5 notatek z dramatycznej szóstki finałów Konferencji Wschodniej

• Pełna relacja: Finały Konferencji Wschodniej

Boston – Mając już przed oczami mecz 7, nadal warto spojrzeć na pięć wniosków z wygranej 111-103 Miami Heat z piątkowym meczem Celtics w grze 6 finałów Konferencji Wschodniej. Remis 3-3 Florydy:

1. Od Jamesa do Jimmy’ego: Heat Star mówi nie

Kiedy pisaliśmy w tym miejscu w czwartek o podobieństwach między statusem Bostonu w tej serii wschodnich finałów a kłopotliwym położeniem, w jakim znaleźli się Celtics 10 lat temu, miało to przypominać, że nawet jeśli wszystko wygląda tak dobrze – przewaga 3-2 z grą 6 w domu – mogą pójść strasznie źle.

Nie zamierzaliśmy wzywać ducha LeBrona Jamesa do TD Garden.

Tak właśnie stało się z Jimmym Butlerem (LeButler?) w roli spoilera, uniemożliwiając Celtics wyjazd do finału z grą eliminacyjną wszechczasów. W 2012 roku James miał 45-punktową przewagę, aby zmusić ECF do wyjazdu do Miami na Game Seven i to, co stało się ostatnią podróżą Heat z rzędu. Tym razem Butler publikował mocne liczby – 47 punktów, dziewięć zbiórek, osiem asyst, cztery strzały i blok – aby dać swojej drużynie kolejną szansę na wykonanie tego poprawnie.

„Nie lubię porównywać drużyn. Rozumiem,” trener Miami Eric Spoelstra powiedział, „ten sam facet, ta sama praca, kiedy James odszedł dziesięć lat temu.” Ludzie mogą łatwo dokonać porównań między tymi dwoma. „Chcę tylko, aby nasi ludzie przyjęli ten moment. Jimmy Butler jest świetnym konkurentem – naprawdę nim jest. Możesz go błędnie zidentyfikować na wiele różnych sposobów, ale jego wola rywalizacji jest tak wysoka, jak każdy, kto grał w tę grę”.

W ciągu dwóch i pół gry bolące prawe kolano Butlera ukradło jego uderzenie i odbicie. Wracając na taki spacer, miałby mnóstwo wolnego czasu na odpoczynek i rehabilitację w październiku.

Zamiast tego dał prawdopodobnie najlepszy występ w swojej karierze, w grze eliminacyjnej na trasie. Prawda jest taka, że ​​tylko jeden gracz NBA kiedykolwiek strzelił więcej, odwracając się plecami do zwycięskiej ściany lub domu, a był to Wilt Chamberlain, który przegrał 50 w Bostonie w 1960 roku. Butler nie jest taką legendą, ale nieco dopracował swoje dziedzictwo.

11-letni skrzydłowy mający 6 stóp i 7 stóp wraz ze swoją czwartą drużyną strzelił 14 goli w pierwszej kwarcie, aby nadać ton i rozpalić ogień. Miał 16 w środkowej kwarcie, a następnie zbliżył się z 17 w czwartej — kiedy mistrzowie Bostonu Jason Tatum i Jaylen Brown połączyli się w rzutach 1 na 2.

Butler dał pewną zasługę staremu przyjacielowi Chicago Bulls, koledze z Marquette University, który wypuścił kilka utworów Heat dla Butlera: Dwyane Wade. Wade zadzwonił do niego, aby upewnić się, że głowa i zabawka Butlera są we właściwym miejscu.

„D-Wade nigdy mnie nie uderza, dopóki jego głos nie jest naprawdę pożądany” – powiedział Butler – „Wysłałem mu SMS-a i powiedziałem, że to doceniam. Tylko po to, żebym mógł tam pojechać, dalej budować na tym dziedzictwie i upewnić się, że wygramy.

Niektórzy twierdzą nawet dzisiaj, że Butler nie pasuje do roli „Team Team Player of the Tournament”. Heck, nie udało mu się nawet zagłosować na swoją trzecią drużynę All-NBA w tym sezonie.

nie martw się. Człowiek, który w tym roku zarobił 36 milionów dolarów, położył na plecach kolegów z drużyny. Ich trener też.

