Trump nie jest konferansjerem, jakim był kiedyś. Ale nadal oglądamy jego program | Moira Dunigan

SReporterzy ustawiali się w kolejce na zewnątrz przez całą noc, mając nadzieję na jedno z nielicznych miejsc dla dziennikarzy na sali sądowej. Przybyli też demonstranci, zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy byłego prezydenta, a policjanci otoczyli ich osobnymi zagrodami. Do południa scena na Centre Street na dolnym Manhattanie stała się zatłoczona, chaotyczna i festiwalowa. „Zamknijcie go!” – skandowali liberalni anty-Trumpowi protestujący. Naśladując hasło kampanii Trumpa z 2016 r. w radosnym pokazie zniżania się do poziomu przeciwnika.

Zakładając lotnicze okulary przeciwsłoneczne i charakterystyczne czerwone kapelusze, protestujący za Trumpem wydawali zdezorientowane okrzyki „USA! USA!” ktoś był Rozdano gwizdki, który zamienia scenę w kakofonię sprzeczności i powrotów. Na zewnątrz Trump Tower w centrum miasta znajdowały się kamery, które filmowały, jak wsiadał do konwoju, aby udać się do sądu, a przed salą sądową były kamery, które obserwowały, jak wysiada z samochodu i wchodzi do niego.

Nie przegap okazji, by zwrócić na siebie uwagę, pojawiły się również niektóre z najbardziej żywych postaci w Partii Republikańskiej. Przedstawiamy George’a Santosa, zhańbionego kongresmena z Long Island, który został zdemaskowany wkrótce po swoim wyborze za sfabrykowanie swojej autobiografii i który rzekomo utrzymywał się z szeregu dziwacznych oszustw, zanim zajął się polityką. Więc zrobiłem Marjorie Taylor Green, konspiracyjnej republikańskiej kongresmenki z Georgii, która próbowała zorganizować własny wiec po drugiej stronie ulicy od gmachu sądu. W końcu wyszedłem przytłoczony wyśmiewaniem i szumem. Następnie, przeprowadzając wywiad z reporterem na tylnym siedzeniu samochodu, Green porównała Donalda Trumpa do Nelsona Mandeli i Jezusa Chrystusa, których, jak zauważa, również aresztowano.

Znaczna część sceny impeachmentu Donalda Trumpa we wtorek – w której były prezydent został oskarżony o 34 zarzuty fałszowania dokumentacji biznesowej, spisku i przyznania się do winy wobec wszystkich – wydawała się cynicznie obliczona, sposób dla różnych graczy i odbiorców. próbując wyssać część ogromnej uwagi mediów, która była skupiona na wydarzeniu dla siebie.

Ale postacie takie jak Santos i Green ze swej strony nie mylą się, przedstawiając się jako spadkobiercy Trumpa: to on zapoczątkował nieskrywane oszustwa i jawne teorie spiskowe w krajowym procesie politycznym, i on, który zrezygnował z pretekstów służby i patriotyzmu, by zainicjować To. Jeśli chodzi o politykę otwartej niechęci i własnego interesu, to on zmienił amerykańską politykę narodową w karnawał kpin i zniewag, jakim jest dzisiaj. Trump nie jest konferansjerem, jakim był kiedyś – mężczyzna oskarżony teraz w stanie Nowy Jork jest słaby i uszkodzony – ale wszyscy nadal oglądamy jego program.

Czy zarzuty karne będą dobre dla Trumpa? Wydaje się, że Trump tak myśli, a przynajmniej tak próbuje pokazać opinii publicznej. Zebrał dużo pieniędzy na swoją trzecią kandydaturę na prezydenta w ciągu pięciu dni między postawieniem aktu oskarżenia a procesem: 7 milionów dolarów, według urzędników kampanii. Kiedy był w sądzie oskarżonym, jego kampania wysłała e-mail ze zbiórką pieniędzy, prosząc zwolenników o zakup koszulek z fałszywym wizerunkiem trofeum byłego prezydenta wraz z napisem „Niewinny”. Kosztują 47 dolarów za sztukę.

