Koronawirus obnażył niesprawiedliwy system opieki zdrowotnej. Teraz możemy to zmienić – Croakey Health Media

Wprowadzenie szkicu: Około 18 miesięcy temu grupa badaczy ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Belgii przedstawiła argumenty za rozwijaniem koncepcji zdrowia we wszystkich politykach związanych ze zdrowiem. Do Wszystkie zasady.

Wpisywanie się Lancet Zdrowie PubliczneZasugerowali, że zdrowie w ramach wszystkich polityk może być bardziej atrakcyjne dla sektorów niezwiązanych ze zdrowiem, zauważając, że w sektorach spoza sektora zdrowia pojawił się pewien opór wobec podejścia obejmującego zdrowie w całej polityce, ponieważ korzyści są przedstawiane jako skoncentrowane na zdrowiu.

Natomiast koncepcja „Zdrowie dla wszystkich polityk” podkreśla dodatkowe korzyści polityki zdrowotnej dla innych sektorów – na przykład nierówności w zdrowiu przyczyniają się do pogłębiania nierówności w edukacji i zatrudnieniu.

Takie ramy mogą również zwiększyć obciążenie sektora zdrowia związane ze zwiększeniem wysiłków na rzecz rozwiązania problemu nierówności zdrowotnych. W poniższym artykule Peter Brydon, dyrektor programu zdrowotnego Instytutu Grattan, twierdzi, że nierówności spowodowane koronawirusem uwydatniają potrzebę stworzenia bardziej sprawiedliwego systemu opieki zdrowotnej. Ten artykuł pierwsze pojawienie się W perłach i podrażnieniach.

Piotr Brydon napisał:

Być może jest to długo oczekiwana „nowa normalność” życia z Covidem, z większą liczbą pracy w domu, większym samozadowoleniem z powodu Covid i dłuższym okresem Covid. Ale niektóre rzeczy się nie zmieniły. Jeśli chodzi o pozostawienie niektórych społeczności w tyle, nowa normalność jest starą normalnością, ale jest gorsza.

W 2021 r. ryzyko śmierci z powodu koronaawirusa w najbiedniejszych dzielnicach Australii było wysokie Sześć razy Wyżej niż u bogatych. Różnica się zmniejszyła, ale nadal jest ogromna. W ubiegłym roku mieszkańcy najbiedniejszych obszarów nadal umierali 2,5 razy częściej niż mieszkańcy najbogatszych obszarów.

W czasie pandemii Australijczycy urodzeni za granicą Jedna trzecia Większe ryzyko śmierci z powodu koronowirusa niż osób urodzonych tutaj. Prawdopodobieństwo śmierci w przypadku Australijczyków urodzonych w Europie Południowo-Wschodniej było dwukrotnie wyższe, a w przypadku osób urodzonych na Bliskim Wschodzie – trzy razy większe.

Prawie każda grupa była obarczona większym ryzykiem Mniej prawdopodobne Być zaszczepionym niż przeciętny Australijczyk. Dotyczy to ludności tubylczej, wiejskiej, ubogiej i urodzonej za granicą. Zeszłej zimy w przypadku seniorów, którzy mieli trudności z językiem angielskim, ryzyko niedawnego zaszczepienia było o około 60 procent mniejsze w porównaniu z seniorami, którzy biegle władali językiem angielskim.

To jest podobnie jak z Covidem Leki przeciwwirusowe. Seniorzy z najbiedniejszych dzielnic mieli o 60 procent mniejsze szanse na dostęp do leków przeciwwirusowych niż osoby mieszkające na obszarach bogatszych. Osoby mieszkające na odległych obszarach miały o 80 procent mniejsze szanse na dostęp do leków przeciwwirusowych w porównaniu z osobami mieszkającymi w miastach.

Pokład jest ułożony

Na każdym kroku – szczepieniu, ryzyku infekcji, ryzyku poważnej choroby, dostępie do leczenia – Australijczycy znajdujący się w niekorzystnej sytuacji byli przeciwni. Te braki nie wzięły się znikąd. Zamiast tego odzwierciedla loterię zdrowia, która poprzedziła pandemię.

Biedniejsza ludność tubylcza ma mniejsze wykształcenie, a mieszkańcy obszarów wiejskich są narażeni na większe zagrożenia dla zdrowia, takie jak otyłość, palenie, niezdrowe warunki mieszkaniowe, złe odżywianie i chroniczny stres. Prowadzi to do większej liczby chorób przewlekłych. To z kolei oznacza dłuższe lata życia z chorobami i niepełnosprawnością oraz umieranie o wiele lat wcześniej niż inni Australijczycy.

