Drive My Car: Ryusuke Hamaguchi o adaptacji swojego nominowanego do Oscara filmu

To także dopiero dwunasty film nieanglojęzyczny, jaki kiedykolwiek otrzymał nominację do nagrody dla najlepszego filmu.

Zwycięskie wyróżnienia na całym świecie od debiutu na Festiwalu Filmowym w Cannes, Prowadź mój samochód w końcu trafił do australijskich kin w czwartek, a teraz ma już cztery nominacje do Oscara.

Ci, którzy cierpliwie czekają, zostaną nagrodzeni przemyślanym filmem, którego emocjonalna siła napędza rozmyślania o żalu, żalu, współczuciu i wytrwałości.

Reżyser Ryusuke Hamaguchi, nominowany do Oscara za najlepszą reżyserię i najlepszy scenariusz, zaadaptował film z opowiadania Haruki Murakami, przeplatając go, zarówno tekstowo, jak i tematycznie, film Antona Czechowa. Wujek Wania.

Prowadź mój samochód Opowiada historię aktora i reżysera Yusuke Kafuku, który po jej śmierci musi zmagać się ze złożonymi, nierozwiązanymi relacjami z żoną. Podczas inscenizacji spektaklu Wujek Waniaznajduje nieprawdopodobnego towarzysza w swoim cichym kierowcy, młodej kobiecie, która dźwiga na barkach własną traumę.

Hamaguchi rozmawiał z news.com.au o procesie adaptacji, faktach i fikcji oraz o tym, jak przetrwamy ciężkie próby.

Mówiłeś wcześniej o filmie dokumentalnym i fikcyjnym. Często w narracyjnej fikcji możesz skuteczniej zgłębiać prawdę i szczerość niż filmy dokumentalne – czy to jest coś, o czym myślisz?

Łatwiej jest zagłębić się w to, czym jest prawda jako pytanie w fikcji, ponieważ na pewnym poziomie tworzysz bardzo bezpieczną przestrzeń do zadawania tego pytania i jest to bardzo bezpieczna przestrzeń, w której aktorzy mogą badać, a nie własnymi słowami , ale słowa kogoś innego.

Dlatego mogą głębiej zagłębić się w to, co myślą o prawdzie. Myślę, że właśnie dlatego w fikcji można głębiej zagłębić się w to pytanie.

Nakręciłeś film dokumentalny o osobach, które przeżyły tsunami i trzęsienie ziemi, i wydaje mi się, że ten film zawiera elementy dotyczące przetrwania własnego żalu. Czy czerpałeś z tego wcześniejszego doświadczenia ludzi, których poznałeś podczas tworzenia filmu dokumentalnego o rzemiośle? Prowadź mój samochód?

Myślę, że te rzeczy są ze sobą bardzo powiązane. Dziesięć lat temu, kiedy wydarzyło się tsunami i doszło do całej katastrofy, z pewnością wstrząsnęło to wszystkimi. W tym ludzie, którzy do tej pory myśleli, że dziś będzie jak wczoraj, a jutro będzie jak dzisiaj.

Jest ta niejasna akceptacja monotonii, codziennej rzeczywistości i nagle to wydarzenie się wydarzyło i całkowicie je zniszczyło. Wszyscy znaleźliśmy się w sytuacji, w której musieliśmy zrekonstruować nową wizję świata. Czym jest ten świat, w którym żyjemy?

Dzięki temu procesowi poznałem wiele osób, kiedy tworzyłem dokumenty i jak pracowali nad tymi problemami, a także z fizycznymi problemami przetrwania tej katastrofy. W tej pracy oparłem się na tych doświadczeniach, jak ludzie radzą sobie z rzeczami i jak rekonstruują dla siebie poczucie świata i próbują dotrzeć do prawdy o tym, jak bardzo są oddani swojemu poczuciu tego, co jest prawdziwe i co. jest prawdziwe i co ważne w bardzo poważny sposób.

Myślę, że wszystkie te doświadczenia są ze sobą powiązane i wpływają na obecną pracę.

Czy są jakieś szczególne postacie? Prowadź mój samochód które są w większości ściśle związane z tymi doświadczeniami?

