Zapisy i tweety śledzą rozprzestrzenianie się chorób roślin

Naukowcy z North Carolina State University wykorzystali analizę tekstów zarówno historycznych, jak i współczesnych, aby odkryć więcej informacji na temat skutków i rozprzestrzeniania się patogenu roślinnego – obecnie znanego jako Phytophthora infestans – który spowodował irlandzki głód ziemniaczany w latach czterdziestych XIX wieku i który nadal szaleje hodowcy Ziemniaki i ziemniaki. pomidory.

W badaniu zbadano kluczowe terminy, takie jak „zgnilizna ziemniaków” i „choroba ziemniaków”, po digitalizacji historycznych raportów rolniczych, doniesień prasowych i rejestrów rolniczych Urzędu Patentowego Stanów Zjednoczonych z lat 1843–1845, aby pokazać, w jaki sposób patogen rozprzestrzenił się najpierw w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych, zanim spowodował niszczycielskie skutki głód. . w Irlandii w 1845 r. W badaniu wykorzystano także analizę tekstu do śledzenia kanałów mediów społecznościowych dotyczących rozprzestrzeniania się zarazy w epoce nowożytnej.

Naukowcy twierdzą, że analiza tekstu okazuje się obiecująca jako przydatne narzędzie pomagające badaczom śledzić i wizualizować zarówno historyczne, jak i obecne choroby roślin.

„Wróciliśmy do oryginalnych opisów ognisk choroby ziemniaków w Stanach Zjednoczonych, ponieważ miały one miejsce w latach 1843–1845, zanim epidemia pojawiła się w Europie” – mówi Jean Restino, wybitny profesor patologii roślin im. Williama Neala Reynoldsa na Uniwersytecie Stanowym Karoliny Północnej i odpowiedniego badacza. Autor artykułu w Scientific Reports opisującego badanie. „Przeszukiwaliśmy te opisy według słów kluczowych i dzięki temu byliśmy w stanie odtworzyć oryginalne mapy ognisk, korzystając ze współrzędnych lokalizacji wymienionych w dokumentach.

„Próbowaliśmy także dowiedzieć się, co ludzie myśleli o tej chorobie w tamtym czasie i skąd się wzięła”.

Analiza dokumentuje zarazę ziemniaka w pięciu stanach — Nowym Jorku, Delaware, Massachusetts, New Jersey i Pensylwanii — zanim rozprzestrzeniła się ona na resztę północno-wschodnich Stanów Zjednoczonych i Kanadę w latach 1843–1845. Później patogen siał spustoszenie w Europie – zwłaszcza w Irlandii.

W artykule przeanalizowano także tweety z lat 2012–2022, aby dowiedzieć się więcej na temat niedawnego rozprzestrzeniania się P. infestans. Wyodrębnili tweety zawierające zarówno popularne, jak i naukowe nazwy patogenów, a także byli w stanie geolokalizować źródła.

„Szperanie w mediach społecznościowych było interesujące, ponieważ odkryliśmy, że większość osób mówiących o tej chorobie to naukowcy z krajów rozwiniętych promujący własne prace na Twitterze (obecnie X)” – powiedział Restaino. „Interesujące było również to, że w stanach, w których choroba pojawiła się wiele lat temu, nadal występuje ta choroba”.

W badaniu wykorzystano także hasła wyszukiwane w Google Ngram i uzyskano zaskakujący wynik. Naukowcy zaobserwowali gwałtowny wzrost zachorowań na zarazę, o czym donoszono w dokumentach z lat pięćdziesiątych XX wieku. Przeglądając odpowiednią literaturę akademicką cytowaną w dokumentach, Restaino dostrzegł dowody poważnej epidemii zarazy późnej pomidorów w Stanach Zjednoczonych po II wojnie światowej.

„Mogło to oznaczać pojawienie się w Ameryce Północnej nowego szczepu patogenu, znanego jako US 1, który następnie stał się powszechny” – stwierdził Restaino.

Restaino dodała, że ​​ona i jej zespół planują kontynuować tego typu prace i rozszerzać narzędzia analityczne o inne choroby i szkodniki roślin.

Współautorzy Ariel Saffer, Laura Tateosyan i Yiping Yang są częścią Centrum Analiz Geoprzestrzennych stanu NC. Amanda C. Saville, specjalistka ds. badań w laboratorium Restaino, jest także współautorką artykułu. Fundusze zapewnił Triangle Center for Evolutionary Medicine Seed Grant; USDA NIFA w ramach grantu nr 2015-2370; oraz przez National Science Foundation Faza I grant PIPP nr 2022-1191.

-Kulikowski-