David Bowie doco Moonage Daydream to kolorowy ładunek sensoryczny

Zniknęły typowe referencje kamer od tych, którzy go znali. Zniknęły typowe pakiety nagrań wideo z dzieciństwa. Zniknęły typowe zwroty o dziedzictwie i wpływach, napompowane pełnym czci dla utraconej ikony.

Marzenie Monaj nietypowy.

Marzenie Monaj To potrójny, wielokolorowy i eksperymentalny film, który bardziej przypomina instalację wideo MMA niż dokument biograficzny, który można przewijać w serwisie streamingowym.

Marzenie Monaj Chodzi o odczuwanie, a nie myślenie, tak jak muzyka Bowiego wędruje po ciele w sposób głęboki i kompleksowy. To hipnotyzujący i czarujący film, który zaprasza z powrotem do świata Bowiego, miejsca akcji i uwodzenia.

Czasami może to być przytłaczające, obfitość zmysłowych ataków, od mieszanki dynamicznie rozwijających się ścieżek dźwiękowych po żywe i dramatyczne wizualizacje, a wszystko to pokryte własnym głosem Bowiego.

Reżyser Brett Morgan pracował nad pracą twórczą od ponad siedmiu lat, gromadząc dekady wywiadów, materiałów archiwalnych, zasobów filmowych, teledysków z koncertów, klipów muzycznych i nie tylko.

Ogólna tkanka jest zorganizowana wokół ery twórczej Bowiego, człowieka, który nieustannie negocjował z kim chciał być – jak być artystą wiernym swojemu duchowi twórczemu, jak być gwiazdą popu, która ma miliony fanów zobaczyć inaczej. Aspekty siebie w nim, jak być mężczyzną w świecie pełnym wyzwań, jak być zakochanym człowiekiem.

Morgan postrzegał Bowiego jako kogoś, kto jest zawsze w ruchu, nie tylko fizycznie, twórczo czy intelektualnie, ale jako ktoś, kto zawsze był zainteresowany odkrywaniem na nowo.

Jako pierwszy film, który został zatwierdzony przez Bowie’s Estate, Morgen miał bezprecedensowy dostęp do archiwum składającego się z pięciu milionów przedmiotów, wykąpał się, a następnie przekazał esencję tego wszystkiego w 140 minut.

Niespodziewana śmierć Bowiego w 2016 roku – jego diagnoza raka nie została publicznie ujawniona – doprowadziła do wybuchu żalu, który został przedstawiony w tym filmie.

Oczywiście nie jest to jednoznaczne, ale mówi o odrębnej przestrzeni, jaką Bowie zajmuje w sercach i umysłach swoich fanów, jako kogoś, kogo muzyka wciąż inspiruje do skakania z nóg i tańca, i którego późniejsze prace, zwłaszcza Blackstar, podejmują spuścizna – definiująca znaczenie w obliczu śmiertelności.

Bowie nie jest łatwą ikoną do uchwycenia – Morgan zmagał się już z wielkimi postaciami, w szczególności w Kurt Cobain: Montaż do cholery – Bo pod wieloma względami był kameleonem. Używając własnego głosu i medytacji Bowiego, Morgen skutecznie przywołuje artystę w ciągłej ewolucji.

Film Morgen nie jest hołdem, ponieważ wydaje się, że ten film nie znajduje się daleko od biznesu Bowiego jako odległy komentarz.

Marzenie Monaj W wesołej rozmowie ze sztuką Bowiego, jakby był jej częścią, jakby sam Bowie wszedł do kina przy włączonych światłach i handlu kredytami.

ocena: 4/5

Moonage Daydream jest już w kinach