Zaginiony satelita odnaleziony po 25 latach spędzonych w kosmosie

Eksperymentalny satelita wystrzelony w 1974 r. zniknął z czujników naziemnych w latach 90. XX wieku, by ponownie go odnaleźć w tym tygodniu. Niektóre satelity lub śmieci często znikają na wiele lat, stwarzając ryzyko na coraz bardziej zatłoczonej orbicie Ziemi. Ale jak dokładnie rzeczy znikają w kosmosie?

the Balon kalibracyjny na podczerwień Satelita (S73-7) był częścią programu testów kosmicznych Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Po wystrzeleniu 10 kwietnia 1974 r. duży satelita zwiadowczy, nazwany KH-9 Hexagon, wysadził satelitę o szerokości 26 cali (66 cm), wystrzeliwując go na orbitę kołową o długości 800 km.

Mały satelita miał nadmuchać się na orbicie i służyć jako cel kalibracyjny dla sprzętu teledetekcyjnego. Jednak jego wdrożenie nie powiodło się i stał się kolejnym kosmicznym śmieciem. Przeglądając dane archiwalne dotyczące satelity, Jonathan McDowell, astrofizyk z Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, odkrył, że zniknął on już raz, a radary śledziły go w latach 70. XX wieku, zanim zniknął, a następnie ponownie w latach 90. XX wieku, zanim zniknął. . Znowu zniknął.

Jak wynika z danych śledzenia opublikowanych przez Siły Kosmiczne, satelita został odkryty na początku tego tygodnia po tym, jak przez ostatnie 25 lat pozostawał nieśledzony. 18 Dywizjon Obrony Powietrzno-Kosmicznej. „Problem polega na tym, że przekrój radaru jest prawdopodobnie zbyt mały” – powiedział McDowell przez telefon Gizmodo. „A może to, co śledzą, to dozownik lub kawałek balonu, który nie pękł prawidłowo, więc nie jest metaliczny i słabo widoczny na radarze”.

Naziemne radary i czujniki optyczne śledzą na orbicie ponad 20 000 obiektów, co może być bardzo trudne. Istnieje globalna sieć czujników, które dostarczają informacje do zaktualizowanego katalogu satelitów, ale większość obiektów nie przekazuje swojej tożsamości. Zamiast tego czujniki polegają na określeniu orbity poruszającego się obiektu i dopasowaniu jej do określonej orbity satelity.

„To w zasadzie przypomina kontrolę ruchu lotniczego” – powiedział McDowell. „Wszystkie te rzeczy poruszają się szybko, a jeśli zamierzasz przez nie przelecieć, chcesz wiedzieć, gdzie leży ryzyko”.

Po wystrzeleniu satelity inżynierowie naziemni mniej więcej wiedzą, gdzie się on znajdzie i na jakiej wysokości będzie dryfował. Jeśli w tym konkretnym obszarze zostanie znaleziony obiekt, będą mogli przewinąć tę orbitę i sprawdzić, czy pokrywa się z orbitą, na której satelita był ostatnio widziany.

„Jeśli dysponujesz nowoczesnym zbiorem danych orbitalnych i nie ma zbyt wielu obiektów o podobnej orbicie, prawdopodobnie będzie to łatwe dopasowanie” – powiedział McDowell. „Ale jeśli przestrzeń parametrów jest bardzo zatłoczona i nie widzisz jej przez jakiś czas, dopasowanie nie będzie łatwe”.

Śledzenie satelitów na orbicie geostacjonarnej – orbicie kołowej tuż nad równikiem – może być trudne, ponieważ nie rozmieszczono tam radarów, które dokładnie monitorowałyby obiekty na równiku. „W rzeczywistości istnieje luka w śledzeniu” – powiedział McDowell. „Jeśli przytulisz równik, możesz ukryć się przed śledzeniem”.

Jeśli satelita również wykona nieoczekiwany manewr, inżynierowie będą musieli szukać go na orbicie okołoziemskiej. „Jeśli nie wiesz dokładnie, gdzie znajduje się manewr, możesz mieć problemy z jego zlokalizowaniem” – powiedział McDowell. „Jeśli ponownie okrążysz obiekt i szybko przejdziesz do brakującego obiektu, czy spotykają się one i czy punkt, w którym się spotykają, jest miejscem, w którym nastąpił manewr?”

Większość rzeczy, które znikają w kosmosie, to albo zniszczone satelity, albo rozrzucone kawałki gruzu. Obecnie działa Globalna Sieć Nadzoru Przestrzennego Departamentu Obrony śledzenie Na orbicie znajduje się ponad 27 000 obiektów, z których większość to zużyte dopalacze rakietowe oraz sprawne i nieaktywne satelity.

W miarę jak orbita Ziemi staje się coraz bardziej zatłoczona rosnącą liczbą konstelacji satelitów i wystrzeliwanych rakiet, śledzenie wszystkich tych obiektów staje się coraz ważniejsze.

„Jeśli stracisz jedną lub dwie rzeczy, nie jest to duże ryzyko” – powiedział McDowell. „Ale chcesz wykonać jak najlepszą robotę”.