Parafia Różańca Świętego obchodzi 110-lecie posługi na rzecz Polonii

Parafia Różańca Świętego W ostatni długi weekend Święta Dziękczynienia miasto Edmonton miało doniosłe wydarzenie, obchodząc 110. rocznicę swojego istnienia^y Rocznica jej powstania. Było za co dziękować. Parafianie, księża i arcybiskup Richard Smith, główny celebrans, zgromadzili się wokół ołtarza na Mszy św. dziękczynnej w niedzielę 8 października 2023 r., aby podziękować naszemu Ojcu Niebieskiemu za założycieli parafii; Oraz za błogosławieństwa udzielone parafii w ciągu ostatnich 110 lat. Członkowie Bractwa Różańcowego złożyli także podziękowania za 90 lat posługi na rzecz parafii.

W tym wielkim i radosnym wydarzeniu kościół był wypełniony po brzegi, co było świadectwem głębokiej wiary, miłości i poświęcenia parafian. Janine Pushkar wraz z mężem miała zaszczyt ofiarować kaplicę. Pushkar jest wnuczką pierwszej pary, która pobrała się w październiku 1913 roku w pierwotnym kościele. Wśród znamienitych gości Mszy św. znaleźli się Alexandra Kosi, Konsul Generalna RP w Vancouver; Janusz Tomczak, Przewodniczący Oddziału Krajowego Kongresu Polsko-Kanadyjskiego; Greta Deros, Przewodnicząca Kongresu Polsko-Kanadyjskiego, Alberta; Zakonnice są sługami Maryi Niepokalanej. Obecni byli także członkowie organizacji polonijnych. Obecność gwardii honorowej Rycerzy Kolumba dodała kolorytu i splendoru tej uroczystości.

Przygotowania duchowe poprzedzające jubileusz parafii obejmowały siedmiodniową misję świętą przed rokiem 110 n.e.^y Świętowanie rocznicy. Misja ta, prowadzona przez ks. Pawła Gomulaka OMI i ks. Janusza Napierałę OMI z Polski, została bardzo dobrze przyjęta. Dało to szansę na duchową odnowę i nowe zrozumienie tożsamości chrześcijańskiej.

Dwieście pięćdziesiąt osób zgromadziło się w Sali Polskiej, aby świętować bezpośrednio po Mszy św. Jubileuszowej. Arcybiskup Smith i ks. Tomasz Krzycek, proboszcz parafii Różańca Świętego, mieli zaszczyt pokroić pierwszy kawałek rocznicowego tortu.

O rozrywkę podczas bankietu zadbała Grupa Kultu Różańca Świętego. Na scenie gościnnie wystąpił ks. Krzycek, wykonując utwór „Kwiaty Polskie:. Jego występ spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności.

Pierwsi polscy osadnicy przybyli na tereny Edmonton około 1895 roku. Przybyli w ramach polityki imigracyjnej rządu federalnego, mającej na celu zaludnienie i zagospodarowanie rozległych obszarów kanadyjskich prerii.

Ci polscy osadnicy byli katolikami i głęboko oddanymi Kościołowi. Ich wiara nie ograniczała się jedynie do uczęszczania do kościoła; Stanowił ważną część ich tożsamości, tradycji, rytuałów przejścia i życia codziennego. Misyjne posągi Maryi Niepokalanej z dwóch ówczesnych kościołów rzymskokatolickich w rejonie Edmonton, św. Joachima i Niepokalanego Poczęcia, służyły potrzebom polskich imigrantów. Większość tych imigrantów znała bardzo słabo angielski lub francuski i miała wiele trudności w zrozumieniu księży i ​​przystąpieniu do sakramentu pojednania. Trudności te szczególnie odczuły starsze pokolenia.

Około 1898 roku dwaj bracia księża, księża Wojciech i Jan Kolawy, mieszkający w Winnipeg, zaczęli raz lub dwa razy w roku podróżować do Alberty, aby dbać o dobro i potrzeby duchowe polskich pionierów. Jednak brak znajomego miejsca kultu i mówiącego po polsku księdza, z którym mogliby się porozumieć, stworzył w ich życiu głęboką pustkę.

Biskup Emil Kanonik OMI uznał potrzebę obecności w swojej diecezji księdza mówiącego po polsku i mianował ks. Pawłowi Kulawemu OMI za troskę o dobro duchowe polskich osad w środkowej i południowej Albercie. ojciec. Paweł Kulawy OMI, trzeci i najmłodszy z braci Kulawów, przybył z Polski późną jesienią 1903 roku i przez następne 18 lat miał służyć polskim katolikom na terenie całej prowincji, skupiając się przede wszystkim na polskich osadach w rejonie Edmonton. ojciec. Paweł Kulawy OMI odbywał długie podróże pomiędzy tymi osadami o każdej porze roku, przewodnicząc katolickim mszom, komuniom, ślubom i pogrzebom. Stanowiło jedyne ogniwo łączące większość osadników z innymi polskimi osadami ze światem zewnętrznym. Na początku lat dwudziestych o. Paweł i Jan wrócili do Polski, aby pomóc w utworzeniu Polskiego Obwodu Maryi Niepokalanej. Zginęli później w Auschwitz w 1941 r.

Wraz z rozwojem Edmonton wzrosła liczba polskich osadników na tym obszarze. Społeczność polska zaczęła myśleć o budowie własnego kościoła, w którym mogłaby śpiewać i modlić się w swoim języku, a także mieć mówiącego po polsku księdza, który będzie strzegł jej wiary i tradycji. 27 października 1911 r. po raz pierwszy zebrało się 100 rodzin, aby omówić taki projekt. Ponieważ pierwsze spotkanie odbyło się w październiku, Jan Sagan zaproponował przyjęcie nazwy Różaniec Święty jako nazwy przyszłej parafii. W 1912 roku ks. Paul Colloway OMI uzyskał pozwolenie biskupa kanonicznego na budowę kościoła. Firma budowlana Holmesa i Christophersona otrzymała kontrakt na budowę kościoła za 1500 dolarów z obietnicą ukończenia go do Bożego Narodzenia.

Pierwszą Mszę św. odprawiono w nowym polskim kościele, na rogu ulic 95A i 113th Street, 1 stycznia 1913 r. Kościół został kanonicznie erygowany jako duchowe centrum dla Polaków z Edmonton i regionu 1 sierpnia 1913 r. W ciągu pierwszych dwudziestu lat istnienia parafii dwukrotnie w miesiącu odprawiano Mszę św., gdyż księża musieli także opiekować się misjami polskimi w okolicznych terenach.

Wraz z napływem imigrantów po II wojnie światowej pojawiła się potrzeba budowy większego kościoła. Pierwsza Msza Święta została odprawiona w nowo wybudowanym kościele na rogu 106th Street i Princess Elizabeth Street, 15 maja 1955 roku w sali kościelnej. Budowę kościoła ukończono w 1959 r. Plebanię wybudowano w 1962 r., aby uczcić złoty jubileusz parafii.

Dziś Parafia Różańca Świętego pozostaje żywą i tętniącą życiem wspólnotą wiary, służącą duchowym i kulturalnym potrzebom współczesnych imigrantów; Potomkowie różnych fal polskiej imigracji; Jak również sąsiednia społeczność anglojęzyczna.

Aby zobaczyć więcej zdjęć z tego dnia, odwiedź diecezję Edmonton pod adresem Facebook.

.

.

Barbary M. Filippowski