Na Broadwayu „Some Like It Hot” wciąż jest niezawodnie bliski ideału

Niektórzy lubią gorące | 2 godziny 30 minut. jedna przerwa. | Teatr Szuberta 225 W 44th Street | 212-239-6200

Niewiele rzeczy w showbiznesie jest tak realnych, niezniszczalnych i niezawodnych, jak bliskie perfekcji Niektórzy lubią gorące.Za każdym razem, gdy wychodził z bramki startowej, zostawiał wiwatujący tłum. Historyczny film Billy’ego Wildera z 1959 roku został uznany za jedną z dziesięciu największych komedii wszechczasów we wszystkich ankietach zarówno prawdziwych ludzi, jak i krytyków filmowych. cukier, Broadwayowski musical Gower Champion z 1972 roku, wyprodukowany przez Davida Merricka z przyjazną muzyką Julesa Steina i Boba Merrilla, z udziałem Elaine Joyce, zabawnego Tony’ego Robertsa i seksownego Roberta Morse’a, był emitowany przez ponad rok. Teraz znów jest, trochę odrzucony, by odzwierciedlić współczesne wartości i trendy, ale wciąż podążający za tym samym podstawowym zarysem fabuły – gotowy do zapakowania do nowej wyprzedanej publiczności, o ile pamiętają, jak się śmiać, klaskać i wrzeszczeć jak szalony. W czasach, gdy zatłoczonych jest tyle śmieci, namioty nowojorskie prezentują się jako rozrywka, nowość Niektórzy lubią gorące W teatrze Shubert jest usianym gwiazdami lollapalooza, stukając palcami u stóp i zatrzymując przedstawienie!

Scenariusz ani trochę się nie zestarzał. Mimo to film jest kroniką przygód dwóch muzyków z czasów prohibicji, którzy są świadkami masakry gangów w Chicago i ukrywają się przed ścigającym ich tłumem, zakładając efektowne dragi, przebrani za dwie najbardziej owłosione członkinie girlsbandu w drodze na Florydę. Saksofonista Joe (Christian Borley w roli dubbingowanej w filmie przez Tony’ego Curtisa) staje się Josephine, a perkusista Jerry (J. Harrison Ghee jako Jack Lemmon) staje się Daphne. Kołysząc się po scenie w swoich niedorzecznych perukach i koturnie na obcasie Joan Crawford, ich wybryki sprawią, że będziesz płakać. Za każdym razem, gdy wspominają o swoich „elastycznych i figlarnych” ciałach, wybuchają śmiechem. Niestety, „Josephine” zakochuje się w Sugar Cane, wokalistce zespołu (Adrianna Hicks, obarczona niewykonalnym zadaniem ponownego wcielenia się w rolę rozsławioną przez jedyną aktorkę Marilyn Monroe), podczas gdy „Daphne” poddaje się wbrew swojej woli kochankowi. Milioner, magnat piwa korzennego, Osgood Fielding III, i ku swemu zdumieniu odkrył, że mu smakuje. Pamiętasz dowcipnego komika Joe E. Browna w filmie? Jest teraz odświeżony i na nowo ożywiony przez niesamowitego Kevina Del Aguila. W serialu niczego nie brakuje, w tym słynnego ostatniego wersu filmu „Nobody’s Perfect”, który jest raczej śpiewany niż mówiony.

Wątek seksualny jest jednym z nowych wątków pobocznych serialu, a kiedy Daphne śpiewa „Mogłeś mnie uderzyć piórkiem/Ponieważ pani, którą kocham, jest I” Młodsza część publiczności jest dobrze przyjmowana. Jako Daphne, nowa gwiazda rodzi się w J. Harrison Ghee, jako Josephine, hałaśliwy i nieskończenie dowcipny Christian Burley, kradnie show w przebraniu i jako fałszywy niemiecki scenarzysta o imieniu Kip, który zabija słowa takie jak jacht („Poutine Gerflwaten”) i szampan („Decorkenpopen”). Niestety uważam, że Adrianna Hicks jest mniej ekscytującym członkiem obsady. Śpiewa tak głośno, że można ją usłyszeć w New Jersey, ale bez pasującej osobowości, jej liczby są niepokojące. Przez lata prawdziwe horrory o niekończących się kłopotach Marilyn Monroe podczas kręcenia filmu Niektórzy lubią gorące to, co prawie doprowadziło Billy’ego Wildera do szaleństwa, osiągnęło epickie rozmiary (57 powtórek trzywyrazowego wersu?), ale wśród wielu niekwestionowanych uroków, takich jak Sugar, był zgrabny urok, którego obecnie pełniący tę rolę poważnie brakuje.

Jednak po co być szczerym, skoro tak wiele z serialu świeci tak jasno o niej? Ponieważ wszystko w teatrze na Broadwayu jest „żywe”, a zatem ludzkie, możesz dostrzec wady w tym teatrze, jeśli tak wybierzesz. Ale niezależnie od moich zastrzeżeń, stała, życzliwa energia, niezachwiany humor i taniec, który sprawia, że ​​wszystko toczy się z prędkością toru wyścigowego, mają znaczenie, jakie są moje zastrzeżenia. Muzyka i piosenki Marca Shaimana i Scotta Whitmana łączą się z książką Matthew Lopeza i Amber Ruffin jak zwroty akcji w ciastku, a choreografia i reżyseria Casey Nicolau są tak zajęte, że serial rzadko dotyka ziemi. Wszyscy usiedli i wymyślili, jak stworzyć, dopracować i ożywić ten rodzaj optymistycznego musicalu na Broadwayu, który niektórzy ludzie dzisiaj nazwaliby staromodnym, ale inni widzowie modlili się o to. Właśnie to z nim zrobili Niektórzy lubią gorące. To hałaśliwa, wystawna i niezapomniana rozrywka – w wersji Broadway inspirowanej Technicolorem! pokochałem to. Chcę to znowu zobaczyć. Najlepsza rzecz po ucieczce to dołączyć do cyrku.

Kup bilety tutaj.