A akt oskarżenia stawia potencjalnych pretendentów Trumpa do nominacji Republikanów w niezręcznej sytuacji: chcą zdystansować się od Trumpa, ale nie mogą zdystansować się od jego zwolenników, tych twardogłowych, którzy wciąż stanowią rządzącą większość. Rządy republikańskie. Jeśli już, akt oskarżenia sprawił, że Trump miał większe szanse na uzyskanie nominacji GOP, z tych samych powodów, dla których wydawało się to prawdopodobne w 2016 r. partia kręci się Republikanin, siła potężniejsza niż sama partia.

Ale to nie znaczy, że Trump jest szczególnie potężny. W ciągu dni, gdy proces się ciągnął, gdy stacje informacyjne nieustannie emitowały materiał filmowy samolotu Trumpa startującego z Miami, a cyrk wirował przed salą sądową na Manhattanie, liberałowie w Internecie i w mediach zaczęli odczuwać namacalny niepokój. Całe to zainteresowanie Trumpem bardzo przypominało początki prawyborów w cyklu 2016 – wybory, które wygrał.

Czy powinniśmy zwracać na to uwagę? Czy niczego się nie nauczyliśmy? Ale w przypadku Trumpa nawet jego wystudiowana obojętność wciąż sprawia, że ​​znajduje się w centrum politycznej uwagi, tak jak mówi komuś, żeby nie myślał o białym słoniu.

I być może jest to dowód na dziwną władzę, jaką Trump dzierży w umysłach liberałów, a wielu z nich wierzy, że może to być jego akt oskarżenia w sprawie 34 zarzutów karnych. Dobry na jego perspektywy wyborcze. Trump chwalił się kiedyś, że mógłby zastrzelić kogoś na Piątej Alei i nie stracić ani jednego głosu. Niektórym liberałom wydaje się, że Trump może paść martwy na środku Piątej Alei, a mimo to znaleźć sposób, by ponownie zostać prezydentem.

Prawdą jest również, że Trump nie jest już tym kandydatem, którym był kiedyś. W 2016 roku Trump miał przewagę w postaci nowości i szokującej wartości; Ludzie patrzyli na niego, ponieważ nie wiedzieli, co zamierza zrobić dalej.

Teraz wszyscy wiedzą, co zrobi dalej: jest umysłem znanym narodowi z niekończącej się ekspozycji, a niewielu ludzi jest tak stanowczych i godnych zaufania w swojej nieuczciwości i samolubstwie. Jego przechwałki, jego twierdzenia, że ​​to wszystko jest tak niesprawiedliwe – tak przewidywalne, że aż nudne. Należy zauważyć, że Trump stał się krótkowzroczny i zastraszający. Na swoich wiecach jest teraz mniej jowialny i charyzmatyczny niż kiedyś, wskazując QAnon i wielu mrocznych postaci politycznych, które według niego go skrzywdziły.

Kiedyś miał talent do kierowania i wykorzystywania w charakterze broni pretensji białych i męskich, często udawanych jako uraza klasowa, oraz do kierowania nienawiścią elit do własnych celów. Ale teraz porzucił wszelkie pretensje do odwzajemnienia lojalności swoich wasali: mówi o nich ze szczerą pogardą. Z wyjątkiem garstki oszalałych, oni w końcu też z tego zrezygnują, albo przynajmniej osłabną na tyle w swoim entuzjazmie, że jeszcze mniej z nich pójdzie głosować.

Rezultat był taki, że oglądanie Trumpa wchodzącego na salę sądową we wtorek było jak oglądanie goryla w klatce w zoo: pozbawiło go władzy, uczyniło go bezużytecznym, a tam, gdzie był przerażający i przerażający, teraz wydaje się głupi, mniej obiektem strachu niż scena.

Dla Trumpa sytuacja może się jeszcze zmienić; Zmieniali się dla niego już wcześniej, a każdy, kto był świadkiem wyścigu w 2016 roku, wie, że lepiej go nie lekceważyć. Ale od dłuższego czasu jest coraz słabszy, a nie silniejszy. Do wyborów w 2024 roku jeszcze długa droga, ale można argumentować, że sezon rozpoczął się we wtorek, kiedy Trump wszedł na salę sądową. To nie jest pomyślny początek.