Płatki śniegu mogą żywić się na ziemi i połykać zdobycz bez wody Nowości

Po tym, jak węgorz chwyta ofiarę za pomocą pierwszego zestawu szczęk, rozciąga drugi zestaw „szczęk gardłowych”, aby złapać walczącą zdobycz i wciągnąć ją w gardło mureny. Rita Mehta, adiunkt ekologii i biologii ewolucyjnej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz, po raz pierwszy opisała ten niesamowity mechanizm żywienia w 2007 roku. Natura papier.

Nowe badanie, opublikowane 7 czerwca w Journal of Experimental Biology, pokazuje, że te szczęki gardłowe umożliwiają przynajmniej jednemu gatunkowi mureny żerowanie na lądzie.

„Większość ryb naprawdę potrzebuje wody do karmienia” – powiedział Mehta. „To pierwszy przykład ryby, która może żywić się na lądzie bez polegania na wodzie”.

Powiedziała, że ​​doniesienia o płatku śniegu wypadającym z wody, aby złapać kraby na plaży, skłoniły ją do bliższego przyjrzenia się. „Te mureny mają tendencję do zjadania zdobyczy o twardej skorupie, jak kraby, i widziałem w literaturze doniesienia, że ​​wychodzą z wody i szukają krabów, ale nie było jasne, co stało się później”.

Nawet ryby, które są dobrze przystosowane do amfibii, takie jak tygrysie, potrzebują wody do połykania pokarmu. Mehta powiedział: „Mchy wspinają się na błotne równiny i chwytają zdobycz, taką jak małe kraby i owady. Pokonują wyzwanie połykania na ziemi, wchłaniając wodę, a następnie używając wody, którą trzymali w ustach, aby ją połknąć”.

Płatki śniegu mogą to zrobić bez wody dzięki nietypowym mechanizmom karmienia.

„Mają bardzo ruchliwą szczękę gardłową w gardle” – powiedziała. „Gdy murena chwyta ofiarę w swoją szczękę, szczęka gardłowa ponownie chwyta ofiarę i wprowadza ją z powrotem do przełyku. Ten mechaniczny ruch nie jest zależny od wody”.

Jednak udowodnienie, że płatek śniegu może jeść na Ziemi, nie było łatwym zadaniem. Mehta i zespół studentów zajęło ponad pięć lat, aby wytrenować siedem płatków śniegu, aby zjechały po zboczu na platformę, chwyciły kawałek ryby i połknął go przed powrotem do wody.

„Czują się znacznie bezpieczniej w wodzie, więc najpierw łapią ryby i wracają z nimi prosto do wody” – powiedziała. „Polegałem na zespole oddanych i zmotywowanych badaczy licencjackich, którzy pracowali nad ich szkoleniem”.

Powiedziała, że ​​współautor Kyle Donohue był szczególnie pomocny, ponieważ jego doświadczenie w szkoleniu zwierząt podczas pracy ze ssakami morskimi jako asystenta badawczego w Laboratorium Systemów Poznawczych i Sensorycznych z Pinniped obok UCLA Long Marine Laboratory w Mehcie.

Gdy węże zostały wyszkolone do karmienia na platformie, Mehta udokumentował niezwykłe zachowanie podczas karmienia na wideo. Powiedziała, że ​​wydajność żerowania młodych chwastów płatków śniegu jest równie dobra na lądzie, jak w wodzie.

„W rezultacie te specjalne normy mogą wykorzystywać bardzo różne środowiska dla zasobów żywności” – powiedziała.

Źródło historii:

Materiał Wstęp do Uniwersytet Kalifornijski – Santa Cruz. Oryginał Tima Stevensa. Uwaga: Treść można modyfikować zgodnie ze stylem i długością.