Jesse Eisenberg opowiada o „Real Pain” i chce reżyserować jeden film rocznie

Kieran Culkin (po lewej) i Jesse Eisenberg w filmie „Real Pain”

Dzięki uprzejmości Instytutu Sundance

Prawdziwy ból W rolach głównych Jesse Eisenberg i Kieran Culkin wcielają się w kuzynów, którzy podróżują do rodzinnej Polski swojej babci, aby wziąć udział w wycieczce po Holokauście. Film, który jest pokazywany w Konkursie Dramatu Amerykańskiego na Festiwalu Filmowym w Sundance, to dla Eisenberga drugi raz, kiedy staje za kamerą w filmie fabularnym.

Eisenberg, który również występuje w Park City i dzierży tytuł sasquatchowy zachód słońca, Mówiąc do Reporter z Hollywood O obsadzie Culkina, kręceniu filmów w obozie koncentracyjnym i jego przyszłych aspiracjach reżyserskich, w tym o przygotowywanym już kolejnym występie.

Co zainspirowało Prawdziwy ból?

Zawsze interesowałem się Polską. Moja rodzina pochodzi z Polski. Byłam bardzo blisko związana z ciotką mojego ojca, która urodziła się w 1912 roku i przebywała w Polsce do dziewiątego roku życia. Zawsze opowiadała mi historie o swoich wspaniałych relacjach z Polakami. Trochę to kłóciło się z tym, co dorastałem na temat stosunków polsko-żydowskich. Bardzo chciałem to zbadać w pierwszej sztuce, którą napisałem [that] To się nazywało Rewizjonistyczny Zagrała w nim Vanessa Redgrave, której inspiracją była moja kuzynka, która przeżyła wojnę. Dużo myślałam o tym, jak pogodzić złe samopoczucie ze sobą i swoje drobne problemy, które wynikają z globalnej traumy sprzed dwóch pokoleń. Druga strona jest taka, że ​​bardzo chciałem zrobić film w Polsce. [I thought] Napiszę dokładnie to, co chcę zrobić, czyli zwiedzić wszystkie miasta, do których chcę pojechać.

Podczas swojego pierwszego występu zdecydowałeś się nie występować. Co skłoniło Cię do zagrania w Twoim drugim projekcie reżyserskim?

Nigdy nie myślę o napisaniu czegoś dla siebie, ponieważ często korzystam z prac innych osób. Ale kiedy czuję, że mogę to zrobić najlepiej, to to robię. W tym filmie chciałam zagrać rolę Kiran, bo była to najbardziej kolorowa i interesująca rola. Ale producenci i ja tak myśleliśmy, biorąc pod uwagę obciążenie pracą, jakie miałem [as a director], bardzo trudno będzie odgrywać rolę, która powinna być samotna i wyzwolona. Kieran jest taki cudowny, że tak się cieszę, że tego nie zrobiłem.

Jak Kieran Culkin dołączył do filmu?

Moja siostra przeczytała 20 stron mojego scenariusza i stwierdziła, że ​​jest tylko jedna osoba na świecie, która może zagrać tę rolę. Powiedziałem: Kto? – powiedział Kieran Culkin. Ona kocha DziedziczenieA ja tego nie widziałem. Przyjrzałem mu się więc i od razu stało się jasne, że idealnie się do tego nadawał, ponieważ potrafił wnieść poczucie humoru, a także siłę, która czyniła tę postać całkowicie nie do poznania.

Co sfilmowano na miejscu w obozie koncentracyjnym?

To bardzo dziwny proces. Współpracowaliśmy z producentami, którzy stworzyli wiele produkcji wymagających scen z obozów koncentracyjnych. Napisałem scenariusz do Majdanka [a concentration camp in Poland]Ponieważ znajduje się niedaleko miasta, z którego pochodzi moja rodzina, ale napotkaliśmy problem. To święte miejsce, a ludzie, którzy nim zarządzają, to wybitni młodzi naukowcy, którzy darzą wielkim szacunkiem historię i to miejsce. Nie chcą, żeby zamieniło się to w hollywoodzki plan zdjęciowy. Przyjrzeliśmy się budżetowi i okazało się, że zbudowanie czegoś takiego kosztowało prawie milion dolarów [Majdanek], nawet w przypadku tak prostej sceny. Jasne, że nie możemy sobie na to pozwolić. Nawiązaliśmy dialog z osobami zarządzającymi Majdankiem i udało nam się wyjaśnić, że scenariusz jest napisany konkretnie o Majdanku i nie staramy się go przedstawiać jako Auschwitz w 1942 r., ale raczej jako Majdanek w 2022 r. Bohaterowie szanują miejsce tak, jak robią to zwykli turyści.

Kiedy już zrozumieli nasze intencje i kiedy im powiedziałem, że nasz wizerunek jest w pełni zgodny z ich misją – jaką jest, aby obecne pokolenie na tej podstawie zrozumiało, co się wydarzyło – [they agreed]. Kilka razy wracaliśmy do scenariusza, żeby uzyskać właściwe sformułowanie. Odbyliśmy kilka bardzo wrażliwych i przemyślanych spotkań, w których omawialiśmy właściwe określenie każdego słowa i poprawną historię. Przerodziło się to w tak niesamowitą relację, że wykorzystaliśmy nawet lektora napisanego przez młodego wykładowcę, z którym pracowaliśmy.

Jakie są Twoje przyszłe ambicje reżyserskie po ukończeniu dwóch filmów?

Mam już kolejny film i już się przygotowujemy. To muzyczne. Jesteśmy na wczesnym etapie. Chciałbym zrobić jedno [film] Rok, jeśli mi wolno.

Wywiad został zredagowany Dla długości i przejrzystości.