Posłuchaj dźwięku diabła pyłowego machającego nad Marsem: ScienceAlert

Pejzaż dźwiękowy Marsa może być podobny Przerażająco dziwne Jak można by mieć nadzieję usłyszeć w innym świecie. Od czasu do czasu boom uderzenia meteorytów, Drżąca ziemia jęknęłaszept niekończące się wiatry.

Teraz zajmujemy miejsce w pierwszym rzędzie, gdy ryczący diabeł zbliża się i wycofuje, gdy przechadza się po powierzchni, pomagając napędzać cykl pyłu przez atmosferę i wokół zardzewiałego małego świata.

Perseverance był pierwszym łazikiem, który dotarł na powierzchnię Mars Ma działający mikrofon, a narzędzie jest dobrze wykorzystywane od czasu lądowania łazika luty 2021 r. Mikrofon jest częścią zestawu zestawów do nagrywania łazika, znanych jako SuperCam.

Dzięki tej innowacyjnej technologii możemy usłyszeć Po raz pierwszy tak wygląda miniaturowy wir pyłowy na innej planecie. To dziwne, krótkie i całkiem fajne w tym samym czasie.

border frame=”0″allow=”akcelerometr; automatyczny start; Zapis do schowka. nośniki kodowane żyroskopowo; obraz w obrazie „zezwalaj na pełny ekran>”.

„Możemy nauczyć się używać głosu o wiele bardziej niż w przypadku innego instrumentu” mówi planetolog Roger Wiens z Purdue University w Indianie.

Dokonują odczytów w regularnych odstępach czasu.

„Mikrofon pozwala nam próbkować, nie całkiem z prędkością dźwięku, ale około 100 000 razy na sekundę. Pomaga nam lepiej zrozumieć, jaki jest Mars”.

Mikrofon Perseverance w rzeczywistości nagrywa tylko przez trzy minuty dziennie: po raz pierwszy został odtworzony, gdy przeszedł obok niego pyłowy diabeł, chociaż inne instrumenty zarejestrowały dowody na prawie 100 kolejnych wichrów. Gdzie jest łazik w kraterze Jezero.

Diabeł pyłowy przeleciał nad łazikiem 27 Wrzesień 2021 – 215 marsjański dzień (lub sol) jej misji. Naukowcy szacują, że rozmiar pyłowego diabła miał około 25 metrów (nieco ponad 80 stóp) średnicy, podczas gdy miałby co najmniej 118 metrów (387 stóp) wysokości.

Łącząc zdjęcia z odczytami wiatru, ciśnienia, temperatury i pyłu, Perseverance był również w stanie śledzić prędkość mijającego miniaturowego marsjańskiego huraganu, który osiągnął odległość 19 kilometrów (12 mil). na godzinę.

„To przypadkowe spotkanie z diabłem pyłowym pokazuje potencjał danych akustycznych do rozwiązania struktury szybkich wiatrów w marsjańskiej atmosferze” – wyjaśniają Wiens i współpracownicy. Napisz w ich gazecie.

Okoliczne wiatry mogłyby być szybsze, a na nagraniu słychać ciszę, która odzwierciedla spokojne oko tego konkretnego małego szturmowca. Częścią tego, co sprawia, że ​​nowe informacje są cenne, jest porównanie ich z wydarzeniami takimi jak to w terenie.

„Wiatr jest szybki – około 25 mil na godzinę, ale to, co widzisz w diabelskim kurzu na ziemi” — mówi Wiens. „Różnica polega na tym, że ciśnienie powietrza na Marsie jest o tyle niższe, że wiatr, przy tej samej prędkości, wypycha około 1 procent więcej ciśnienia przy tej samej prędkości, z jaką wiatr powróciłby na Ziemię”.

„To nie jest silny wiatr, ale wyraźnie wystarczy, by wyrzucić cząsteczki piasku w powietrze, aby stworzyć diabła pyłowego”.

Wszystkie dane, które obecnie posiadamy Kolekcja na Marsie Przydatne z kilku powodów. Po pierwsze, daje nam to lepsze wyobrażenie o ewolucji planety, co z kolei daje naukowcom wskazówki, jak ewoluowały również inne planety we wszechświecie.

Te inne planety obejmują Ziemię, a ponieważ Mars jest naszym najbliższym planetarnym sąsiadem, podobnie jest z naszą historią ściśle ze sobą powiązane. Porównanie Ziemi i Marsa daje nam lepsze wyobrażenie o przeszłości i przyszłości obu planet.

Istnieje również ambicja ludzkości na jeden dzień Postawił stopę na Marsie. Nagrania takie jak te wskazują, jakich warunków możemy się spodziewać i jak te warunki można chronić lub wykorzystać – na przykład sposób, w jaki wiatr może w naturalny sposób zdmuchnąć panele słoneczne.

„Podobnie jak na Ziemi, w różnych regionach Marsa panuje różna pogoda” — mówi Wiens. „Używanie wszystkich naszych instrumentów i narzędzi, zwłaszcza mikrofonu, pomaga nam uzyskać konkretne wyobrażenie o tym, jak by to było być na Marsie”.

Badania opublikowane w Komunikacja natury.