Lodowiec Petermann na Grenlandii topi się szybciej niż oczekiwano, a upał zamienia się w miazgę

Lodowiec Petermann, położony w północno-zachodniej części kraju, działa jak gigantyczna zatyczka, która powstrzymuje ogromne obszary lodu gruntowego. Ale ten mur, długi na 70 km i szeroki na 15 km, słabnie.

„To zła wiadomość” – mówi Eric Regno, glacjolog z University of California, Irvine.

Pomiary satelitarne wykazały wznoszenie się i opadanie góry lodowej wraz z codziennymi przypływami. Te same pomiary wykazały masywną 204-metrową wnękę na linii gruntu – gdzie solidna ściana lodowa wbija się w dno morskie, utrzymując lodowiec z powrotem.

Mówiąc najprościej, lżejszy lodowiec nie naciska na dno morskie tak bardzo, jak kiedyś. Oznacza to, że przypływ podnosi swoją „wargę”, pozwalając ciepłej wodzie przedostać się głębiej w głąb lądu pod przepływem lodu niż kiedykolwiek wcześniej. To jest erozja lodowca jak płytka nazębna zjadająca zęby. I podobnie jak luźne zęby, wstrząsy pływowe osłabiają strukturę lodu.

„Ta dynamika nie jest uwzględniona w modelach” – mówi profesor Regno, jeden z autorów nowego badania opublikowanego w Obrady Narodowej Akademii Nauk (PNAS). „Gdybyśmy je uwzględnili, zwiększyłoby to prognozy wzrostu poziomu mórz nawet o 200 procent – ​​nie tylko dla Petermanna, ale dla wszystkich lodowców, które kończą się w oceanie, który znajduje się w większości północnej Grenlandii i na całej Antarktydzie”.

linia uziemiająca

Arktyczna pokrywa lodowa topnieje o około 13 procent każdego roku. W obecnym tempie po 2040 roku nie będzie lodu.

Ale topnienie lodu nie przyczynia się do wzrostu poziomu mórz.

Powodem tego jest woda z lodu, który siedzi na ziemi.

W ostatnich dziesięcioleciach naukowcy z niepokojem obserwowali wiele dużych lodowców na całym świecie. Obejmuje to lodowiec Thwaites „Doomsday” na Antarktydzie, który jest trzy razy większy od Tasmanii. Zatrzymuje wystarczającą ilość lodu, aby spowodować globalne ocieplenie o 3 miliony. (Nazywa się to dniem zagłady góry lodowej z powodu potencjalnie katastrofalnego wzrostu poziomu mórz).

Lodowiec Petermann pełni podobną rolę dla większości pokrywy lodowej Grenlandii. Gdyby się stopił, podniósłby globalny poziom mórz o 0,5 metra.

Szybkość, z jaką to się dzieje, zależy w dużej mierze od „linii gruntu”, gdzie czołowa krawędź lodowca uderza w podłoże skalne. Po tym punkcie lód zamienia się w pływającą płytę – na brzegach której regularnie „kiełkują” góry lodowe.

Do tej pory glacjolodzy nie wierzyli, że codzienne pływy mają realny wpływ na stan linii uziemiającej. Cieplejsze wody sprawiły, że pływy te stały się „bardzo potężnym mechanizmem”, mówi profesor Regno.

Lodowiec Petermann odbija się teraz tam iz powrotem na dystansie od 2 km do 6 km za każdym razem, gdy przypływy i odpływy. Gdy się podnosi, duże ilości oceanicznego ciepła pulsują pod frontem lodowym z dużą prędkością.

„Woda morska w rzeczywistości sięga znacznie głębiej pod lód gruntowy, kilometry, a nie setki metrów” – mówi profesor Regno. A ta woda jest pełna ciepła i jest zdolna do potężnego topnienia lodowców. I jest to najbardziej wrażliwa część lodowca”.

Jeśli tak się stanie, lawina zwalnia. Mniej lodu jest wystawione na działanie cieplejszej wody.

Jeśli puścimy, nic nie stanie na przeszkodzie, aby ciężar lodu za nim spadł do morza.

Przelicz oczekiwania

To drugie badanie w tym roku, które ujawnia, że ​​najważniejszy lodowiec na świecie jest w tarapatach.

„Thwaites naprawdę trzyma się dzisiaj swoich paznokci” – ostrzegł w lutym brytyjski geofizyk morski Robert Larter. „W przyszłości powinniśmy spodziewać się dużych zmian w krótkich ramach czasowych”.

Jego zespół odkrył, że ciepłe prądy oceaniczne wyżłobiły rozległe podwodne jaskinie w lodowcu.

Teraz naukowcy z UCI odkryli podobną erozję pod lodowcem Petermann.

Pomaga wyjaśnić, dlaczego pokrywa lodowa Grenlandii topi się szybciej niż oczekiwano. Utracił już miliardy ton lodu, które od 1972 r. podniosły globalny poziom mórz o 1,4 cm. Ale jego przyspieszenie można teraz przypisać dodaniu cieplejszych wód w wyniku ciepłych wiatrów.

W Petermann lodowiec o wysokości 204 metrów u podstawy lodowca umożliwia ciągły przepływ ciepłych prądów przez linię uziemiającą i pod lodem.

Linia naziemna lodowca topi się teraz o 50 procent szybciej niż wtedy, gdy była ostatnio obserwowana w latach 2016-2019. To powoduje, że cofa się o około kilometr każdego roku.

„Te interakcje między oceanem a lodem sprawiają, że lodowce są bardziej wrażliwe na ocieplenie oceanu” – mówi profesor Regno.

Oznacza to, że wzrost poziomu mórz w wyniku topnienia lodowców następuje szybciej, niż wcześniej sądzili naukowcy.

To także śmiertelna pętla sprzężenia zwrotnego.

Ocieplające się oceany szybciej topią lodowce. Prowadzi to do podniesienia się poziomu mórz. Zwiększa to ilość lodu lodowcowego wystawionego na działanie cieplejszych wód. Pomaga również odciążyć oblodzone obszary uziemienia. Oba powodują topnienie większej ilości lodu.

„Mamy powody sądzić, że prąd [sea level] Projekcje są bardzo niskie, niezbyt wysokie. „Może być dwa razy niższy” – mówi profesor Regno.

Jamie Seidel jest niezależnym pisarzem | @pracownik