Kościół katolicki kanonizuje polską rodzinę za ukrywanie Żydów

W niedzielę Kościół katolicki dokonał kanonizacji dziewięcioosobowej polskiej rodziny, w tym noworodka, która zginęła z rąk nazistowskich Niemców podczas II wojny światowej za udzielanie schronienia rodzinie żydowskiej przed Holokaustem. Uroczystość beatyfikacyjna Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich siedmiorga dzieci odbyła się w południowo-wschodniej Polsce, w Markowej, gdzie zginęli oni w marcu 1944 r. z rąk niemieckiej żandarmerii.

Kardynał Marcello Semeraro odczytał przesłanie papieża Franciszka podczas Mszy św., w której uczestniczyli polski prezydent, premier i inne osoby. „Odtąd pozwalamy na nadawanie tytułu Błogosławionych czcigodnym sługom Bożym Józefowi i Wiktorii Ulmom, małżonkom i ich siedmiorgu dzieciom… (którzy) bez lęku oddali życie z miłości do swoich braci i zostali przyjęci do swój dom tym, którzy cierpieli prześladowania” – napisał Papież.

Po ogłoszeniu beatyfikacji odsłonięto obraz przedstawiający rodzinę i na środek sceny przeniesiono relikwiarz zawierający jej szczątki. Beatyfikacja jest ostatnim krokiem przed świętością w Kościele rzymskokatolickim. Media watykańskie zauważyły, że jest to pierwszy przypadek wspólnego uhonorowania w ten sposób całej rodziny.

W Watykanie papież Franciszek określił polską rodzinę jako „promień światła” w mrokach II wojny światowej i stwierdził, że powinna być wzorem do naśladowania dla innych. Rozpoczęły się dla nich gromkie brawa ze strony pielgrzymów zgromadzonych na Placu Świętego Piotra, aby wysłuchać jego anielskiego przesłania.

Holokaust Około trzech milionów Żydów mieszkających w przedwojennej Polsce zginęło podczas hitlerowskiego niemieckiego Holokaustu, co stanowi około połowę Żydów zabitych podczas II wojny światowej.

Żydów z całego kontynentu wysyłano na śmierć do obozów zagłady zbudowanych i prowadzonych przez Niemców w okupowanej Polsce – siedzibie największej wówczas społeczności żydowskiej w Europie – w tym w Auschwitz, Treblince, Bełżcu i Sobiborze. Rodzina Olmy znajdowała się w centrum wysiłków nacjonalistycznego rządu PiS, mających na celu podkreślenie odwagi tysięcy Polaków, którzy starali się pomóc Żydom w ucieczce z Holokaustu.

Polityka ta wywołała potępienie ze strony organizacji żydowskich i części historyków za umniejszanie roli tych, którzy współpracowali z Niemcami. PiS mówi upamiętnienie tego wstydu dla kraju. Na terenie Markowej część historyków podaje, że z zeznań świadków wynika, że ​​niektórzy miejscowi mieszkańcy plądrowali żydowskie domy, wydawali ich Niemcom, a nawet popełniali samobójstwa.

Dariusz Lipionka, historyk PAN, powiedział: „Sposób, w jaki rozmawiamy o historii tego regionu, to stracona szansa. Jeśli pokażemy, czego w tamtym czasie dokonali niektórzy Polacy, w maksymalnym stopniu pokażemy bohaterstwo naukowców zakres.” . Instytut Pamięci Narodowej (IPN) stwierdził, że badania przeprowadzone przez Lipionkę i historyka Jana Grabowskiego zawierają błędy merytoryczne i zaprzeczają, jakoby muzeum w Markowej pominęło lub zataiło informacje na temat zaangażowania Polski w zabijanie Żydów.

Tysiące Polaków podczas wojny ryzykowało życie, aby chronić swoich żydowskich sąsiadów. Jednak badania publikowane od upadku komunizmu w 1989 r. wykazały, że tysiące Żydów również zabijało lub skazało tych, którzy ukrywali ich przed nazistowskimi okupantami, kwestionując narodową narrację, że Polska była jedynie ofiarą. „Mamy obowiązek pamiętać o sprawiedliwych i czynić z nich wzorce do naśladowania dla tego, kim chcemy być” – powiedział Michael Schudrich, odpowiedzialny za sprawy uchodźców. „Musimy też pamiętać o współpracownikach, bo oni też są wzorami do naśladowania, dla których nie lubimy chcę być.” Naczelny Rabin Polski.

(Ta historia nie została edytowana przez zespół Devdiscourse i została wygenerowana automatycznie z kanału dystrybucyjnego.)