Upośledzony zmysł węchu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem depresji w późniejszym życiu

W badaniu, które objęło ponad 2000 seniorów mieszkających w społeczności przez osiem lat, naukowcy z Johns Hopkins Medicine stwierdzili, że mają ważne nowe dowody na związek między osłabionym węchem a ryzykiem depresji w późniejszym życiu.

Ich ustalenia, opublikowane 26 czerwca br the Gerontology Journal: nauki medycznenie dowodzi, że utrata węchu powoduje depresję, ale sugeruje, że może służyć jako silny wskaźnik ogólnego stanu zdrowia i samopoczucia.

Wielokrotnie widzieliśmy, że upośledzony zmysł węchu może być wczesnym sygnałem ostrzegawczym przed chorobami neurodegeneracyjnymi, takimi jak choroba Alzheimera i Parkinsona, a także ryzykiem śmierci. To badanie potwierdza jego związek z objawami depresyjnymi” – mówi Vidya Kamath, Ph.D.adiunkt psychiatrii i nauk behawioralnych w Johns Hopkins University School of Medicine.

„Ponadto badanie to bada czynniki, które mogą wpływać na związek między zapachem a depresją, w tym zaburzeniami funkcji poznawczych i stanem zapalnym”.

W badaniu wykorzystano dane zebrane od 2125 uczestników badania rządu federalnego znanego jako Health, Aging, and Body Composition Study (Health ABC). Grupa ta składała się z grupy zdrowych osób starszych w wieku od 70 do 73 lat na początku ośmioletniego okresu badań w latach 1997-1998. Na początku badania uczestnicy nie mieli trudności z przejściem 0,25 mili, wchodzeniem po 10 stopniach lub wykonywaniem normalnych czynności i byli oceniani osobiście co roku i telefonicznie co sześć miesięcy. Testy obejmowały testy zdolności do wykrywania określonych zapachów oraz oceny depresji i mobilności.

W 1999 roku, kiedy po raz pierwszy zmierzono węch, 48% uczestników wykazywało normalny węch, 28% wykazywało osłabienie węchu, znane jako brak węchu, a 24% miało głęboką utratę tego zmysłu, znaną jako brak węchu. Uczestnicy z lepszym węchem byli zwykle młodsi niż ci, którzy zgłaszali znaczną utratę lub osłabienie węchu. W trakcie obserwacji u 25% uczestników rozwinęły się objawy dużej depresji. Po dalszej analizie naukowcy odkryli, że osoby z krytycznym pogorszeniem lub utratą węchu miały zwiększone ryzyko wystąpienia poważnych objawów depresyjnych podczas długoterminowej obserwacji w porównaniu z osobami z normalnej grupy węchowej. Uczestnicy z lepszym węchem byli zwykle młodsi niż ci, którzy zgłaszali znaczną utratę lub brak krwi.

Naukowcy zidentyfikowali również trzy „ślady” objawów depresyjnych w badanej grupie: niskie stabilne, stabilne, umiarkowane i stabilne objawy depresyjne. Upośledzony zmysł węchu wiązał się ze zwiększoną szansą na zakwalifikowanie uczestników do grup z umiarkowanymi lub wysokimi objawami depresyjnymi, co oznacza, że ​​im gorszy był zmysł węchu, tym bardziej występowały objawy depresyjne. Wyniki te utrzymywały się po uwzględnieniu wieku, dochodów, stylu życia, czynników zdrowotnych i stosowania leków przeciwdepresyjnych.

Utrata węchu wpływa na wiele aspektów naszego zdrowia i zachowania, takich jak wyczuwanie zepsutej żywności lub szkodliwych gazów oraz czerpanie przyjemności z jedzenia. Teraz widzimy, że może to być również ważny wskaźnik podatności na coś w twoim zdrowiu, co poszło nie tak” – mówi Kamath. „Zapach jest ważnym sposobem interakcji z otaczającym nas światem, a to badanie pokazuje, że może być znak ostrzegawczy przed depresją w późniejszym życiu”.

Ludzki zmysł węchu jest jednym z dwóch zmysłów chemicznych. Działa poprzez wyspecjalizowane komórki czuciowe zwane neuronami węchowymi, które znajdują się w nosie. Te neurony mają jeden receptor zapachowy. Przechwytuje cząsteczki uwalniane przez otaczające nas substancje, które są następnie przesyłane do mózgu w celu interpretacji. Im wyższe stężenie cząsteczek zapachu, tym silniejszy zapach, a różne kombinacje cząsteczek dają różne odczucia.

Zapach jest przetwarzany w opuszce węchowej w mózgu, która, jak się uważa, ściśle oddziałuje z ciałem migdałowatym, hipokampem i innymi strukturami mózgu, które regulują i umożliwiają pamięć, podejmowanie decyzji i reakcje emocjonalne.

Naukowcy z Johns Hopkins University twierdzą, że ich badanie sugeruje, że zapach i depresja mogą być powiązane poprzez mechanizmy biologiczne (na przykład zmieniony poziom serotoniny, zmiany w objętości mózgu) i behawioralne (na przykład zmniejszone funkcje społeczne i apetyt).

odniesienie: Kamath V, Jiang K, Manning KJ i in. Zaburzenia węchu i ścieżki depresyjne u osób starszych żyjących w społeczności. Lipsitz LA, redaktor. Czasopisma gerontologiczne: seria A. 2023: Powiedziano 139. doi: 10.1093 / Girona / glad139

Ten artykuł został ponownie opublikowany z następującego Materiał. Uwaga: artykuł mógł zostać zredagowany pod względem długości i treści. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się ze wspomnianym zasobem.