Charlie 777 pokazuje, jak można tworzyć psy z sercem i odpowiedzialnością

Czasami zastanawiam się, gdzie odznaka zwierzaka, program licencjonowania zwierząt, który przeprowadziliśmy dawno temu, i film o mężczyźnie i psie. Robią to w Charlie 777. Wyreżyserowana przez Kiranraja K. to jedna z najprostszych, najpiękniejszych i najwspanialszych opowieści o miłości, która przekracza wszelkie zrozumienie, miłości, która dzieje się wbrew sobie, a nie dzięki tobie – między ludźmi i psa. I jest to opowieść nie tylko dobrze opowiedziana, ale i dobrze przestudiowana. Zagłębia się w nowe, przebudzone realia dobrostanu zwierząt, które obejmują adopcję, przypadkowe przestępstwo nielegalnej hodowli, a nawet wynikające z nich tragiczne choroby genetyczne.

Charlie 777 to także opowieść o zakochaniu się, o powolnym, ale nagłym przebudzeniu. Jako osoba, która odbyła tę miłosną podróż 22 lata temu z moim psem, moją córeczką CJ, czułam każde bicie serca, rezonowało z każdym kamieniem milowym, gdy patrzyłam, jak silny mężczyzna staje się bezbronny i rozpada się na jego miłość. pies; Bardzo epicka, bardzo podstawowa i nieustająca miłość. Mogłem tylko uśmiechnąć się z nieuniknionego i nieuniknionego upadku Dharmy (w tej roli Rakshit Shetty). Ale uśmiech trochę przekrzywił się na bok, ponieważ wszyscy wiemy, jak czasami kończą się najsłodsze historie. Mogę mówić o śniegu i topniejących lodach, mogę mówić o pozbawionym sentymentów facecie, małej dziewczynce, bocznym rowerze, psie o większej osobowości, niż byliśmy przygotowani, by się chronić. Ale bardziej powiązana jest podróż Dharmy i jego psa Charliego przez równiny i wzgórza kraju.

Z perspektywy człowieka z perspektywy dobrostanu zwierząt, dostrzeżenie w filmie niuansów dotyczących zasad zapobiegania okrucieństwu wobec nowych zwierząt, hodowli i ostatecznie adopcji, ścieżek opieki i nieformalnych struktur związanych z zapobieganiem okrucieństwu w filmie było bardzo zachęcające. Nigdy nie spodziewałem się, że filmowiec wykaże się takim poziomem wrażliwości na niuanse posiadania zwierzaka domowego i towarzyszącego, i byłem mile zaskoczony.

Poszukiwania tego filmu rozpoczęły się jeszcze przed wybuchem epidemii. Nie miałam pojęcia, o czym jest ten film, kiedy zespół badawczy dzwonił do mnie, czy numer licencji na zwierzę może składać się z trzech cyfr, jak prowadzić obozy licencji na zwierzęta domowe i czy istnieje numer licencji na zwierzę „777”. Chcieli nawet przyjechać do parku dla psów w Cubbon Park w Bengaluru, aby dowiedzieć się, w jaki sposób firma miejska prowadzi rejestrację zwierząt. Wyreżyserowałem im wszystkie zdjęcia i filmy z naszych poprzednich programów licencjonowania zwierząt domowych z naszej strony na Facebooku, The Cubbon Park Canines. Musiałem podzielić się z nimi zdjęciem odznaki licencji zwierzaka CJ ponad dwie dekady temu, aby pokazać im, jak wygląda ta odznaka. Wiele lat po jej śmierci w jej imieniu założono CJ Memorial Trust, ale patrząc na tę odznakę rejestracyjną, ten miedziany grawerowany owalny kształt przywołał cały smutek. Ale teraz znam przyczyny nieustannych pytań zespołu badawczego Charliego 777.

