Opuszczając miasto, Tom Epperson zostawia za terminem powieść filmową z późnego wieku

Tom Epperson i jego żona Stefani Ames wyjeżdżają z miasta do Santa Fe na początku maja — odszedł kolejny gracz z ery filmowej lat 90. i początku XXI wieku.

Przez jakiś czas byli rozproszeni po Long Island, Palm Springs, stolicy Serbii, gdziekolwiek poza Los Angeles. Lokalny klimat jest nadal dobry. Ale przemysł filmowy, jeśli ten archaiczny termin nadal obowiązuje, był mniej przyjazny dla dojrzałych i doświadczonych talentów, które opanowały sztukę robienia sławnych i starych filmów w dwugodzinnym formacie pełnoekranowym. Więc uratowali, wielu z nich, i uznali, że lepiej zacząć od nowa, niż siedzieć przy stole w Brentwood Country Mart i rozmawiać o tym, jak było wcześniej.

Tom nigdy nie był powszechnie znany. Ale był dobrze znany kierownikom, producentom i reżyserom, którzy po raz pierwszy go spotkali, jako bardziej konserwatywna połowa duetu scenarzystów, powszechnie określanego jako „Tom i Billy”. Status jednego nazwiska był ogromnym problemem w latach 90. XX wieku. Tom i Billy trochę to mieli, ale nie wspomniałeś o jednym bez drugiego. „Billy” był i nadal jest, Billym Bobem Thorntonem, który ostatecznie pracował jako aktor, reżyser, muzyk, piosenkarz i celebryta.

Tom pozostał pisarzem, biorąc kredyty, często z Billym, w niektórych słynnych filmach, w tym Jeden zły ruchI rodzinna sprawaI prezent. To dobry rzemieślnik. Nawet scenariusze, które nigdy nie zostały wyprodukowane – na przykład te z potencjalnie żywotnych wersji Otisa Reddinga i Merle Haggarda – miały tę profesjonalną aurę, która w jakiś sposób pojawia się na pierwszych pięciu stronach poważnego scenariusza.

Ci, którzy pracowali z Tomem i Billym, nie ingerowali głęboko w ich działanie. Billy był tak niestabilny, że nie opowiedziałby dwa razy historii przed tym samym człowiekiem, w tym Tomem. Tom ze swojej strony był racjonalny, ale nie był już skłonny znosić głupich pomysłów. Kiedyś obserwowałem, jak siedzi nieruchomo, podczas gdy reżyser słynnego aktora poprosił tylko o jedno ostateczne dopracowanie, aby zawrzeć garść pomysłów niezwykle zgodnych z podstawowymi założeniami scjentologii.

– Więc, Tom, możesz to zrobić? zapytał kierownik.

– Nie – powiedział Tom, którego pamiętam, gdy przez całą konfrontację nosił okulary przeciwsłoneczne.

Nie ma wyjaśnienia. Brak dyskusji. po prostu nie”. Obecny potencjalny finansista filmu uderzył w pulpit tak mocno, że jego spód odpadł. „To było dobre spotkanieDyszał.

Chociaż spotkałem Toma i Billy’ego dopiero w latach 90., kiedy pracowaliśmy z Robertem Duvallem i jego głównym porucznikiem, Bradem Wilsonem, przy Projekcie Haggard, odkryłem drobny zbieg okoliczności z tymi dwoma. Jesteśmy mniej więcej w tym samym wieku. Jeśli dobrze pamiętam, wylądowaliśmy w Los Angeles mniej więcej w tym samym czasie, w 1982 roku, z Arkansas, a ja z Detroit przez San Francisco. Wszyscy byliśmy totalnie spłukani i, jak się później dowiedzieliśmy, mieliśmy nędzne mieszkania w jednej lub dwóch przecznicach od siebie, w Palms, w zasięgu wzroku tego, co stało się kawałkiem Sony. Kiedy nic nie jest lepsze, jedliśmy obiad i piliśmy na tym samym lokalnym nurkowaniu, D.B. Cooper, ale tak naprawdę nigdy się nie spotkaliśmy. Piętnaście lat później znaleźli się w końcu w murach Sony, aż do momentu, gdy nasze wspólne szyje w filmowym szaleństwie.

Tom i Stephanie kupili dom w Culver City, po drugiej stronie znacznie ładniejszej działki. W końcu wrócił do tego, co zawsze zamierzał zrobić, czyli do pisania powieści.

Inny z jego, zwany udać, opowiada o scenarzyście, który pochodzi znikąd, ale tak naprawdę przybywa gdzieś w chwalebnym, okropnym rozpędzie Hollywood, takim jakim było zaledwie kilka lat temu. Książka jest tak zabawna, ale też boleśnie znajoma — tak bardzo, że musiałem się zastanawiać, czy ci z nas, którzy spędzili dziesiątki lat życia późno, a wspaniałe filmy nie marnowali czasu w tym, co najprawdopodobniej było umierającą kulturą. .

Tom mówi nie. Dobre role podsumował też w e-mailu: „Zrobiłem kilka filmów, z których byłem dumny. Los Angeles poszerzyło horyzonty małego mieszkańca Arkansas. Poznałem ludzi z całego kraju i świata, w tym wielu wspaniałych ludzie.”

Ponadto pozyskał materiały dla: udać.

Tak, Tom i Stephanie wyjeżdżają w przyszłym miesiącu. Ale przynajmniej zostawili po sobie dobrą książkę.