Inwestor John Wiley krytykuje „zepsuty model biznesowy”

Zysk netto Lendlease w pierwszej połowie grudnia wynoszący 61 mln dolarów spadł o 42 procent, ale był znacznie poniżej oczekiwań analityków na poziomie 210 mln dolarów. Jednak to właśnie obniżka zysków z prognoz dotyczących akcji, wkrótce po ich potwierdzeniu 18 grudnia, naprawdę rozzłościła analityków, którzy nerwowo wzywali inwestorów.

Willie chce działać na czterech frontach.

Po pierwsze, twierdzi, że Lendlease powinien ponownie skoncentrować się na rynku australijskim, gdzie tradycyjnie przynosił największe zyski, i porzucić „budowanie imperium” za granicą.

Po drugie, twierdzi, że Lombardo powinien porzucić to, co nazywa „celami wzrostu dla samego wzrostu”, takimi jak gromadzenie zarządzanych funduszy do 70 miliardów dolarów i budowa rurociągu o wartości 8 miliardów dolarów. Willie twierdzi, że to pozostałości z czasów, gdy pieniądz był tani i łatwy i nie tworzył wartości.

Po trzecie, chce poprawić przejrzystość. Na przykład Willey twierdzi, że redukcji kosztów, którą Lendlease twierdzi, że osiągnęła, nie da się prześledzić. „Akcjonariusze nie mają pojęcia, co się dzieje w tej spółce.”

Wreszcie Wiley chce, aby wynagrodzenie kadry kierowniczej było lepiej dostosowane do zysków akcjonariuszy. Mówi, że 1,8 miliarda dolarów w pozycjach jednorazowych zostało wyłączonych z podstawowych zysków za ostatnie pięć lat i które są wykorzystywane jako miara zachęt.

Ze swojej strony Lombardo twierdzi, że wywiązuje się ze swoich obietnic.

Lendlease zbył aktywa o niskiej rentowności, włączając w to planowaną sprzedaż połączonej działalności w grudniu ubiegłego roku za 1,3 miliarda dolarów, co stanowi 20-procentową premię do wartości księgowej. W ciągu dwóch i pół roku obniżył koszty o 320 milionów dolarów.

Chociaż całoroczny cel ROE na poziomie 7 procent jest niższy od pierwotnych założeń na poziomie 8–10 procent, jest on znacznie lepszy niż ubiegłoroczne 4 procent.

„Najgorszy cykl własności”

Lombardo upiera się jednak, że jest „w dużej mierze zależny od funkcjonalnych rynków kapitałowych” i twierdzi, że liczba transakcji na rynku kapitałowym spadła w ubiegłym roku o 50 procent w USA i o 47 procent w Europie, co utrudniło przejście na tych rynkach.

Na przykład nagła zmiana warunków rynkowych w ciągu ostatnich dwóch tygodni, w wyniku której rynki amerykańskie wycofały się z oczekiwań na obniżki stóp procentowych w USA, zmusiła Lombardo do ponownego przemyślenia założeń dotyczących terminu sfinalizowania transakcji.

Lombardo wstrzymał rozwój nowych inwestycji na obu rynkach i zamknął niektóre oddziały budowlane w USA, ale twierdzi, że azjatycki biznes Lendlease, który generuje 30% marży EBIT, pokazuje, dlaczego firma nie powinna wracać do Australii.

„Trzeba uważać, aby nie zareagować po prostu na cykl na rynku nieruchomości. Próbuję dokonać obrotu, restrukturyzacji i odwrócić sytuację Lendlease w najgorszym momencie cyklu na rynku nieruchomości.

Wyniki grupy będą skłaniać się ku drugiej połowie, a Lombardo zauważa, że ​​w bilansie firmy w ciągu najbliższych czterech miesięcy trafi 1,5 miliarda dolarów przychodów (w tym ze sprzedaży działu społeczności), a kolejne 1,1 miliarda dolarów sześć lub siedem miesięcy później.

Lombardo upiera się, że będzie zdyscyplinowany przy rozpoczynaniu nowych projektów deweloperskich, ale bilans będzie sprzyjał lepszym wynikom, gdy cykl na rynku nieruchomości się odwróci, a rynki kapitałowe odbiją.

Jednak poniedziałkowy spadek cen akcji sugeruje, że inwestorzy stracili cierpliwość. Choć Lendlease nie jest jedynym gigantem na rynku nieruchomości, którego akcje mocno ucierpiały w wyniku pogorszenia koniunktury na rynku nieruchomości, przesłanie Lombardo dotyczące postępu i wezwania do cierpliwości po prostu nie sprawdziły się.

Wiele celów, jakie wyznaczył sobie dla swojej firmy, pozostaje nieuchwytnych, a inwestorzy wydają się nieświadomi kilku jasnych punktów, które istnieją.

Coś tu musi ustąpić – a wezwania Wileya do bardziej radykalnych operacji spotkają się z rozczarowanymi inwestorami.