Fałszywe flagi

Był rok 1939, sezon był latem i sprawy potoczyły się szybko. I nigdzie dobrze. Niemcy przez wiele miesięcy twierdzili, że polski rząd albo pomaga, albo toleruje czystki etniczne Niemców mieszkających w Polsce. To było coś więcej niż grzechotanie szabelką. Niemcy wysuwali żądania terytorialne. A świat się zapadał. Ustępstwo było odpowiedzią Zachodu. Alianci nie wyciągnęli jeszcze lekcji.

Mniej więcej w tym czasie naziści aresztowali niejakiego Franciszka Honioka, który mieszkał w Niemczech, ale był znany z sympatii do Polaków. Był przetrzymywany w obozie zwanym Dachau, o którym być może słyszeliście. Biedak walczył z Polakami w Powstaniach Śląskich z niemiecką policją już w ’21 i to był wystarczający powód, by go aresztować w 1939 roku. Jakby naziści potrzebowali do czegokolwiek powodów.

Odurzyli go. Następnie zaciągnął go do stacji radiowej w Gleiwitz w Niemczech.

Według zeznań na procesach norymberskich kilka lat później, w nocy z sierpnia. 31. 1939 r. niewielka grupa niemieckich funkcjonariuszy ubranych w polskie mundury (które dziś byłyby sprzeczne z konwencjami genewskimi) dokonała nalotu na radiostację w Gleiwitz i wysłała do słuchaczy krótkie antyniemieckie przesłanie.

Aby uczynić ten wyczyn trochę bardziej wiarygodny, funkcjonariusze przebrali Franciszka Honioka za sabotażystę, po czym dobrze go zastrzelili. Zostawił go martwego na miejscu zbrodni, żeby niemiecki rząd mógł przedstawić światu „dowód” ataku. Już wtedy znali moc foto-opcji, nawet jeśli nie używali tego terminu.

Ta jedna noc była częścią operacji Himmler; Rozpoznałbyś też to imię. Plan został wprowadzony w życie, aby dać nazistom osłonę przed inwazją na Polskę od zachodu, gdy ZSRR najechał od wschodu. Łatwo zapomnieć, że kiedyś Sowieci byli sprzymierzeni z nazistami.

„Dostarczę proagandystycznego casus belli” – powiedział Der Führer swoim generałom. „Jego wiarygodność nie ma znaczenia. Zwycięzca nie zostanie zapytany, czy powiedział prawdę”.

Dzień po Incydencie Gleiwitz w radiostacji armia niemiecka wkroczyła na Polskę.

Franciszek Honiok określany jest jako pierwsza ofiara II wojny światowej.

Do dzisiejszych wiadomości: gazety mówią, że Rosja planuje operację pod fałszywą flagą, aby dać się ukryć przed inwazją na Ukrainę. Tyle o rozejmie olimpijskim. Gazety są pełne wiadomości, co wydaje się sugerować, że nasi zjawy chcą relacji. Być może zdecydowali, że upublicznienie ich raportów może pomóc w zapobieżeniu inwazji – pozbawiając pretekstu.

Być może Vlad the Impaler znów zostanie udaremniony. Ale tak jak prezydent Stanów Zjednoczonych powiedział kilka tygodni temu na konferencji prasowej, wszystkie siły Władimira Putina są już na granicy: musi coś z nimi zrobić.

Według artykułu w The Wall Street Journal: „Wywiad pokazuje rosyjski plan zorganizowania fałszywego ataku ukraińskiego personelu wojskowego lub wywiadu na suwerenne terytorium Rosji lub na ludność rosyjskojęzyczną, aby uzasadnić wtargnięcie na Ukrainę. Plan przewidywał wykorzystanie przez Moskwę filmu propagandowego, który przedstawiałby „graficzne sceny”, według urzędników administracji, zainscenizowanej fałszywej eksplozji ze zwłokami, aktorami przedstawiającymi żałobników oraz zdjęciami zniszczonych budynków i sprzętu wojskowego”.

Mówiąc o starym Związku Radzieckim, najlepszy film wojenny, jakiego nigdy nie widziałeś, nosi tytuł „Bestia”. Został wydany w 1988 roku. Opowiada historię załogi radzieckiego czołgu zagubionej na odludziu Afganistanu na początku lat 80., gdy próbują odnaleźć drogę z powrotem na sowieckie linie. Dowódcą załogi był stary nazistowski myśliwiec z czasów II wojny światowej.

Tylko w jednej z wielu pamiętnych scen tego filmu jeden z żołnierzy rozgląda się po tym, co im się przydarzyło, i pyta swojego dowódcę: „Jak to jest, że tym razem jesteśmy nazistami?”.