„Dlaczego rzuciłam pracę po powrocie z urlopu macierzyńskiego?”

Przez prawie dwie dekady pracowałem w dynamicznych środowiskach, w tym na stanowiskach kierowniczych. Moja kariera po odejściu z firmy była związana z nową branżą codziennych operacji i wymagała ode mnie dyżuru 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, co odbiło się na moim zdrowiu psychicznym.

Na początku 2019 roku kryzys w pracy zmusił mnie do pracy przez długie godziny w tygodniu przez trzy proste miesiące, co skutkowało poważnym brakiem snu, atakami paniki i objawami fizycznymi.

To był tak zwany mój pierwszy trzymiesięczny okres kryzysu, ponieważ cierpiałem na silną bezsenność i kiedy zasypiałem, budziłem się w panice, myśląc, że dzwoni mój telefon. Moje serce waliło, pociłem się, mój wzrok był niewyraźny i czułem się całkowicie poza kontrolą.

W biurze regularnie kapałam na sedes i przy różnych okazjach zaczynałam wymiotować. Kiedy wyszedłem spod prysznica, czułem się, jakbym musiał założyć maskę. Pamiętam nawet, jak wykonywałem tę czynność rękami, jakbym zakładał maskę, cofał ramiona i wracał do walki.

Pomimo moich najlepszych starań, aby przybrać odważną minę i być tam, aby wspierać moich kolegów z drużyny, kilka razy spadła mi maska, wpadłem w bałagan przed innymi i po prostu nie mogłem się pozbierać.

W tym trudnym czasie poszukiwanie profesjonalnego wsparcia psychologicznego wydawało mi się ryzykowne, więc stłumiłam swoje uczucia i myślałam, że przezwyciężyłam trudności. Jednak po zajściu w ciążę w 2021 roku zmagała się z depresją i lękami okołoporodowymi, co skutkowało nierozwiązaną traumą. Poprzez terapię przygotowałam się do powrotu do pracy w korporacji w lipcu 2021, a reszta, wiesz.