Zachowanie płodności nie wiąże się ze śmiertelnością ani nawrotem raka piersi

Prospektywne, ogólnokrajowe szwedzkie badanie kohortowe wykazało, że zachowanie płodności z lub bez stymulacji hormonalnej nie było związane ze śmiertelnością lub nawrotem choroby u kobiet z rakiem piersi.

Wśród ponad 1200 kobiet zgony związane z chorobą były podobne u kobiet, które przeszły z zachowaniem płodności hormonalnej (aHR 0,59, 95% CI 0,32-1,09) oraz u kobiet, które przeszły niehormonalne zachowanie płodności (aHR 0,51, 95% CI). 0,20-1,29) i dr Kenny Rodriguez Wahlberg ze Szpitala Uniwersyteckiego Karolinska Hudding w Sztokholmie wraz z kolegami poinformowali o tych, którzy nie byli narażeni na zachowanie płodności po dostosowaniu się do potencjalnych czynników zakłócających.

Ponadto w podgrupie 723 kobiet ze szczegółowymi informacjami na temat nawrotu nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy w częstości nawrotu lub zgonu między kobietami, które przeszły hormonalne zachowanie płodności (aHR 0,81, 95% CI 0,49-1,37) a tymi, które przeszła niehormonalny guz. Zachowanie płodności (aHR 0,75, 95% CI 0,35-1,62), jak wskazano w guzy gamma.

Wskaźniki 5-letniego przeżycia raka piersi wynosiły odpowiednio 96%, 93% i 90% w grupie z zachowaniem płodności hormonalnej, niehormonalnej i nienarażonej, a szacunkowe 10-letnie wyniosły 88%, 90% i 81%. Wskaźniki 5-letniego przeżycia bez nawrotów wyniosły odpowiednio 89%, 83% i 82%, a szacunkowe 10-letnie 82%, 80% i 73%.

„Wyniki tego badania dostarczają bardzo potrzebnych dodatkowych dowodów na bezpieczeństwo FP [fertility preservation] Autorzy doszli do wniosku, że zabiegi u kobiet z rakiem piersi mogą wpływać na obecne praktyki opieki zdrowotnej na korzyść młodych kobiet, które chcą zachować swoją płodność. „Kobiety z rakiem piersi w wieku rozrodczym powinny, w razie potrzeby, zostać skierowane na poradnictwo dotyczące płodności i uzyskać dostępne informacje na temat bezpieczeństwa oferowanych procedur”.

W tym badaniu Rodriguez Wahlberg i zespół objęli 1275 kobiet (średnia wieku 32,9 lat) ze zdiagnozowanym rakiem piersi od stycznia 1994 r. do czerwca 2017 r. Łącznie 425 kobiet przeszło zabieg zachowania płodności w szwedzkich szpitalach uniwersyteckich (krioprezerwacja tkanki jajników) i kontrolowanych. stymulacja jajników do krioprezerwacji oocytów i/zarodków lub połączenie tych metod) i dopasowana do wieku, okresu kalendarzowego diagnozy i regionu z 850 kontrolami zachowania niepłodności z regionalnych rejestrów raka piersi.

Analizy dostosowano do kraju urodzenia, wykształcenia, równoważności diagnozy, wielkości guza, liczby przerzutów do węzłów chłonnych i statusu receptora estrogenowego.

Autorzy zauważają, że istnieją różnice w cechach biologicznych i metodach leczenia między grupami, „ale ogólnie nie można było zaobserwować bardziej agresywnego wzorca choroby dla żadnej grupy w porównaniu z grupą placebo”.

Zgony z powodu raka piersi wystąpiły u 17 kobiet, które zostały zachowane hormonalnie, siedmiu kobiet, które przeszły niehormonalne zachowanie i 80 kobiet, które nie zostały poddane zachowaniu płodności. Mediana czasu obserwacji wyniosła 4,0 lata dla kobiet, które przeszły konserwację hormonalną i 3,8 roku dla dopasowanych grup kontrolnych oraz 6,7 roku dla kobiet, które przeszły niehormonalną konserwację i dopasowaną grupę kontrolną.

W podgrupie 723 kobiet ze szczegółowymi informacjami na temat nawrotu, zgonu lub nawrotu związanego z rakiem piersi wystąpiło 97 kobiet, które nie zostały poddane zachowaniu płodności, 9 kobiet, które przeszły niehormonalne zachowanie płodności i 26 kobiet, które przeszły konserwację hormonalną. Mediana czasu obserwacji wyniosła 5,3 roku dla kobiet, które przeszły zachowanie płodności hormonalnej i 4,9 roku dla dobranej grupy kontrolnej, 7,0 roku dla kobiet, które przeszły niehormonalne zachowanie płodności i 6,9 roku dla grupy kontrolnej.

Rodriguez Wahlberg i współpracownicy zasugerowali, że do mocnych stron badania należy jego duży rozmiar, a także wykorzystanie danych gromadzonych prospektywnie. Przyznali jednak, że badanie „nie jest pozbawione ograniczeń, a badanie główne jest stosunkowo krótką obserwacją, choć według naszej wiedzy, jednym z najdłuższych do tej pory”.

„Dłuższe obserwacje są pożądane, aby uzyskać bardziej ostateczne dane na temat długoterminowego bezpieczeństwa FP w tej populacji, szczególnie u kobiet z rakiem piersi z dodatnim receptorem estrogenowym” – napisali. „Jednak szczegółowe analizy ograniczone do kobiet z obserwacją trwającą ponad 5 lat w tym badaniu również dostarczają uspokajających wyników”.