Uwalnianie metanu do głębin oceanu jest powiązane ze zmianami klimatycznymi

Nowe badania pokazują, że ognisty lód – zamarznięty metan uwięziony w postaci stałej pod naszymi oceanami – jest podatny na topienie w wyniku zmiany klimatu i może zostać uwolniony do morza.

Międzynarodowy zespół naukowców pod kierunkiem Uniwersytetu w Newcastle odkrył, że w miarę topnienia zamrożonego metanu i lodu uwalniany jest metan – silny gaz cieplarniany – który przemieszcza się z najgłębszych części stoku kontynentalnego do krawędzi podwodnego szelfu. Wykryli nawet kieszeń, która przesunęła się na odległość 40 kilometrów.

Naukowcy publikujący w czasopiśmie Nature Geoscience twierdzą, że oznacza to, że duże ilości metanu będą prawdopodobnie zagrożone i przedostaną się do atmosfery w wyniku globalnego ocieplenia.

Hydrat metanu

Hydrat metanu, znany również jako lód ognisty, to podobna do lodu struktura znajdująca się zakopana na dnie oceanu i zawierająca metan. Duże ilości metanu są magazynowane w postaci metanu morskiego pod oceanami. Topi się, gdy wzrasta temperatura oceanów, uwalniając do oceanów i atmosfery metan – zwany metanem odgazowanym – co przyczynia się do globalnego ocieplenia.

Naukowcy wykorzystali zaawansowane techniki obrazowania sejsmicznego 3D do zbadania frakcji hydratów, która oderwała się podczas ocieplania klimatu u wybrzeży Mauretanii w północno-zachodniej Afryce. Zidentyfikowali konkretny przypadek, w którym odłączony metan migrował na odległość ponad 40 kilometrów i został uwolniony przez pole podwodnych zagłębień, zwanych pryszczami, w poprzednich ciepłych okresach.

Główny autor, profesor Richard Davies, prorektor ds. spraw globalnych i zrównoważonego rozwoju na Uniwersytecie w Newcastle, powiedział: „To było odkrycie blokady Covid. Powróciłem do obrazowania warstw pod współczesnym dnem morskim tuż u wybrzeży Mauretanii i prawie się potknąłem na 23 pęcherzach.” „Nasza praca pokazuje, że powstały one w wyniku uwolnienia metanu z hydratów z najgłębszych części stoku kontynentalnego i eksplodującego do oceanu. Naukowcy wcześniej sądzili, że te hydraty nie są podatne na globalne ocieplenie, ale pokazaliśmy, że niektóre są .”

Naukowcy badali już wcześniej, jak zmiany temperatury wody dennej w pobliżu obrzeży kontynentalnych mogą wpływać na uwalnianie metanu z hydratów. Jednakże badania te skupiały się głównie na regionach, w których występuje jedynie niewielka część światowych zasobów hydratu metanu. Jest to jedna z niewielu prac poświęconych uwalnianiu metanu z podstawy strefy stabilności hydratów, która znajduje się głębiej pod wodą. Wyniki pokazały, że metan uwolniony ze strefy stabilności hydratu przebył znaczną odległość w kierunku Ziemi.

Profesor dr Christian Berndt, kierownik Jednostki Badawczej Geodynamiki Morza GEOMAR w Kilonii w Niemczech, dodał:

„To ważne odkrycie. Do tej pory wysiłki badawcze skupiały się na najpłytszych częściach strefy stabilności hydratów, ponieważ uważaliśmy, że tylko ta część jest wrażliwa na zmiany klimatyczne.

„Nowe dane wyraźnie pokazują, że z hydratów morskich mogą uwalniać się znacznie większe ilości metanu i musimy dotrzeć do sedna tego problemu, aby lepiej zrozumieć rolę hydratów w systemie klimatycznym”.

Metan jest drugim po dwutlenku węgla (CO2) najpowszechniej występującym antropogenicznym gazem cieplarnianym. Dane amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska pokazują, że metan odpowiada za około 16% globalnych emisji gazów cieplarnianych.

Wyniki badania mogą odegrać kluczową rolę w przewidywaniu wpływu metanu na zmieniający się klimat i zajmowaniu się nim.

Zespół planuje w dalszym ciągu szukać dowodów na kominy metanu wzdłuż krawędzi i spróbować przewidzieć, gdzie mogą wystąpić ogromne wycieki metanu w miarę ocieplania się planety. Naukowcy planują obecnie ekspedycję naukową, aby odsłonić te blizny i sprawdzić, czy można je ściślej powiązać z przeszłymi zjawiskami związanymi z ociepleniem klimatu.