Absolutnie dwie główne postacie mają tę traumę, która wynika z zniszczenia ich codziennego życia, a kiedy się spotykają, przeżywają ten sam poziom traumy i zniszczeń w swoim życiu.

Gdy wymieniają informacje, poznają się, zaczynają rozumieć naturę utraconej rzeczy. Oczywiście, gdy przechodzą przez ten proces, zmierzają w kierunku wyzdrowienia, ale wszystko to wynika z tego rodzaju doświadczeń zarówno poza tekstem, jak i wewnątrz tekstu.

Jak zabrałeś się za wybranie, które fragmenty Wuja Wani są najbardziej tematycznie związane z twoją historią?

Sposób, w jaki pracowałem Wujek Wania jest to, że czytam go wiele razy, a kiedy czytasz tekst więcej niż raz, zaczynasz zauważać, jakie są ważne części tekstu lub jakie są linie, które naprawdę mają taką siłę i rezonans.

Zaznaczałem je i odkładałem na bok, wiedząc, że chcę wrócić do tych momentów, linii i emocjonalnych prawd.

Oczywiście masz tę listę linii, do których chcesz się dostać w kontekście Prowadź mój samochódwięc to bardzo przypomina ustalenie, jak to pasuje do tego, co już tam jest Prowadź mój samochód. W sensie, Wujek Wania przybył na ratunek Prowadź mój samochód projekt, tak właśnie o tym myślę.

Główny bohater powiedział w pewnym momencie, że boi się słów Czechowa. Boisz się też słów Czechowa?

Tak, absolutnie. Musieliśmy przejrzeć tekst Czechowa, żeby włączyć go do tego filmu. Kiedy z tym pracowałem, mogłem wyczuć z aktorami, że kiedy wypowiadali kwestie Czechowa, musieli wnieść tak wiele do tego, by je wypowiedzieć, niezależnie od kontekstu, który ich otaczał, a to faktycznie pokazuje głębia i siła pisarstwa Czechowa.

Uważam, że to naprawdę przerażające i zdumiewające, że w tego rodzaju tekstach jest tak wiele mocy, a od aktorów wymaga się tak wiele, aby mogli zacisnąć usta i wynieść to w świat i nadać mu znaczenie.

Mam na myśli to, że z jednej strony ja, jako pisarz, dążyłbym do napisania czegoś, co ma tyle mocy i tyle rezonansu, że musimy wnieść tak wiele, aby rzeczywiście się z tym uporać, uważam Czechowa za naprawdę przerażającego pisarz.

Czerpiesz z dwóch cenionych postaci literackich, Murakamiego i Czechowa. Jak wyglądał proces adaptacji opowiadania i sztuki teatralnej i łączenia ich w trzygodzinny film?

Zacząłem adaptować opowiadanie i było Wujek Wania I, naprawdę, nie mogłem powiedzieć, jaki był ten proces, który połączył te dwie rzeczy, ale pod koniec pracy nad scenariuszem wydawało się oczywiste, że to była właściwa rzecz.

Ale cofając się trochę w tło opowiadania Murakamiego, jest to, że masz te dwie postacie, które nadają na tych samych falach z problemami, które niosą, ale są bardzo ciche, silne, ciche typy. Niewiele mówią.

Przez miesiąc jest cała sekcja, w której nic nie mówią, a potem dochodzi do rozwiązania.

Pod wieloma względami, jeśli chcesz to dostosować, faktycznie musisz dać im sposób na rozwiązanie tego i to właśnie miałem na myśli, kiedy to powiedziałem Wujek Wania na ratunek przyszło to, że mogliśmy wpleść te elementy, aby dojść do rozwiązania, a sam Murakami w rzeczywistości czerpie wiele od innych autorów, nie tylko po to, by jego historie były spójne, ale także by odnosić się do rzeczy.

Wydawało się to całkiem naturalne Wujek Wania w to, aby dojść do rozwiązania, którego właściwie nie ma w samym opowiadaniu, ale potrzebowalibyśmy go jako filmu.

Drive My Car pojawi się w kinach w czwartek, 10 lutego