Epicentrum susz i poważnych pożarów w Amazonii zabiło 2,5 miliarda drzew i winorośli

Wielkie susze i pożary lasów deszczowych Amazonii zabiły miliardy drzew i roślin i zamieniły jeden z największych na świecie pochłaniaczy dwutlenku węgla w jedno z największych źródeł zanieczyszczenia.

Poważna susza i ogromne pożary spowodowane El Niño w latach 2015-2016 zabiły prawie 2,5 miliarda drzew i roślin oraz wyemitowały 495 milionów ton dwutlenku węgla.₂ z obszaru, który stanowi zaledwie 1,2 procent całego brazylijskiego lasu deszczowego Amazonii i 1 procent całego biomu.

Surowe odkrycia, odkryte przez międzynarodowy zespół naukowców, którzy przez ponad osiem lat pracowali nad długoterminowymi badaniami regionu Amazonii przed, w trakcie i po El Niño, mają poważne implikacje dla globalnych wysiłków na rzecz kontrolowania bilansu węgla w atmosferze .

W normalnych warunkach, ze względu na wysoki poziom wilgotności, amazoński las deszczowy nie płonie. Jednak silna susza sprawia, że ​​las jest chwilowo palny. Pożary wywołane przez rolników mogą uciec z ich ziemi i wywołać pożary lasów.

Zgodnie z prognozami klimatycznymi, dotkliwe susze staną się bardziej powszechne i do tej pory długofalowe skutki suszy i pożarów w amazońskim lesie deszczowym, zwłaszcza w lasach zaburzanych przez ludzi poprzez działania takie jak selektywne lub nielegalne wyręby, były w dużej mierze nieznane.

Badając Amazon Center for El Niño – brazylijski region Dolnego Tapajos, obszar na wschód od Amazonii około dwukrotnie większy od Belgii – zespół badawczy kierowany przez naukowców z Uniwersytetu Lancaster, Uniwersytetu Oksfordzkiego i Brazylijskiej Fundacji Badań Rolniczych stwierdził, że szkody trwają kilka lat.

Badanie wykazało, że drzewa i rośliny w lasach dotkniętych suszą, a także w spalonych lasach, umierały w tempie wyższym niż normalnie przez okres do trzech lat po suszy El Niño, uwalniając więcej dwutlenku węgla._2.w atmosferze.

Całkowite emisje dwutlenku węgla z suszy i pożarów w samym Dolnym Tapajós były wyższe niż całoroczne wylesianie w całej Amazonii. W wyniku susz i pożarów w ciągu trzech lat region uwolnił ekwiwalent rocznych emisji dwutlenku węgla jako jedne z najbardziej zanieczyszczających krajów – przewyższając te z krajów rozwiniętych, takich jak Wielka Brytania i Australia.

Po trzech latach tylko około jedna trzecia (37%) emisji została ponownie wchłonięta przez wzrost roślin w lesie. To pokazuje, że witalna funkcja Amazonii jako pochłaniacza dwutlenku węgla może być utrudniona przez lata po tych suszach.

Dr Erica BerengerGłówny autor raportu z Lancaster University i Oxford University powiedział: „Nasze odkrycia podkreślają wysoce niszczycielskie i długotrwałe skutki, jakie pożary mogą mieć w Amazonii, ekosystemie, który nie rozwinął się wraz z pożarami jako stresem ogólnoustrojowym”.

Naukowcy zebrali dane, regularnie odwiedzając 21 działek obejmujących mieszankę lasów pierwotnych, wtórnych i lasów, w których ludzie selektywnie wycinają drzewa. Następnie wyniki tych wykresów zostały ekstrapolowane na region.

Chociaż wcześniejsze badania wykazały, że lasy spowodowane przez człowieka są bardziej podatne na pożary, nie było wiadomo, czy istnieje jakakolwiek różnica w podatności i odporności drzew i roślin w tych lasach na suszę i pożar.

