Eksperci twierdzą, że starożytne ruiny w Jerozolimie dowodzą, że historia biblijna jest prawdziwa

Odsłonięto przedłużenie muru w pierwotnym sercu miasta, wzniesionego przez króla Uzzjasza, jak wspomniano w Biblii. słońce Raporty.

Wbrew powszechnemu przekonaniu Ezechiasz, który rządził Judą w VII i VIII wieku p.n.e., nie wzmocnił miasta, aby chronić je przed najeźdźcami.

Przez wiele lat eksperci wierzyli, że Ezechiasz zbudował mury po tym, jak był świadkiem zagłady swoich sąsiadów, Królestwa Izraela, z rąk imperium asyryjskiego.

Jednak trwające dziesięć lat badania wykazały, że to jego pradziadek, król Uzzjasz, zbudował mury po potężnym trzęsieniu ziemi.

„Przez dziesięciolecia zakładano, że mur ten zbudował Ezechiasz, król Judy” – powiedział Joe Uziel z Izraelskiego Urzędu ds. Starożytności.

Obecnie jednak jest jasne, że jak wskazuje Biblia, jego początki sięgają czasów króla Uzjasza.

„Do tej pory wielu badaczy zakładało, że mur został zbudowany przez Ezechiasza podczas jego buntu przeciwko Sennacherybowi, królowi Asyrii, w celu obrony Jerozolimy podczas oblężenia Asyryjczyków.

„Teraz jest jasne, że mur we wschodniej części, na terenie Miasta Dawida, został zbudowany wcześniej, wkrótce po wielkim trzęsieniu ziemi, które nawiedziło Jerozolimę, i jako część budowy miasta”.

Wyniki odzwierciedlają to, co wspomniano w Starym Testamencie, który wskazuje, że to Uzjasz był tym, który zbudował mur.

W 2 Kronik taki fragment opisuje wydarzenie: „Uzjasz zbudował wieże w Jerozolimie, przy bramie narożnej, przy bramie doliny i na narożniku muru, i je ufortyfikował”.

Biblia podaje także szczegółowe informacje na temat trzęsienia ziemi, które nawiedziło stolicę 2800 lat temu, a które w 2021 roku okazało się prawdziwym wydarzeniem, gdy archeolodzy odkryli „warstwę zniszczeń”.

W Księdze Amosa napisano: „A dolina w górach będzie zablokowana, gdyż dolina góry będzie sięgała jedynie Asl. Będzie zamknięte, tak jak zostało zamknięte z powodu trzęsienia ziemi za dni Uzjasza, króla Judy.

W badaniu, będącym wspólnym projektem Urzędu ds. Starożytności, Uniwersytetu w Tel Awiwie i Instytutu Naukowego Weizmanna, wykorzystano datowanie metodą węgla 14 w celu ustalenia pochodzenia starożytnego muru.

Według władz ten okres w historii był wcześniej uważany za „czarną dziurę” ze względu na wahania poziomu izotopów w atmosferze w tamtym czasie.

Naukowcy byli jednak w stanie śledzić te wahania rok po roku, korzystając ze starożytnych słojów drzew z Europy.

„Rozdzielczość C-14 była bardzo zła – 200–300 lat” – stwierdziła Elisabetta Boareto z Instytutu Weizmanna. Nie dało się odróżnić niczego innego.

„Dzięki pracy, którą wykonaliśmy w Mieście Dawida, udało nam się osiągnąć rozwiązanie w niecałe 10 lat, co jest w rzeczywistości czymś bardzo nowym i ekscytującym”.

Artefakty biologiczne odkryte w czterech różnych miejscach wykopalisk w starożytnym centrum Jerozolimy, czasami nazywanym Miastem Dawida, dostarczyły naukowcom własnego materiału próbnego.

Naukowcy wykorzystali pestki daktyli, pestki winogron, a nawet szkielety nietoperzy, aby określić rzeczywisty wiek próbek za pomocą datowania węglowego.

W celu oddzielenia węgla-14 od innych materiałów organicznych każdy z nich został oczyszczony, przekształcony w grafit, a następnie umieszczony w akceleratorze cząstek pracującym z prędkością 3000 km/s.

Odkrycia obalają również powszechne przekonanie, że miasto rozszerzyło się na zachód za panowania króla Ezechiasza, nieco ponad 2700 lat temu.

Z nowych badań wynika, że ​​ekspansja Jerozolimy nastąpiła pięć pokoleń wcześniej, niż wcześniej sądzono.

„Do tej pory tradycyjnie zakładano, że miasto rozrosło się w wyniku przybycia uchodźców z Królestwa Izraela na północ po wygnaniu asyryjskim” – powiedział Yuval Gadot z Uniwersytetu w Tel Avid.

„Jednak nowe odkrycia potwierdzają pogląd, że Jerozolima powiększyła się i rozprzestrzeniła w kierunku góry Syjon już w IX wieku p.n.e.

„Było to za panowania króla Joasza, sto lat przed niewolą asyryjską.

„W świetle tego nowe badania pokazują, że ekspansja Jerozolimy jest wynikiem wewnętrznego wzrostu demograficznego w Judei oraz ustanowienia systemów politycznych i gospodarczych”.

Ponadto miasto mogło być znacznie większe, niż wcześniej oczekiwali eksperci.

Doktor Uziel powiedział: „W X wieku p.n.e., za czasów Dawida i Salomona, badania wykazały, że miasto było zamieszkane na różnych obszarach i wydaje się, że było większe, niż wcześniej sądzono.

„Możemy zidentyfikować konkretne budynki i powiązać je z konkretnymi królami wspomnianymi w tekście biblijnym”.

Królestwo Judy trwało do 587 roku p.n.e., kiedy Babilończycy oblegli i zniszczyli jego stolicę, Jerozolimę, wraz ze Świątynią Salomona – często zwaną Pierwszą Świątynią.

Ta historia została pierwotnie opublikowana przez The Sun i jest powielana za zgodą.