„To te zwycięskie, celowe zagrania” – powiedział Spoelstra. „Czasami po prostu potrzebujesz swoich najlepszych graczy – i swojego człowieka – do gry. Był w stanie to zrobić w tych momentach prawdy. Kiedy naprawdę tego potrzebowaliśmy, wraz ze wzrostem ich obrony, mecz wynosił cztery, sześć, znalazł sposób na dostarczenie nam naprawdę ważnego wiadra”.

„Z drugiej strony jest on definicją dwukierunkowego gracza w tej lidze. Zajmuje najtrudniejsze covery. Nawet nie widziałem, ile minut grał. Może jest to zbliżone do minut, do których był przyzwyczajony grając z Chicago Bulls.”

Krzyczcie Tomowi Thibodeau w Nowym Jorku po tym, jak szkolił Butlera w Chicago i Minnesocie.

Inni gracze Heat przysięgają na niezastąpioną noc kamerdynera. Trener z Bostonu, Im Odoka, dał uznanie, ale ubolewał nad tym, co jego kumple pozwalają mu robić w kółko. Potem był PJ Tucker, siłacz z Miami, który wcześnie wpadł na pomysł, co ma nadejść.

„To zabawne, ponieważ przed meczem Markev i ja [Morris] Rozmawialiśmy z Jimmym: „Hej, potrzebujemy 50. Potrzebujemy 50 dziś wieczorem” – powiedział Tucker. „Spojrzał na nas i nie powiedział ani słowa. Po prostu skinął głową i kontynuował. Pomyślałem: „O tak, zaraz zagra, jest zamknięty”.

2. Trudno oglądać wideo Celtics

Pamiętasz film piłkarski „Any Sunday” z Alem Pacino jako szorstkim, opłacanym, dziwnie elokwentnym trenerem? Jego głos może rozbrzmiewać w bostońskiej szatni w nadchodzących dniach, ponieważ jak to ujął bohater Pacino: „Cały, których potrzebujemy, są wszędzie wokół nas”.

Było tuzin lub więcej łatwych do wyobrażenia momentów, które gdyby poszły drogą Bostonu, mogłyby wszystko przewrócić. Brown i Tatum nie podjęli najlepszych decyzji, gdy Spoelstra posłał wyczerpującą asystę w defensywie w noc powolnych, słabych podań przez całą planszę. Od Browna wykonującego parę rzutów wolnych na 2:18 przed końcem i remisującego 99-99, do starego Ala Horforda po decydującej próbie 3 punktów, kiedy jego drużyna przewróciła się pięć chwil później. I tak dalej i tak dalej.

Nie zawracaj sobie głowy nie dopasowaniem gęstości lokaja. Celtics nie wyszli i zaatakowali wystarczająco mocno, aby uszanować ich pracę w wypracowaniu przewagi 3-2 w serii. Teraz wróćmy do Miami, gdzie Boston wygrał dwa razy, ale teraz mierzy się z aktywnym zespołem Heat, który widzi 48 minut i trochę zielonego do pokonania w międzyczasie oraz powrót do finałów.

„To znaczy, jesteśmy sfrustrowani, ale gdyby to było łatwe, to nie bylibyśmy my” – powiedział strażnik Derek White.

3. Doniesienia o śmierci Laurie również były przesadzone

Butler zajął centralne miejsce, ale strażnik z Miami, Kyle Lowery, dał sobie trochę światła dzięki swojemu najlepszemu występowi w suplemencie. Weteran garnka pieprzowego zdobył 18 punktów i 10 asyst, zdobywając cztery trzy punkty w swoim uderzeniu 5 do 14. Biorąc pod uwagę, jak dokuczliwa kontuzja ścięgna podkolanowego albo całkowicie odsunęła go na bok, albo ograniczyła jego skuteczność, Lowry był tuż za Butlerem w awansie na szczyt. okazja.

„Nigdy nie wymyślę wymówki”, powiedział gruboskórny lider piętra. „Grałem wcześniej słabo. Mam szansę się odkupić. Mam wspaniałych facetów w szatni, wspaniałych facetów w naszym zespole, świetną organizację, wspaniałych ludzi w moim życiu, którzy wspierają mnie bez względu na wszystko, w górę i w dół . Zawsze mówią: „Po prostu zrób”.

