Przed 2006 rokiem nasz Układ Słoneczny miał dziewięć planet: Merkurego, Wenus, Ziemię, Marsa, Jowisza, Saturna, Urana, Neptuna i Plutona. Następnie Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) ustanowiła swoje trzy prawa dotyczące tego, co stanowi pełnowymiarową „planetę”. Krótko mówiąc, to jest to: kręci się wokół słońca; ma wystarczającą masę, aby przybrać okrągły kształt; „Oczyścił sąsiedztwo” wokół swojej orbity.
Lodowiec w kształcie serca, który dominuje nad Plutonem, widoczny jest w prawym dolnym rogu. NASA
Jest to trzecie kryterium, które sprawiło, że Pluton został zdegradowany do statusu „planety karłowatej”, dołączając do sąsiednich Eris (która jest nieco większa od Plutona), Makemake i Haumea w odległym Pasie Kuipera, a także Ceres w pasie asteroid (między Marsem a Jowisz).
Nie wszyscy naukowcy zgodzili się z tymi klasyfikacjami, argumentując, że należy wziąć pod uwagę inne czynniki, takie jak obecność atmosfery, magnetosfery i aktywności geologicznej.
Obawy te nasiliły się, gdy sonda New Horizons NASA przeleciała w pobliżu w 2015 roku. Gdy sonda przeleciała obok gazowych planet Urana i Neptuna, naukowcy wstrzymali oddech na widok gigantycznego lodowca w kształcie serca, który schwycił Plutona (Sputnik Planitia, który jest zrobiony z azotu). zamrożone, z mniejszą zawartością tlenku węgla i lodu metanowego). Pluton był piękny: złożony świat wysokich gór, dolin, równin i kraterów, a także lodowców metanu i azotu. Był – i nadal jest – aktywny wulkanicznie i krąży wokół pięciu znanych księżyców – z których największy, Charon, jest mniej więcej o połowę mniejszy od samego Plutona (Plutona i Charona często określa się mianem planet podwójnych).
Wystrzelony w 2006 roku New Horizons NASA był pierwszym statkiem kosmicznym, który dokładnie zbadał Plutona, przelatując obok planety karłowatej i jej księżyców 14 lipca 2015 roku. AP
Administrator NASA Charles Bolden powiedział wówczas, że ma nadzieję, że naukowcy ponownie rozważą klasyfikację. „Nazywam to planetą, ale nie jestem twórcą reguł”.
Jednak nadal możemy mieć dziewięć planet. Niewyjaśnione szarpnięcia grawitacyjne w naszym Układzie Słonecznym wskazują na możliwość istnienia masywnej, niewidocznej planety poza Plutonem. Harvard Center for Astrophysics pisze, że „ta spekulacyjna Planeta 9 będzie miała rozmiar od 5 do 10 mas Ziemi i orbitę wokół 400-800 AU”. [astronomical units] ze słońca.”
Trwa wyszukiwanie. Atacama Cosmology Telescope w Chile bada zewnętrzne regiony Układu Słonecznego nowy liść Opublikowano w tym miesiącu w Dziennik astrofizyczny Astronomowie Mike Brown i Konstantin Batygin z California Institute of Technology, Dowody na istnienie odległej gigantycznej planety w Układzie Słonecznym zawężają masę i możliwe pozycje orbitalne Planety 9.
Bądźcie czujni, obserwatorzy gwiazd.
„Całkowity miłośnik kawy. Miłośnik podróży. Muzyczny ninja. Bekonowy kujon. Beeraholik.”
More Stories
NASA odkrywa amerykańskie lokalizacje drzew Artemis Moon
Badania genetyczne borykają się z problemem różnorodności, który badaczom trudno rozwiązać
Pilna potrzeba hybrydowych i naturalnych rozwiązań klimatycznych