Cyrk Djokovica pozwala nam zobaczyć wszystkie nasze uprzedzenia Covida w grze | Emma John

W piątek, zaledwie trzy dni przed rozpoczęciem Australian Open, był jednym z kilku graczy, którzy podzielili się swoimi poglądami na temat wizowych doświadczeń Novaka Djokovica. „Są dwa sposoby patrzenia na to”, Tsitsipas powiedział. „Jednym z aspektów tego jest to, że prawie każdy gracz jest w pełni zaszczepiony… i postępuje zgodnie z protokołami gry w Australii. Z drugiej strony nie wszyscy wydają się przestrzegać zasad”. Te słowa brzmiały mniej jak przeciwstawne punkty widzenia, a bardziej jak pojedynczy punkt. „Bardzo niewielka większość zdecydowała się pójść własną drogą, co sprawia, że ​​większość wygląda jak głupcy” – powiedział Tsitsipas.

I tak po raz drugi w sprawie Covida Tsitsipas znowu się mylił. Ponieważ postawa Djokovica wcale nie sprawiała, że ​​jego rówieśnicy wyglądali na głupców. Pośród tego, co ma Rafael Nadal skrupulatnie dubbing „Cyrk” – proceduralna farsa korupcji prawnej, zaciemnień w medycynie i polityki gry zespołowej – to jego koledzy tenisiści okazali się niczym innym jak klaunami.

To oni, a nie dyrektorzy sportowi, australijski premier, czy nawet sam Djokovic, zareagowali na sytuację wokół współzawodników w najbardziej przemyślany i przemyślany sposób. Weźmy na przykład Nadala, który był powszechnie uważany za jednego z naturalnych dyplomatów tournée i którego wstępne podsumowanie chaosu, w jakim znalazł się jego przeciwnik, było bardzo proste. „Jeśli na pewno chce tu grać bez problemu”, powiedział Nadal bezbłędnym tonem. „Każdy może podjąć decyzję – ale są pewne konsekwencje, prawda?”

W czasach, gdy wiele z tego, co lata wokół, było kwestią zemsty, była cicha dokładka prawdy. Chociaż było jasne jego stanowisko w tej sprawie, było również jasne, że nie było to osobiste i że było mu przykro z powodu trudnej sytuacji, w której znalazł się Novak. Kiedy mistrz Australian Open został w końcu wypuszczony do losowania, Nadal Obsługa obsługiwana Co go tam zaprowadziło i życzyło mu dobrze, bo „niezależnie od tego, czy zgadzam się z Djokoviciem w niektórych sprawach, przemówiła sprawiedliwość”.

Większość graczy zapytanych o Djokovica wykazała podobną chęć połączenia sympatii z tym, przez co przechodzi przyjaciel i inny sportowiec, z równie mocnym przesłaniem o znaczeniu szczepień. Andy Murray, który zawsze miał coś do powiedzenia, trzymał swoje notatki z Hornet Dla Nigela Farage’a, który odwiedzał rodzinę Djokovica: „Proszę nagrać ten zawstydzający moment, kiedy mówisz im, że spędziłeś większość swojej kariery na kampanii na rzecz deportacji ludzi z Europy Wschodniej”.

Jednak dla Naukowca nr 1 było prawdziwe zmartwienie – „jest pewne, że już się nie trzyma” – wraz z zazwyczaj wyrazistym westchnieniem. Murray odmówił wydania jakiejkolwiek opinii, dopóki Djokovic nie miał szansy odpowiedzieć na pytania dotyczące jego własnych testów Covida, a brat Murraya, Jimmy, był właśnie trochę bardziej sarkastyczny. „Gdyby to ja nie zostałbym zaszczepiony”, powiedział, „nie dostałbym zwolnienia”, podczas gdy Brytyjczyk Liam Brody nie ukrył śmiechu za rękoma. „Ale dobra robota dla niego, ponieważ dostał pozwolenie na przyjazd do Australii i udział w zawodach”.

Szatnia na korcie tenisowym jest naprawdę wyjątkowym środowiskiem sportowym, funkcjonalnym i mieszkalnym. Niejednokrotnie sprawia wrażenie pełnego wrogów, rywali nastawionych na poznawanie i obnażanie swoich słabości, a jednocześnie zmuszonych do wspólnego spędzania czasu do tego stopnia, że ​​stają się rozbitą, ale nie do końca wygodną rodziną. To miejsce, w którym musisz stanąć w obronie siebie, a jedynymi osobami, które mogą sympatyzować z twoją sytuacją, są ci, którzy rzucają ci wyzwanie. Podczas gdy osoby z zewnątrz szybko wykorzystały Djokovica jako totem, czy to dla wolności osobistych, czy kontroli granic, to ci, którzy faktycznie grają przeciwko człowiekowi, który lepiej rozumie, przez co teraz przechodzi.

Ten odcinek podkreślił rodzaj szacunku i cierpliwości, które pomagają funkcjonować ich społeczności. Dla nich Djokovic nie jest ani abstrakcyjną reprezentacją epoki dezinformacji, ani nadprzyrodzonym wegańskim zbawicielem walczącym z niesprawiedliwością w turnieju tenisowym (chociaż jego ojciec nazywał go Spartakusem). Jest zaciętym sportowcem, który kocha swój sport i lubi ich towarzystwo. Mogą go podziwiać, podziwiać i czuć, zachowując silne przekonanie, że bezpieczeństwo Covid jest ważne.

W przeciwieństwie do sportów zespołowych, w których trenerzy, menedżerowie i kapitanowie mogą (i prawdopodobnie powinni) narzucić swoim zawodnikom pewne przywództwo, aby zapewnić wszystkim bezpieczeństwo, światy sportów indywidualnych, takich jak tenis, golf, snooker czy lekkoatletyka, polegają na relacja. Djokovic jest w rzeczywistości na trasie ATP. 97 z najlepszych 100 Zawodnicy są zaszczepieni, a szczepienia w profesjonalnym tenisie znacznie się poprawiły po tym, jak Australian Open uczynił je obowiązkowym.

W rzeczywistości koledzy sportowcy zaprojektowali sposób radzenia sobie z tym problemem w naszych społeczeństwach – z osobistą hojnością wobec tych, którzy nie mogą lub nie chcą podzielać naszych poglądów, przy jednoczesnym zachowaniu otwartego i pozbawionego motywacji zaangażowania. O wiedzę i prawdę. Każdy z nas ma przyjaciół, rodzinę lub współpracowników, którzy mają własne twarde opinie na temat tego, dlaczego nie powinni się szczepić. Każdy może podjąć decyzję – ale są pewne konsekwencje, prawda?