Zmniejszony wpływ plagi piesków preriowych na innych: badanie

Ania |
Zaktualizowano: 06 stycznia 2023 o godzinie 16:00 ist

Los Angeles [US], 6 stycznia (ANI): Odkryli, że spadek liczebności piesków preriowych w połączeniu z niezwykle wysokimi opadami deszczu w 2018 r. doprowadził do dramatycznych zmian w ekosystemie. Według naukowców odkrycia podkreślają poważne wyzwania w zakresie ochrony, jakie stwarzają cykle wzrostów i spadków chorób na pozostałych murawach Wielkich Równin.
Kiedy w 2017 r. wybuch epidemii dżumy zmiotł populacje piesków preriowych czarnoogoniastych w Thunder Basin National Grassland, naukowcy dostrzegli okazję do „eksperymentu naturalnego” w celu zbadania wpływu wyginięcia gryzoni na rośliny i inne dzikie zwierzęta w tym regionie. północno-wschodnim Wyoming, wynika z badań opublikowanych w czasopiśmie „Ecological Applications”.
„Odkryliśmy, że pieski preriowe odgrywają kluczową rolę w zbiorowiskach dzikich zwierząt i roślin związanych z tym systemem, tworząc ważne siedliska torfowe dla wielu gatunków, a jednocześnie służąc jako ofiara wielu drapieżnikom” – mówi Courtney Duchardt, adiunkt na Wydziale Natura i Nauka, Zarządzanie Środowiskiem i Zasobami, który kierował badaniami jako doktorant z University of Wyoming. studentka ochrony środowiska. „Nasze badania podkreślają, w jaki sposób opady deszczu wchodzą w interakcję z spowodowaną chorobami utratą kluczowych gatunków, aby wywołać dramatyczne i szybkie zmiany w społecznościach dzikich zwierząt”.
Pieski preriowe czarnoogoniaste zajmują obecnie niewielką część ich historycznego zasięgu i są uważane za uciążliwe na niektórych obszarach ze względu na ich zdolność do konkurowania z bydłem o paszę. Jest również bardzo podatny na dur brzuszny, nierodzimy patogen wprowadzony do Ameryki Północnej na początku XX wieku. Połączona presja chorób, utrata siedlisk i wysiłki kontrolne, które zmniejszyły populacje gryzoni, doprowadziły również do spadku liczby powiązanych gatunków dzikich zwierząt. Należą do nich ptaki, takie jak sowy norki, sieweczki górskie i ptaki drapieżne, a także szybkie lisy, wilki i borsuki.
To badanie, przeprowadzone w latach 2015-2019 na łąkach Thunder Basin, może być pierwszym, które szczegółowo zbadało wpływ wielu gatunków na epidemię dżumy na dużą skalę, która zmniejszyła obszar zajmowany przez kolonie piesków preriowych z prawie 25 000 akrów. do zaledwie około 125 akrów. w obszarze nauki. Wybuch epidemii w 2017 r. nastąpił po nienormalnie wysokich opadach w 2018 r., co spowodowało szybki i wyższy wzrost roślinności bez piesków preriowych.

Naukowcy odkryli, że sieweczki górskie, ptaki, które rozwijają się, gdy pieski preriowe skracają wegetację, prawie zniknęły z badanego obszaru, podczas gdy liczba wędrownych ptaków śpiewających, takich jak trznadel i skowronki, które preferują wyższe rośliny, wzrosła.
Tymczasem liczba gatunków, w tym podgorzałych jastrzębi, borsuków i szybkich lisów, drastycznie spadła, ponieważ ich baza zdobyczy została zniszczona.
Naukowcy twierdzą, że podczas gdy flora i fauna łąk na Wielkich Równinach w przeszłości podlegała zmianom w zakresie opadów i innych czynników, cykle wzrostów i spadków prawdopodobnie jeszcze bardziej „zdestabilizują” ekosystemy. Może to stanowić wyzwanie dla osób zarządzających zwierzętami.
Podczas szczytowej części cyklu zdolność piesków preriowych do konkurowania z żywym inwentarzem o dostępną paszę sprawia, że ​​gryzonie są uciążliwe. Ale przegrana część cyklu również nie jest idealna dla producentów.
„Chociaż zmniejszająca się populacja piesków preriowych prowadzi do zwiększonej biomasy roślinnej, nieprzewidywalność tych cykli utrudnia producentom rolnym wykorzystanie dodatkowej paszy” – napisali naukowcy. „Zasadniczo niechęć i nieprzewidywalność tych cykli jest prawdopodobnie jedyną rzeczą, z którą większość, jeśli nie wszyscy interesariusze, mogą się zgodzić”.
Naukowcy sugerują, że dalsze wysiłki mające na celu przewidywanie cykli wzrostów i spadków piesków preriowych pomogą wspierać kompatybilność zarządzania pastwiskami zarówno dla zwierząt gospodarskich, jak i ochrony różnorodności biologicznej. Ulubiony