Krótki okres „ślepoty” jest kluczem do dostrzeżenia drobnych szczegółów

Kiedy patrzymy na otaczający nas świat, nasze oczy nieustannie dostosowują się i ponownie oceniają to, co widzimy – a nowe badania pokazują, że te zmiany obejmują również bardzo krótki okres „ślepoty”, kiedy nasze widzenie jest automatycznie blokowane.

szukaj szukaj w Wowołań, czyli niewielka część siatkówki, której używamy, aby zobaczyć drobne szczegóły. Kiedy szukamy kogoś w tłumie lub próbujemy zobaczyć znak drogowy w oddali, jest to punkt, na którym polegamy, aby poinformować mózg.

Nasze oczy dokonują małych, szybkich zmian w spojrzeniu, zwanych mikrosakkadami, kiedy przyglądamy się czemuś uważnie, a nowe badanie pokazuje, w jaki sposób te mikrosakady również tymczasowo zakłócają nasze widzenie – co ogólnie wydaje się poprawiać widzenie.

„Zauważyliśmy, że najmniejszym bitom towarzyszą krótkie okresy tłumienia wzroku, podczas których czujemy się zasadniczo ślepi” Janice Entwi mówi, naukowiec zajmujący się wizją z University of Rochester w Nowym Jorku i współautor badania.

„Nasze wyniki pokazują, że ośrodek spojrzenia podlega drastycznym i szybkim zmianom za każdym razem, gdy zmieniamy orientację naszego spojrzenia”.

To, jak i kiedy zmieniamy nasz wzrok, ma kluczowe znaczenie dla dobrego widzenia – pomyśl o tym jak o obracaniu teleskopu, aby uzyskać wyraźny widok na otoczenie. A sposób, w jaki oko staje się chwilowo ślepe podczas dużych zmian w spojrzeniu, takich jak patrzenie na i z ekranu komputera, już się zakończył. udokumentowane Nadano mu nazwę lejka sakkadowego.

Badacze chcieli sprawdzić, czy niewielkie zmiany w spojrzeniu działają w ten sam sposób.

Sześciu ochotników próbowało znaleźć „pchły” skaczące na „kępie futra” na ekranie komputera. Wolontariusze w rzeczywistości patrzyli tylko na kropki naNaturalne pole dźwiękowe w tle symulujące futro zwierząt. Ochotnicy naciskali przycisk na desce basowej, gdy tylko zobaczyli skaczące „pchły”.

Użyto specjalistycznego skanera oczu do rejestrowania przerw, gdy uczestnicy patrzyli na „pchły” – ujawniło to, że nie mogli zobaczyć cyfrowych pcheł bezpośrednio przed i bezpośrednio po zmianie wzroku, nawet gdy najwyraźniej patrzyli bezpośrednio na nie.

To, czego to badanie nie robi, to zagłębienie się w przyczynę takiego stanu rzeczy – ale prawdopodobnie jest to sposób na utrzymanie stałego i stabilnego widzenia, gdy nasz wzrok wędruje, Naukowcy sugerują. Dodatkowe eksperymenty powinny być w stanie ujawnić więcej.

„Możliwe, że ta krótka utrata wzroku nastąpi po to, że nie widzimy zmiany obrazu świata, gdy poruszamy oczami” mówi Entwi. „Tłumiąc percepcję podczas rzucania, nasz system wzrokowy jest w stanie stworzyć spójną percepcję”.

Skany oka wykazały, że po tych krótkich epizodach ślepoty widzenie w centrum oka szybko powróciło do normy, a następnie nadal się poprawiało – ogólnie rzecz biorąc, widzenie w oku poprawiło się po szybkim ruchu gałek ocznych.

Te małe momenty ślepoty zdarzają się tak szybko, że nawet nie zdajemy sobie sprawy, że się wydarzają, ani nie jesteśmy świadomi wszystkich mikroskopijnych zmian spojrzenia, które zachodzą, gdy się rozglądamy.

Tylko dzięki narzędziom do skanowania o wysokiej rozdzielczości możemy przyjrzeć się mechanizmom zachodzącym w naszych oczach – i ostatecznie lepsze ich zrozumienie może pomóc naukowcom we wdrażaniu metod leczenia i napraw, gdy coś pójdzie nie tak.

„W naszym laboratorium mamy instrumenty o wysokiej rozdzielczości do badania wzroku na tak małą skalę, podczas gdy inne badania historycznie skupiały się na obszarach peryferyjnych oka, gdzie taka precyzja i dokładność nie jest wymagana” Neurobiolog Michelle Rocci mówi: z Uniwersytetu Rochester.

Wyszukiwanie zostało opublikowane w PNAS.