Łazik NASA odkrywa klejnoty na Marsie

Zespół badawczy wykorzystujący nowe metody do analizy danych z łazika Curiosity należącego do NASA, który pracuje na Marsie od 2012 roku, był w stanie niezależnie zweryfikować, czy halo pęknięć zostało powstrzymane. opalNa Ziemi kamień szlachetny powstały z przemiany krzemionki przez wodę.

Badanie wykazało, że rozległe podziemne sieci pęknięć zapewniłyby warunki potencjalnie bardziej nadające się do zamieszkania niż te na powierzchni.

W 2012, NASA wysłała łazik Curiosity na Marsa w celu zbadania krateru Gale, duży basen uderzeniowy z ogromną warstwową górą pośrodku. Gdy Curiosity przemierzał powierzchnię Marsa, badacze wykryli jasne skały otaczające pęknięcia, które przecinają niektóre części marsjańskiego krajobrazu, czasami rozciągając się daleko w horyzoncie zdjęć łazika. Ostatnie prace pokazują, że te rozproszone sieci halo służyły jako jedno z ostatnich, jeśli nie ostatnie, bogate w wodę środowisko we współczesnej erze krateru Gale. To bogate w wodę środowisko podpowierzchniowe zapewniłoby również bardziej nadające się do zamieszkania warunki, gdy warunki na powierzchni byłyby prawdopodobnie bardziej ekstremalne.

jako część Nowe badanie opublikowane w Journal of Geophysical Research: PlanetyKierowani przez Travisa Gabriela, byłego doktora habilitowanego ASU NewSpace, a obecnie fizyka badawczego rządu USA, przeanalizowali dane archiwalne z kilku instrumentów i wykazali duże anomalie w pobliżu jasnych skał z wcześniejszego okresu tranzytu. Nawiasem mówiąc, statek kosmiczny Curiosity wystrzelił bezpośrednio nad jednym z tych pęknięć halo wiele lat temu, na długo zanim absolwent ASU i współautor Sean Czarnicki, Gabriel, dołączył do zespołu łazików.

Patrząc na stare obrazy, zobaczyli duży obszar aur pęknięć rozciągających się daleko w dal. Stosując nowe metody analizy danych sprzętowych, zespół badawczy odkrył coś intrygującego. Te halo nie tylko wyglądały jak halo znalezione później w misji, w bardzo różnych jednostkach skalnych, ale miały podobny skład: dużo krzemionki i wody.

„Nasza nowa analiza danych archiwalnych wykazała uderzające podobieństwo między wszystkimi aureolami pęknięć, które zaobserwowaliśmy później podczas misji” – powiedział Gabriel. „Obserwowanie, jak te sieci uskoków były tak rozłożone i potencjalnie wypełnione opalem, było niesamowite”.

Obserwując rdzenie wiertnicze przechwycone w miejscach odwiertów Buckskin i Greenhorn wiele lat po misji, naukowcy potwierdzili, że te jasne skały były bardzo wyjątkowe w porównaniu do wszystkiego, co zespół widział wcześniej.

Oprócz przeglądania danych archiwalnych Gabriel i jego zespół szukali możliwości ponownego zbadania tych jasnych skał. Gdy dotarli do miejsca wykopalisk Lubango, jaskrawego halo pęknięcia, Gabriel poprowadził niestandardową ekspedycję pomiarową za pomocą instrumentów łazika, potwierdzając bogatą w opal formację.

Odkrycie opalu jest godne uwagi, ponieważ może powstawać w scenariuszach, w których krzemionka jest w roztworze z wodą, w procesie podobnym do rozpuszczania cukru lub soli w wodzie. Jeśli jest za dużo soli lub zmieniają się warunki, zaczyna ona opadać na dno. Na Ziemi krzemionka wypada z roztworu w miejscach takich jak dno jezior i oceanów i może tworzyć się w gorących źródłach i gejzerach, Nieco podobne do środowisk w Parku Narodowym Yellowstone.

Ponieważ naukowcy spekulują, że ten granat w kraterze Gale mógł powstać we współczesnej epoce Marsa, te sieci podpowierzchniowych pęknięć mogą być bardziej nadające się do zamieszkania niż surowe współczesne warunki panujące na powierzchni.

„Biorąc pod uwagę rozległe sieci uskoków wykryte w kraterze Gale, uzasadnione jest oczekiwanie, że te potencjalnie nadające się do zamieszkania warunki podziemne rozciągały się na wiele innych regionów krateru Gale i prawdopodobnie inne regiony Marsa” – powiedział Gabriel. „Te środowiska powstały długo po osuszeniu starożytnych jezior w kraterze Gale”.

Znalezienie opali na Marsie przyniesie korzyści przyszłym astronautom, a wysiłki eksploracyjne mogą wykorzystać te rozległe zasoby wodne. Sam opal składa się głównie z dwóch składników: krzemionki i wody – o zawartości wody od 3 do 21 procent wagowych – z niewielką ilością zanieczyszczeń, takich jak żelazo. Oznacza to, że jeśli go zmielisz i zastosujesz ciepło, opal uwolni wodę. W poprzednim badaniu Gabriel i inni naukowcy z łazika Curiosity zademonstrowali dokładnie ten proces. W połączeniu z rosnącymi dowodami z danych satelitarnych pokazującymi opale w innych miejscach na Marsie, ten sprężysty materiał może być doskonałym źródłem dla przyszłych działań eksploracyjnych w innych miejscach na Marsie.

Materiały dostarczone przez Uniwersytet Stanu Arizona.