„Nie możesz przeanalizować tego, co to oznacza dla twojego zespołu, poczucia spokoju i pewności, jakie może dać każdemu. To nasza koordynacja ataków. To tylko te momenty w kluczowych momentach gry, w których piłka musi iść tam, gdzie chcesz” – powiedział Spoelstra.

„Jest jednym z najlepszych graczy wszechczasów w tej lidze. Po prostu wie, jak prowadzić grę. Grasz w takim środowisku ze stawkami, po prostu wspaniale jest mieć rozgrywającego z Hall of Fame, który sprawia, że ​​wszyscy są fajni. „

Nawet jeśli kłótliwa Laurie rzadko wydaje się spokojna na zewnątrz.

4. Czy naprawdę chcemy tego rodzaju zabaw?

Cóż, rozumiemy, to część gry. Ale czy tak musi być? Kiedy Victor Oladipo z Miami poślizgnął się jako asystent obrońcy, by zasadzić się tam, gdzie Brown już się podnosił – lub w okolicy – ​​doszło do kolizji, która mogła mieć katastrofalne konsekwencje.

Niejako ta gra na 12,1 sekundy przed końcem meczu osłabiła szansę Bostonu na długi powrót. Początkowo ogłoszono faul na Oladipo, kiedy Boston przegrał 108-103, a Brown skierował się na linię, sędziowie sprawdzili grę i odrzucili ją. Nagle to Brown był winien swojego szóstego osobistego błędu. Celtics nie strzelili kolejnego gola, zamykając mecz po złej stronie biegu 17-6.

Jeśli piekielnym „błędem” jest gra, która wymaga uregulowań prawnych poza NBA, tego rodzaju ryzykowne manewry w ostatniej milisekundzie mogą wymagać również posunięcia się dalej. Nie pomogło to, że zbliżał się do końca nocy pełnej flopa.

5. Miami może podziękować Draymond Green

To gadatliwy Green State z Golden State otworzył swoje ujadanie późnym czwartkowym wieczorem w Inside NBA, który ma powiedzieć, że spodziewa się zmierzyć się z Boston Warriors w finałach 2022. Oczywiście, to pokazało uszy graczy Heat. Niektórzy są bardziej niż inni, ale wszyscy o tym wiedzą.

„Śmialiśmy się”, powiedział Tucker, „Myślałem, że to zabawne, ponieważ wie lepiej niż ktokolwiek inny, że nadal musimy grać w tę grę”.

Pam Adebayo powiedziała: „Wyciągnęliśmy wszystkich. Wszyscy myśleli, że seria już się skończyła. To znaczy, to jest cała motywacja, której potrzebujemy”.

Jest to więc gra 7, bez gadania z zewnątrz, niezbędnego do napędzania czegokolwiek. Zespół Celtics będzie zdeterminowany, aby uzyskać lepszy start i uniknąć zmian, które były bugaboo i barometrem w tym postsezonie. Upał będzie w domu, chętny nadrobić stratę pary już w budynku. Załoga czekająca na swojego finałowego przeciwnika, Golden State, otrzyma dwa dni więcej odpoczynku niż jakakolwiek drużyna, która przeżyje niedzielę (8:30 ET, ESPN).

Jest to jednak pomysł, który w tej chwili nie przyszedłby do głowy ani trenerom, ani zawodnikom.

„Słuchaj, jesteśmy tutaj”, powiedział Spoilstra. „Tak powinno być z tymi dwoma zespołami. Powinien był przejść przez siedem meczów. Margines błędu po obu stronach jest bardzo mały. Żadne dwa słowa nie są lepsze w sporcie zawodowym niż „Gra 7”.

Jedyna różnica polega na tym, że Celtics nigdy nie chcieli ich słuchać.

* * *

Steve Ashburner pisał o NBA od 1980 roku. Możesz do niego wysłać e-mail tutaj, znaleźć jego archiwum tutaj i Śledź go na Twitterze.

Opinie wyrażone na tej stronie niekoniecznie odzwierciedlają opinie National Basketball Association, jego klubów lub Turner Broadcasting.