Badanie wykazało, że podczas gdy wiele drzew zginęło w lasach pierwotnych dotkniętych suszą, utrata drzew była znacznie gorsza w lasach wtórnych i innych lasach, które przeszkadzają człowiekowi. Naukowcy odkryli, że drzewa i rośliny o mniejszej gęstości drewna i cieńszej korze częściej umierały z powodu suszy i ognia. Te małe drzewa są częstsze w lasach spowodowanych przez człowieka.

Naukowcy szacują, że w dolnym regionie Tapajós zginęło około 447 milionów dużych drzew (o średnicy powyżej 10 cm na wysokości pierśnicy), a około 2,5 miliarda mniejszych drzew (poniżej 10 cm pierśnicy).

Naukowcy porównali również wpływ samej suszy na różne typy lasów, a także połączonych stresów związanych z suszą i pożarami.

Śmiertelność drzew i roślin była wyższa w lasach wtórnych niż w samej suszy w porównaniu z lasami pierwotnymi. Efekt suszy nie był większy w lasach zmodyfikowanych antropogenicznie, ale był znacznie większy w lasach zmodyfikowanych antropogenicznie, które doświadczyły kombinacji suszy i pożaru.

Emisje dwutlenku węgla z tych lasów spalonych przez pożary były prawie sześciokrotnie wyższe niż z samych lasów dotkniętych suszą.

Odkrycia te podkreślają, w jaki sposób interwencja ludzi może uczynić las amazoński bardziej wrażliwym i podkreślają potrzebę ograniczenia nielegalnego pozyskiwania drewna i innych niepokojów na dużą skalę przez człowieka w amazońskich lasach deszczowych, a także inwestycji w zdolności przeciwpożarowe w Amazonii.

Profesor Jose Barlow z Lancaster University i Federalnego Uniwersytetu Lavras, główny badacz w badaniach, powiedział: „Odkrycia podkreślają potrzebę działania na różnych poziomach. Na arenie międzynarodowej musimy podjąć działania w celu przeciwdziałania zmianom klimatu, co zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia poważnych susz i pożary”. Na poziomie lokalnym lasy będą mniej cierpieć z powodu pożarów, jeśli będą chronione przed degradacją”.

Odkrycia opisano w artykule badawczym „Śledzenie skutków suszy i pożarów w zmodyfikowanym przez człowieka lesie deszczowym Amazonii”, opublikowanym przez PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences of the USA).

Badania były wspierane przez Radę Badań nad Środowiskiem Naturalnym (NERC), część UKRI, oraz Brazylijską Narodową Radę ds. Rozwoju Naukowego i Technologicznego (CNPq) w Brazylii.

Autorami artykułu są: Erica Berenger z Lancaster University i University of Oxford. Gareth Lennox, Felipe Franca, Charlotte Smith i Kieran Withy z Lancaster University; Jos Barlow z Uniwersytetu Lancaster i Uniwersytetu Federalnego w Lavras; Yadvinder Malhi z Uniwersytetu Oksfordzkiego; Luis Aragao z Narodowego Instytutu Badań Kosmicznych (Brazylia) i Uniwersytetu w Exeter; Julia Barreto z Uniwersytetu w São Paulo; Fernando Espírito Santo z Uniwersytetu w Leicester i Uniwersytetu w São Paulo; Axa Figueiredo i Carlos Quesada z Narodowego Instytutu Badań Amazonii; Toby Gardner ze Sztokholmskiego Instytutu Ochrony Środowiska; Carlos Jolly z Uniwersytetu Stanowego Campinas; Alessandro Palmira z Federalnego Uniwersytetu Pará i Narodowego Instytutu Badań Kosmicznych; Liana Schezini Rossi z Paulista University College; Marina Moraes de Sixas i Joyce Ferreira z Embraba, wschodnia Amazonia

DOI: 10.1073/pnas.2019377118