Oczywiście sam system opieki zdrowotnej nie jest w stanie odzwierciedlać wpływu możnych Społeczne i Ekonomiczne Przyczyny chorób. Powinny jednak przyczyniać się do niwelowania różnic w zdrowiu, a nie ich pogłębiania. Niesprawiedliwy system opieki zdrowotnej jest sprzeczny z australijskim etosem sprawiedliwej ścieżki. Nakłada największe ryzyko na osoby, które najmniej są w stanie udźwignąć koszty choroby, zwolnienia z pracy i długotrwałych objawów. To jest złe dla tych ludzi i złe dla wszystkich.

Jedno z haseł używanych przez urzędników ds. zdrowia podczas pandemii brzmiało: „Nie jesteśmy bezpieczni, dopóki wszyscy nie będziemy bezpieczni”. Jeśli na przykład niektóre grupy nie zostaną zaszczepione, wirus będzie się bardziej rozprzestrzeniał, ewoluował szybciej i narazi wszystkich na większe ryzyko.

Kiedy najbardziej chore grupy początkowo otrzymują mniejszą ochronę, w rezultacie powstają choroby, których można uniknąć, które zatykają szpitale i obciążają budżety rządowe. Stawia to dziś lekarzy pierwszego kontaktu i szpitale pod presją i zwiększa ryzyko, że w przyszłości zostaną oni przytłoczeni pandemią.

Wymagane odnowienie

Możemy jednak zmodernizować nasz system opieki zdrowotnej. Po hiszpańskiej grypie sto lat temu zbudowano kompleksowe systemy opieki zdrowotnej, rozbudowano ministerstwa zdrowia, a nowy sposób myślenia rozpoznał społeczne i środowiskowe przyczyny chorób. Pandemia Covid-19 daje nam kolejną szansę – tym razem na wprowadzenie trzech zmian w celu zbudowania bardziej sprawiedliwego systemu opieki zdrowotnej.

Pierwszym krokiem jest wyrównanie szans w zakresie zagrożeń dla zdrowia. W tym roku zostanie utworzone Centrum Kontroli Chorób (CDC), którego misją będzie dbanie o zdrowie ludzi. Głównym celem powinno być zmniejszenie różnic w ryzyku dla zdrowia pomiędzy różnymi społecznościami. Aby analizy i porady CDC wcielić w życie, Australia musi zwiększyć fundusze na profilaktykę i dogonić wiodące kraje.

Po drugie, finansowanie opieki zdrowotnej powinno odzwierciedlać ryzyko, na jakie narażeni są różni pacjenci. Inne kraje robią więcej, aby uwzględnić to ryzyko, umożliwiając lekarzom spędzanie większej ilości czasu z pacjentami, którzy tego najbardziej potrzebują, pomagając im zachować zdrowie.

Wreszcie, równość powinna znajdować się w centrum zarządzania systemem opieki zdrowotnej. Kryzysem niektórych zacofanych społeczeństw należy zająć się z taką samą pilnością, jak problemami pojawiającymi się na pierwszych stronach gazet. Dane pokazują, kogo brakuje, co oznacza, że ​​rządy mogą pomóc usługodawcom w dotarciu do tych grup, ustaleniu celów i monitorowaniu postępów.

To może zadziałać. Nie da się wyeliminować różnic zdrowotnych pomiędzy społecznościami, ale można je zmniejszyć. Na przykład programy prowadzone w czasie pandemii dotarły do ​​społeczności o niskim poziomie szczepień i dramatycznie zwiększyły poziom szczepień. Metody te powinny stać się zwyczajną praktyką.

Australia potrzebuje kolejnej rewolucji w opiece zdrowotnej – takiej, która nie pozwoli zaakceptować faktu, że zdrowie człowieka zależy od tego, kim jest, gdzie mieszka i co zarabia. Jest to nie tylko właściwe postępowanie, ale także pomoże systemowi opieki zdrowotnej, od którego wszyscy jesteśmy zależni, dotrzymać kroku rosnącemu zapotrzebowaniu i przetrwać kolejną pandemię.

• Peter Brydon jest dyrektorem programu zdrowotnego w Instytucie Grattan. Ten artykuł pierwsze pojawienie się W perłach i podrażnieniach. Został on nieco zmodyfikowany podczas redagowania przez Croakeya.

Sprawdź obszerne archiwum artykułów Crockeya na temat nierówności zdrowotnych