Nasza planeta zasadniczo się zmieniła: poszukiwanie miejsca do świętowania początku antropocenu | ewoluował

Za kilka tygodni geolodzy wybiorą miejsce, które najdobitniej pokaże, jak człowiek zmienił strukturę powierzchni naszej planety. Wybiorą miejsce, które ich zdaniem najlepiej ilustruje moment narodzin nowej ery – którą nazwali antropocenem – i zakończenia jej poprzedniczki – holocenu.

Holocen rozpoczął się pod koniec ostatniej epoki lodowcowej 11 700 lat temu, kiedy wielkie lodowce pokrywające niegdyś Ziemię zaczęły się cofać. W ślad za nimi współcześni ludzie nieubłaganie rozprzestrzenili się po całej planecie.

Homo sapiens Rozkwitał w holocenie, ale nasza ekspansja miała konsekwencje geologiczne. Minerały, które wydobyliśmy, gazy uwalniane przez spalanie paliw kopalnych i materiały radioaktywne, które wyprodukowaliśmy, zaczęły je wytwarzać. Podstawowe zmiany w geologii Ziemi.

W rezultacie wielu naukowców uważa, że ​​holocen już się skończył i nazwał jego zastąpienie antropocenem, posunięciem, w którym po raz pierwszy uznano, że ludzie mają wpływ na planetę. Jeśli chodzi o historię tego wydarzenia, większość odnosi się do lat po II wojnie światowej, kiedy kraje na całym świecie rozpoczęły masową ekspansję gospodarczą i przemysłową znaną jako Wielkie Przyspieszenie. Mówi się, że dało to początek antropocenowi.

Ale nie ustalono jeszcze, gdzie ta zmiana powinna być celebrowana. Lista dziewięciu miejsc – w tym rafy koralowe w Australii, warstwy mułu z Kanady i rdzenie lodowe z Antarktydy – została stworzona w zeszłym roku przez antropoceńską grupę roboczą o nazwie najlepsi kandydaci W dostarczaniu znaków w swoich depozytach, które najlepiej ilustrują zmiany, które przyniosły nową erę.

Głosy członków są teraz liczone, a krótka lista zostanie utworzona do ostatecznego rozpatrzenia jeszcze w tym roku, rozpoczynając proces, który będzie wymagał jeszcze trzech najwyższych organów do poparcia wniosku. Zwycięzca zostanie wówczas oznaczony miedzianą tabliczką, na której zaznaczane są miejsca, w których ujawniają się zmiany w warstwach oznaczające początek nowej ery. Jeden z takich obrazów, na zboczu góry w Monte San Nicola w Apulii we Włoszech, upamiętnia początek epoki lodowcowej 2,6 miliona lat temu, będącej prekursorem holocenu.

„Nie ma wątpliwości, że ludzkość odgrywa obecnie główną rolę we wpływaniu na geologię naszej planety” – powiedział geolog Jan Zalasiewicz z University of Leicester. „Pytanie brzmi: które miejsce najlepiej odzwierciedla te zmiany?”

Zalasiewicz dodał, że jednym z najlepszych przykładów wpływu człowieka na geologię naszej planety jest aluminium. „W naturze czyste metaliczne aluminium jest rzadsze niż zęby kurze. Występuje tylko w śladowych ilościach. Prawie całe nasze aluminium pochodzi z rud, w których metal tworzy związki z innymi pierwiastkami.

„W ciągu ostatnich 100 lat wydobyliśmy, przetworzyliśmy i wydobyliśmy około pół miliarda ton metalicznego aluminium z tych tlenków, wodorotlenków i krzemianów i wykorzystaliśmy je do produkcji wszystkiego, od przyborów kuchennych po samoloty”.

Towary te były następnie wyrzucane po cenach dumpingowych, gdy przestały być używane. Chociaż miał miejsce pewien recykling, metaliczne aluminium – kiedyś bardzo rzadkie – rozprzestrzeniło się po całej planecie. „Samo w sobie byłby to pewny znak dla kosmitów lądujących w odległej przyszłości, że w tym czasie na Ziemi dzieje się coś wyjątkowego” – dodał.

Jednak metaliczny wygląd aluminium to nie jedyny znak epoki antropocenu. Innym przykładem jest pluton. Jest to bardzo, bardzo rzadkie – a przynajmniej było aż do narodzin ery atomowej. Testowane w atmosferze bomby atomowe uwalniały pluton, który osadzał się na Ziemi w łatwo wykrywalnych ilościach.

„Jeśli spojrzysz na niektóre miary antropocenu – takie jak aluminium – zobaczysz stały wzrost ilości w ciągu ostatniego stulecia” – powiedział profesor Colin Waters z University of Leicester. Ale do końca II wojny światowej na Ziemi nie było plutonu. I nagle było ich dużo. To sprawia, że ​​jest to bardzo dobry wyznacznik początku antropocenu i sugeruje datę jego narodzin we wczesnych latach pięćdziesiątych”.

Innym wyraźnym sygnałem, że wkroczyliśmy w nową erę geologiczną, są gatunki, którym pomogliśmy rozprzestrzenić się po świecie, ujednolicając w ten sposób biologię Ziemi. Przykłady obejmują ostrygi z Pacyfiku i omułki zebra, te ostatnie rozprzestrzeniają się z Eurazji poprzez wody balastowe wyładowywane przez duże statki, wypierając rodzime ostrygi na większości planety, w tym w Ameryce Północnej.

„Kolejnej wskazówki dostarczają tworzywa sztuczne, które stały się popularne w latach pięćdziesiątych XX wieku – które większość z nas określa jako świt antropocenu” – dodał Waters. „Najważniejszą rzeczą, którą musimy teraz zdecydować, jest to, które witryny, które wybraliśmy, zapewniają najwyraźniejszy sygnał spośród wybranych przez nas miar – pluton, aluminium, tworzywa sztuczne i inne zmienne – które pokazują fundamentalną zmianę wieku”.

Ten punkt poparł Zalasiewicz. „W odległej przyszłości, za dziesiątki milionów lat, zaawansowane gatunki wciąż będą w stanie zrozumieć, w jaki sposób zmieniamy Ziemię. Musimy zdać sobie z tego sprawę teraz.”

„Wszystkie nasze budynki i drogi obrócą się w pył na długo przedtem, ale niewielkie zmiany, które wprowadziliśmy w osadach, będą się utrzymywać i pokażą, że kiedyś globalna cywilizacja zdominowała tę planetę z trwałymi skutkami”.

Dziewięć konkurencyjnych witryn

Osady morskie w zatoce Beppu, wyspa Kiusiu, Japonia

Warstwy błota w Crawford Lake, Ontario, Kanada

Koral w rafie Flindersa, Morze Koralowe, Australia

Osady morskie w Basenie Gotlandzkim i Morzu Bałtyckim

Lód z Palmer Ice Core na Antarktydzie

Muł z jeziora Searsville w Kalifornii

Błoto z jeziora Sihailongwan, prowincja Jilin, Chiny

Torf z torfowisk w Sudetach, Polska

Koral z West Flower Garden Bank, Zatoka Meksykańska

Źródło: grupa robocza ds. antropocenu