Fragmenty Merkurego rozrzucone miliardy lat temu mogą zostać zakopane na Ziemi: raport

Merkury, najmniejsza planeta w naszym Układzie Słonecznym, od miliardów lat krąży blisko Słońca i panuje w niej warunki niemożliwe do podtrzymania życia. Eksperci powiedzieli, że to właśnie ta ekstremalna bliskość Słońca dała początek tej wyczerpanej planecie. Zgodnie z nową teorią zaprezentowaną na Konferencji Nauk Planetarnych i Księżycowych, kilku astronomów twierdziło, że Merkury ma znacznie większe rozmiary, ale trwałe wpływy zdarły jego zewnętrzne warstwy. W rzeczywistości skutki, wraz z intensywnym promieniowaniem słonecznym, były tak silne, że niektóre fragmenty Merkurego rozproszyły się w przestrzeni kosmicznej i trafiły na Ziemię.

Czy Merkury był Super Merkurym?

Planetolożka z Uniwersytetu Lotaryńskiego we Francji, Camille Cartier, która przedstawiła tę nową teorię, i jej koledzy zdecydowanie popierają argument, że super-rtęć istnieje od miliardów lat. W swojej pracy Cartier zauważyła, że ​​istnieje ponad 70 000 sztuk meteorytów zebranych z całego świata i umieszczonych w muzeach. Cartier powiedział, że chociaż większość tych fragmentów dotarła do Ziemi z Księżyca, Marsa i pasa asteroid, niektóre z nich mogą należeć do super-rtęci lub proto-rtęci, która podwaja obecny rozmiar planety.

W nowym artykule eksperci podkreślili właściwości słupków. Ta rzadka skała kosmiczna, nazwana na cześć francuskiej wioski Aubres, ma jasny kolor i zawiera niewielkie ilości tego minerału. Warto dodać, że do tej pory na Ziemi odkryto około 80 operetek.

Jak fragmenty Merkurego dotarły do ​​Ziemi?

Ponieważ naukowcy nie mają żadnych próbek Merkurego, nie ma konkretnych dowodów na to, że odkryte na Ziemi operetki rzeczywiście należą do przeklętej planety. Cartier powiedział jednak, że badanie części wykazało, że ich właściwości były podobne do właściwości Merkurego we wczesnych latach. Wyjaśniając, w jaki sposób wylądowali na Ziemi, ekspert powiedział, że po zderzeniu Merkurego z masywnym ciałem około jedna trzecia masy planety została rozproszona w kosmosie i dotarła do pasa asteroid za Jowiszem, tworząc asteroidy typu E.

Następnie te asteroidy musiały doświadczyć własnych zderzeń, a przy udziale wiatru słonecznego fragmenty powstałe po zderzeniu mogły dotrzeć do planet wewnętrznego Układu Słonecznego, w tym Ziemi. Według New York Times, dr Cartier powiedział: „Myślę, że operetki to płytkie części płaszcza dużego Merkurego. To może wyjaśnić pochodzenie Merkurego”. Jednak ta hipoteza spotkała się z pewnym oporem, ponieważ kilku ekspertów twierdziło, że meteoryty operetkowe rzeczywiście wyłoniły się z asteroid typu E, ale asteroidy te nie miały nic wspólnego z Merkurym.