Poprosiłem ich również, aby w filmie wykorzystali niezależnego psa i powiedzieli, że spróbują. Kilka miesięcy później, kiedy zażądali kolejnego wejścia, przypomniałem im podobnie. Osoba po drugiej stronie powiedziała, że ​​to trudne, ponieważ trudno jest uzyskać podobny dublet w grze niezależnej w porównaniu z labradorem. W filmie wykorzystano cztery labradory – dwoje młodych i dwoje dorosłych. Nadal proszę go, aby skupił się na „adopcji, a nie kupowaniu” – ruchu na rzecz dobrostanu zwierząt, który zachęca do adopcji psów potrzebujących zakupów, zwłaszcza ras egzotycznych. Nalegałem na to, ponieważ znalazłem się wśród tych, którzy odczuwali ból w pośpiechu, aby kupić mopsa po pojawieniu się reklam szczeniąt Hutch, a potem zobaczyli, jak polowano, kupowano i hodowano biedną rasę głowonogów, tylko po to, by tak wiele zostało porzuconych i wyrzuconych. Nie chciałem, żeby po tym filmie to samo stało się z naszymi i tak już biednymi labradorami.

Potem zdarzył się COVID-19 i minęły dwa lata. Zapomniałem o tym filmie. Potem usłyszałem, że film wznawia się i zwiastun został wydany. Tak bardzo się martwiłam, że nie będzie ostrzeżenia o niebezpieczeństwach związanych z hodowlą i kupowaniem labradorów. Brak informacji o zasadach może spowodować pośpiech w zakupie kolejnego labradora. Nie miałem pojęcia o tej historii, poza tym, że dotyczyła mężczyzny i jego psa.

Nawet gdy rozmawialiśmy kilkakrotnie, ze względu na ciasnotę tekstu, badacze i dyrektorzy nie wspominali o tym, jak podchodzą do kwestii hodowli i zakupu psów. Tak więc w ramach Towarzystwa Zapobiegania Okrucieństwu wobec Zwierząt (SPCA) napisaliśmy list do filmowców z prośbą o przesłanie widzom trzech konkretnych wiadomości: skupienie się na niekupowaniu labradorów, promowaniu niezależnych psów oraz na „adopcji nie zakupy” i pomaganie ludziom zrozumieć, że kupowanie od nielegalnych hodowców jest złe.

Cieszę się, że przesłanie SPCA wyszło jako kwestia formy, jako kwestia praktyczności i jako kwestia skupienia się na tym, jak robić filmy o zwierzętach w kraju. Ale z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że nie mam powodów do obaw, ponieważ Charlie 777 radził sobie z problemami z miłością, empatią i wrażliwością, nie będąc zbyt emocjonalnym. Chociaż kilka ostatnich linijek ostrzeżeń/komunikatów w filmie mogło być jaśniejszych i napisany większą czcionką, cieszę się, że zostały one przedstawione z praktycznym zakończeniem tego, co było potrzebne w terenie. Dlatego należy pochwalić otwartość zespołu Charlie 777 na kierowanie się ekspertami od dobrego samopoczucia, takimi jak Sudha Narayanan z CARE.

Zerwania jest tylko kilka – psy wystawowe, odniesienia do Animal Welfare Council, potencjalne szczenięta, ale to drobiazgi. Charlie Chaplin, tereny fabryczne i wycieczki objazdowe po indyjskich przedstawieniach są scenerią dla wspaniałego aktora. Rakszit grał swoją rolę, z wyjątkiem niektórych scen pełnych emocji, z powściągliwością, dokładnością i wrażliwością. A dla psa, którego głębokie, czarne oczy dharmy kochałem, dopóki się w nich nie utopił, nie mam słów.

Muszę przyznać, że nie widziałem Marley & Me, ale mogę powiedzieć, że Charlie 777 to film, który reprezentuje podróż i wychowanie indyjskiego kina. Jestem dumny z mojego stanu i kraju, który wyprodukował ten film i jestem dumny z tego filmu, który przypomniał nam nie tylko o miłości, jaką możemy mieć, ale także o tym, jak powinniśmy ją mieć z całego serca i odpowiedzialnie.

Priya Shetty – Rajagopal jest aktywistką obywatelską, która koncentruje się również na promowaniu dobrostanu zwierząt. Jako założycielka CJ Memorial Trust pomogła założyć SPCA Bengaluru i Karnataka Animal Welfare Board.