Badanie wykazało, że utrzymujący się brak snu jest powiązany z przyszłymi objawami depresji

Waszyngton: Niedawne badanie genetyczne przeprowadzone przez specjalistów z University College London (UCL) sugeruje, że spanie mniej niż pięć godzin na dobę może zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia objawów depresji.
Historycznie rzecz biorąc, zły sen był postrzegany jako efekt uboczny złego stanu zdrowia psychicznego, ale to badanie wykazało, że związek między snem a chorobami psychicznymi jest bardziej złożony.
Badanie opublikowano w czasopiśmie Psychiatria translacyjnaNaukowcy przeanalizowali dane osób, których średni wiek wynosił 65 lat i odkryli, że krótki sen był powiązany z występowaniem objawów depresyjnych.
Główna autorka Odessa S. powiedziała: „Mamy scenariusz typu kura lub jajko pomiędzy suboptymalnym czasem snu a suboptymalnym snem” – powiedział Hamilton (Instytut Epidemiologii i Opieki Zdrowotnej UCLA). depresjaWystępują często, ale to, co pojawia się jako pierwsze, pozostaje w dużej mierze nierozwiązane. Wykorzystując genetyczną podatność na choroby, odkryliśmy, że sen prawdopodobnie poprzedza objawy depresji, a nie odwrotnie.
W tym badaniu naukowcy wykorzystali dane genetyczne i zdrowotne 7146 osób rekrutowanych w ramach angielskiego badania podłużnego starzenia się (ELSA), reprezentatywnego dla kraju badania populacyjnego prowadzonego w Anglii.
Naukowcy odkryli, że u osób z silniejszą genetyczną predyspozycją do krótkiego snu (mniej niż pięć godzin w ciągu nocy) ryzyko wystąpienia objawów depresyjnych było większe w ciągu 4-12 lat, natomiast u osób z większą genetyczną predyspozycją do depresji wzrost ten nie występował. w objawach depresyjnych. Możliwość krótkiego snu.
Starszy autor dr Olesya Agnakina (Instytut Epidemiologii Opieki Zdrowotnej UCL oraz Instytut Psychiatrii, Psychologii i Psychiatrii) Neurologia W King’s College w Londynie: „Krótkie i długie okresy snu, wraz z depresją, są głównymi czynnikami przyczyniającymi się do tego wysoce dziedzicznego obciążenia zdrowia publicznego. Uważa się, że wskaźniki wielogenowe, które są wskaźnikami genetycznej skłonności jednostki do danej cechy, są początkowo kluczowe „Aby zrozumieć naturę długości snu i objawów depresji”.
Naukowcy ocenili siłę predyspozycji genetycznych wśród uczestników ELSA, korzystając z wyników poprzednich badań asocjacyjnych obejmujących cały genom, w ramach których zidentyfikowano tysiące wariantów genetycznych powiązanych z większym prawdopodobieństwem depresji oraz krótkiego lub długiego snu.
W ramach szeregu oddzielnych analiz mających na celu sprawdzenie wiarygodności swoich ustaleń zespół badawczy przyjrzał się także pozagenetycznym powiązaniom między objawami depresji a czasem trwania snu.
Odkryli, że u osób, które spały pięć godzin lub mniej, ryzyko wystąpienia objawów depresyjnych było 2,5 razy większe, podczas gdy u osób bez objawów depresji o jedną trzecią częściej występowały problemy ze snem. Dostosowali się do szerokiego zestawu czynników, które mogły mieć wpływ na wyniki, takich jak wykształcenie, zamożność, palenie tytoniu, aktywność fizyczna i zmniejszenie częstości występowania chorób długotrwałych.
Naukowcy odkryli również związek między przedłużonym snem a rozwojem objawów depresyjnych, ponieważ uczestnicy, którzy spali dłużej niż dziewięć godzin, byli 1,5 razy bardziej narażeni na wystąpienie objawów depresyjnych niż ci, którzy spali średnio siedem godzin. Jednakże objawy depresyjne nie były powiązane z dłuższym snem po 4–12 latach, co jest zgodne z wynikami badań genetycznych.
Profesor Andrew Steptoe, kierownik Wydziału Nauk Behawioralnych i Zdrowia w Instytucie Epidemiologii Zdrowia i Opieki na University College London, powiedział: „Nieoptymalny sen i depresja zwiększają się wraz z wiekiem, a wraz ze zjawiskiem starzenia się populacji na całym świecie obserwuje się rosnąca potrzeba lepszego zrozumienia mechanizmu łączącego depresję. I Brak snu. „To badanie stanowi ważny fundament dla przyszłych badań na styku genetyki, snu i objawów depresyjnych”.
Ogólnie rzecz biorąc, uczestnicy badania spali średnio siedem godzin na dobę. Na początku okresu badania ponad 10% spało mniej niż pięć godzin na dobę, a pod koniec okresu badania odsetek ten wzrósł do ponad 15%, a odsetek uczestników zaklasyfikowanych jako mających objawy depresyjne wzrósł o około 3 punkty procentowe . Od 8,75-11,47%.
Zarówno długość snu, jak i depresja są częściowo dziedziczone z pokolenia na pokolenie. Poprzednie badania bliźniąt wykazały, że depresja ma w około 35% podłoże genetyczne, a różnice genetyczne odpowiadają za 40% zmienności czasu trwania snu.
W badaniu połączono dane dotyczące snu i objawów depresyjnych z obu grup badania ELSA Badania przeprowadzono w odstępie 2 lat, ponieważ wiadomo, że czas snu i depresja zmieniają się w czasie.