub zniszczenia.
- Brad Tucker jest astrofizykiem i kosmologiem w Obserwatorium Mount Stromlow, National Center for Public Awareness of Science przy ANU.
„Całkowity miłośnik kawy. Miłośnik podróży. Muzyczny ninja. Bekonowy kujon. Beeraholik.”
More Stories
Identyfikacja kolejnego śmiertelnego wirusa | Wiadomości o Mirażu
Teleskop Hubble'a został przełączony w tryb niesamowicie bezpieczny z powodu utrzymującej się usterki
Leczenie chorób współistniejących u osób starszych z cukrzycą typu 2