Publikacja pierwszej mapy geologicznej zaginionego kontynentu Ziemi, Zelandii.

W 2017 r. Odkrycie nieznanego wcześniej kontynentu u wybrzeży Nowej Zelandii– Odpowiednio nazwany Zealandia lub Te Reo Maui W języku maoryskim – trafiło na pierwsze strony gazet na całym świecie. Jego powierzchnia wynosi ponad 5 milionów kilometrów kwadratowych, czyli jest dwukrotnie większa od powierzchni subkontynentu indyjskiego. Ale pomimo swoich rozmiarów nic dziwnego, że nie odkryto go wcześniej, ponieważ 95% jego obszaru znajduje się pod wodą południowo-zachodniego Pacyfiku. Tylko Pozostałości dużego pasma górskiego (Dwie wyspy Nowej Zelandii) i kilka izolowanych szczytów, obecnie małych wysp oceanicznych, są widoczne na powierzchni. Niektórzy spekulują, czy ten „zaginiony kontynent” był inspiracją dla legendy o zaginionej cywilizacji Atlantydy, jednak Zelandia zniknęła pod powierzchnią morza na długo przed pojawieniem się człowieka na Ziemi.

Dla geologów kontynent to duży obszar grubej skorupy kontynentalnej złożonej z granitu lub podobnych skał magmowych, tworzących podstawę kontynentalną, w połączeniu ze skałami metamorficznymi, które tworzą się na obszarach aktywnych tektonicznie, oraz osadami osadzonymi na powierzchni Ziemi w wyniku erozji . Zelandia pasuje do wszystkich tych punktów, ale ponieważ jest prawie niedostępna, niewiele wiadomo o jej szczegółowej geologii.

Teraz zespół geologów z Nowej Zelandii, Nowej Kaledonii, Australii, Stanów Zjednoczonych, Danii i Tasmanii opracował nową mapę geologiczną, łącząc próbki skał wydobytych z morza i metody mapowania geofizycznego.

Naukowcy wykorzystali próbki skał wydobyte z brzegów różnych wysp, przywiezione podczas wierceń na otwartym morzu i wydobyte z dna morskiego w północnej Nowej Zelandii, aby sporządzić mapę zasięgu różnych podwodnych formacji geologicznych. Odkryli duże formacje piaskowca występujące na zewnętrznych krańcach Zelandii i złoża bazaltowych kamyków.

Piaskowce mają około 95 milionów lat i zawierają starszy granit i żwir wulkaniczny, co sugeruje, że rzeki wypływające z wyżyn wulkanicznych wypełniały baseny tektoniczne, gdy Zelandia była suchym lądem. Wyżyny były aktywnym pasmem wulkanicznym co najmniej 30–50 milionów lat temu, ale prawdopodobnie uległy już poważnej erozji, gdy osadzał się piaskowiec. Mogą istnieć podobne krajobrazy przypominające to środowisko depozycyjne Gubernatorstwo Al-Hawd i Al-Marai Obecnie obejmuje większość zachodnich Stanów Zjednoczonych i północno-zachodniego Meksyku.

bazaltowy żwir, Typowa skała kojarzona z podwodnymi wulkanamiPokazują, że Zelandia była stopniowo zalewana około 40 milionów lat temu.

Statki badawcze mapujące pole magnetyczne w fiordzie między Australią a Antarktydą odkryły różne anomalie magnetyczne. Jedna anomalia jest bardzo interesująca dla geologów, ponieważ wskazuje na obecność dużej strefy uskoków wzdłuż południowej granicy Zelandii. Usterka ta jest prawdopodobnie „blizną” w skorupie ziemskiej, powstałą, gdy Zelandia oddzieliła się od Antarktydy ponad 200 milionów lat temu, stając się własnym kontynentem.

badania „Rozpoznawcza geologia i tektonika piwnicy północnej Zelandii„To zostało opublikowane w czasopiśmie Tektonika (2023).