„Piękne serwetki”: świętujemy projekt imigrantów w Australii z połowy stulecia | Rola

Alex Kelly odchyla się w zniszczonym, ozdobnym fotelu. W każdym domu znajduje się yayia, typ trzymany w prywatnym salonie, zarezerwowanym wyłącznie dla gości.

Krzesła są częścią Stubborn House, instalacji artystycznej w Sydney Co wywołuje bardzo specyficzny wygląd: dom przodków z diaspory.

„Myślę, że ta estetyka, jakkolwiek ją nazwiesz, jest całkowicie niedostatecznie reprezentowana” – mówi Kelly. „To były wysiłki naszych dziadków i ojców, aby zbudować miejsce, które godzi utratę ojczyzny z adopcją ojczyzny”.

„To jest takie piękne. Uważam, że bieżnie są piękne, kolumny, czerwona cegła, kamyki, beton. Wszystkie są piękne i godne świętowania”.

Kelly za pośrednictwem swojej restauracji Baba's Place w Sydney sponsorował instalację.

Styl Stubborn House sięga fal powojennej australijskiej imigracji z Europy Południowej i Wschodniej, a także z Bliskiego Wschodu, Azji Południowo-Wschodniej i Afryki Północnej. Te złożone i ekstremalne domy są pomostami między imigrantami a diasporą. To pomniki wspomnień, ze ścianami pokrytymi czarno-białymi fotografiami i szafkami wypełnionymi zabytkowymi i delikatnymi naczyniami szklanymi.

Na ile to możliwe, przypominają domy z Libanu, Grecji, Włoch czy Egiptu. Wysiłki mające na celu stworzenie bezpiecznych przestrzeni w nowym kraju przyniosły niezwykłe osiągnięcie Estetyka w Australii.

Obecnie wygląd jest zagrożony na kilku frontach: przez zagęszczenie i gentryfikację przedmieść, które doprowadziły do ​​wyburzenia lub renowacji niektórych z tych domów, oraz przez szybko zmieniające się meble i nowoczesny design nakazujący, aby mniej znaczy zwykle więcej.

Jednak artystka stojąca za Stubborn House, Gabriella Le Bestis, twierdzi, że tej diasporycznej estetyki nie należy odrzucać jako kiczowatej, przestarzałej lub „płaskiej”.

Dostarczyła drewniane drzwi z matowym szkłem, perskie dywany, wolnostojące toskańskie kolumny i metry zasłon ze sztucznej koronki do ekspozycji, z których ostatnie zawiesiła na płotach z kutego żelaza.

„Jest coś naprawdę pięknego w ludziach dumnych ze swoich domów i w tym, że wykwalifikowani imigranci budują piękne domy na swój obraz” – mówi.

„To ucieczki od codzienności i australijskiej estetyki, gdzie te rodziny mogą być sobą”.

Le Bestis twierdzi, że historie imigrantów i wybory projektowe odzwierciedlają historię kulturalną Sydney. „Myślę, że nadszedł czas, aby podsumować ten wygląd i porozmawiać o tym, jak go utrzymać”.

W Melbourne podejmowane są podobne wysiłki, aby zachować i uhonorować wkład migrantów w budowanie domów.

Erdogan i jego partnerka Georgia Frances King odnawiają dom federalny w stylu lat 70. XX wieku (nazywany „Shag Manor”) w północnym Melbourne i dokumentują ten proces na Instagramie.

Dokładają wszelkich starań, aby renowacja honorowała dziedzictwo imigrantów, zachowując jednocześnie dom częściowo inspirowany domem, częściowo bardzo australijskim.

Nazywają ten wygląd „weteranem”, będącym mieszanką unijnego i śródziemnomorskiego, ponieważ Erdogan twierdzi, że zależy mu na zachowaniu „pozostałości” swojej kultury i wychowania.

„Moi rodzice są Turkami cypryjskimi i dorastałem odwiedzając domy ciotek, wujków i dziadków, które wyglądały podobnie do tego”.

„To właśnie nadaje mu tak specyficzny wygląd, to połączenie elementów. Chcemy oddać szacunek materiałom i dbałość o szczegóły, jakie ludzie wkładają w budowę swoich domów”.

Erdogan podziwia poczucie jakości swoich poprzedników. „Nasi przodkowie ostatecznie uznali, że są to piękne przestrzenie; wnieśli ze sobą tak wiele i ważne jest, abyśmy rozpoznali te rzeczy”.

Profesor Mirjana Lozanovska z Uniwersytetu Deakin określiła ten proces renowacji i produkcji jako „ogromny i głęboki”.

„Ten rodzaj interpretacji… naprawdę zmienia narrację” – mówi.

Lozanovska twierdzi, że proces definiowania stylu stworzył nową australijską tożsamość, jednocześnie uhonorowując wysiłki i podróże imigrantów, którzy ją stworzyli.

„[These migrants] Przyjechali i zamieszkali razem, gdzie czynsz był tani, i zbudowali nowy rodzaj estetyki ulicy, z większymi oknami i winoroślami lub drzewkami cytrynowymi.

Jednak młodsze pokolenia przejmują te wybory projektowe z poczucia nostalgii za dziadkami, a nie dla upamiętnienia domu.

Baba's Place, Stubborn House i Shag Manor podzielają i celebrują tę specyficznie australijską estetykę, mówi Lozanovska.

„Nie szukają domu poza Australią, co jest bardzo ważne. Piszą własną historię i pochodzenie. „

W Marrickville w Sydney Baba's Place ma szklane witryny wypełnione bibelotami i dywanikami wiszącymi na ścianach, a także zdjęciami i mapami krajów Europy Wschodniej i Bliskiego Wschodu.

„Są świeże i innowacyjne” – Kelly mówi o domach, które zainspirowały wystrój jego restauracji. „Dla nas, dzieci diaspory, ten wygląd reprezentuje coś stabilnego i wygodnego. „To są domy, w których dorastaliśmy”.

Jedzenie i otoczenie restauracji są diasporą. Nie jest to podkreślane Unikalne myślenie o dziedzictwie kulinarnym czy kulturowym, związanym z konkretną „ojczyzną”.

To nie jest restauracja bliskowschodnia ani bałkańska. Instalacje w Stubborn House nie były zakorzenione w jednej społeczności czy tożsamości etnicznej.

Zamiast tego Kelly i jemu współcześni uznają, że akt migracji kształtuje twórczość: „Staramy się okazywać szacunek tym przestrzeniom, a także pokazywać naszą tożsamość”.