4 minuty czytania
Żydowski student wyjeżdża ze Stanów Zjednoczonych do Izraela po tym, jak zetknął się z antysemityzmem na kampusie
Blake Flitton z Nowego Jorku wyjaśnia, dlaczego przeprowadził się do Izraela. wtorek, 13 września 2022 r
Kevin R. Wexlera, NorthJersey.com
Podczas gdy w George Street Theatre w Nowym Brunszwiku odbywały się próby nowej sztuki Emily Mann „Pianista”, papież Franciszek beatyfikował Olmów, polską rodzinę zamordowaną przez nazistów za ukrywanie Żydów podczas II wojny światowej.
Wydarzenia te miały miejsce podczas fali antysemityzmu, która panuje w umysłach Manna i Daniela Donskojów, grających Władysława Szpilmana, głównego bohatera „Pianisty”, emitowanego od wtorku 26 września do niedzieli 22 października.
Mann, który przez dwie dekady był dyrektorem artystycznym i dramaturgiem-rezydentem McCarter Theatre w Princeton, również reżyseruje to przedstawienie. Zaadaptowała sztukę na podstawie wspomnień Szpilmana, pianisty klasycznego i kompozytora, który w 1940 roku wraz z rodzicami i trójką rodzeństwa był internowany w getcie utworzonym przez nazistów w celu izolowania Żydów w Warszawie. W 1942 r. większość rodziny zginęła w obozie zagłady w Treblince w Polsce.
Jednak Szpilman dzięki znajomości uniknął transportu do obozu. Pozostał w getcie, gdzie ciężko pracował, ale także pomagał przygotować się do nieszczęsnego powstania. Następnie spędził dwa lata, przenosząc się z jednej kryjówki do drugiej, z pomocą przyjaciół i znajomych.
Ostatecznie Szpilmana odnalazł w opuszczonym domu niemiecki oficer, który wstydził się swojego kraju. Poprosił Spielmana, aby zagrał w domu na pianinie, dał mu płaszcz i przyniósł jedzenie. Szpilman wyprowadził się z tego domu w 1945 r., kiedy Niemcy opuścili Warszawę. Po długiej karierze muzycznej w Polsce zmarł w 1988 roku.
Donskoy, który w przedstawieniu gra na pianinie, powiedział, że muzyka była jednym z elementów, który przyciągnął go do tej roli.
„Zadziwiło mnie, gdy przeczytałem wspomnienia, że po śmierci całej twojej rodziny nadal możesz się uśmiechać, kochać, wychodzić za mąż i czuć się jak istota ludzka po zobaczeniu całej tej śmierci” – Donskoy powiedział przed porannym treningiem.
„Ale muzyka napędzała go do działania, a muzyka była środkiem” – kontynuował. „Dla mnie zawsze była to muzyka. Moja babcia, która mieszka w Berlinie, była moją pierwszą nauczycielką gry na fortepianie i to ona pomogła mi przygotować się do tej roli”.
Mann jest wielką fanką nagrodzonego Oscarem w 2002 roku filmu „Pianista”, ale sztuka oparta jest na wspomnieniach – dodała.
Dodała, że temat ten wpisuje się w jej „personalizację” i dodała: Mann jest potomkiem polskich Żydów, którzy zaginęli podczas okupacji niemieckiej.
Kiedy więc producenci z Broadwayu zaproponowali Mannowi adaptację historii Szpilmana, odwiedziła Polskę.
„Odnalazłam grób mojej prababci, ale innego grobu po niej nie mogłam znaleźć” – powiedziała. „Wszyscy zostali zabici i prawdopodobnie pochowani w masowych grobach”.
Mann zdecydowała się opowiedzieć tę historię, aby uczcić pamięć swojej rodziny, a sprawa stała się pilniejsza w miarę rozkwitu antysemityzmu i rasizmu w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie.
Mann dodał, że siłę nazistów zyskała powolna reakcja innych krajów i że było to częściowo spowodowane tym, że inni nie zrozumieli celu Niemiec.
„Nikt nie jest w stanie wyobrazić sobie większego planu” – powiedział Mann. „Niemcy nie mogli wymordować milionów Żydów”.
Dotyczyło to także niektórych polskich Żydów – w tym ojca Szpilmana przedstawionego w tej sztuce – którzy nie wierzyli w pogłoski o ludobójstwie i oczekiwali, że zostaną oszczędzeni.
„Alianci przyjdą i nas uratują, tak jak to zrobili podczas I wojny światowej” – powiedział Mann, parafrazując zmartwionych Żydów. „Ale nie przyszli, aż było za późno i to jest lekcja płynąca z tej gry. Musisz działać zdecydowanie, aby powstrzymać potwory u władzy. „
Mann zauważył, że naziści nie działali sami. Pomógł wielu Polakom w prześladowaniach. Donskoj powiedział, że ilustruje to problem tożsamości, z którym często borykają się Żydzi. Jak pokazuje sztuka, Szpilmanowie nie bali się tak bardzo jak Żydzi, kiedy hitlerowcy najechali kraj w 1939 roku.
„Byli Polakami, a ich kraj został najechany przez wroga” – powiedział Donskoj. Ale to się wkrótce zmieniło i nie byli już Polakami, bo naród polski również zwrócił się przeciwko Żydom.
To był kolejny czynnik, który skłonił Donskoja do przyjęcia tej roli: „to doświadczenie bycia zawsze częścią społeczności, ale także na obrzeżach miasta.
„Urodziłem się w Rosji” – kontynuował. „Dorastałem w Niemczech, potem przeprowadziliśmy się do Izraela, a potem do Londynu. Przez większość mojego życia byłem imigrantem. Jesteś więc częścią tej grupy, ale też nią nie jesteś, i to jest bardzo trudny.” Perspektywa żydowska.”
Ciąg dalszy historii po wystawie
Antysemityzm jest starszy niż nazizm i wywodzi się z kłamstw na temat zabicia Jezusa przez Żydów oraz kontrolowania światowych banków i mediów. Nienawiść do Żydów często pojawia się w odpowiedzi na zazdrość i potrzebę znalezienia kozła ofiarnego, powiedział Mann.
„W Niemczech było tylko około 500 000 Żydów, kiedy Hitler zaczął te okrucieństwa, ale 50 procent wielkich prawników, lekarzy, naukowców i muzyków było Żydami” – powiedziała.
„Po I wojnie światowej, kiedy gospodarka się załamała, ludzie mówili: «Spójrzcie na nich. To przez nich umieramy z głodu. Zrobili coś złego, żeby znaleźć się tu, gdzie są. Żywią się nami. Dlaczego? Czy moje życie jest takie złe? Och, to przez nich.
Byli jednak bohaterowie, tacy jak ci, którzy pomogli Spelmanowi, w tym rodzina beatyfikowana we wrześniu ubiegłego roku, a obecnie kandydująca do beatyfikacji.
W 1944 r. Józef i Wiktoria Olma udzielili schronienia ośmiu Żydom we wsi Markoa. Gdyby Niemcy odkryli taką sytuację, rozstrzelaliby Żydów i wszystkich członków rodziny, która ich ukrywała. W tym przypadku oznaczało to Józefa, ciężarną Victorię i ich szóstkę dzieci w wieku od 18 miesięcy do 6 lat.
„Spilman nie żyłby bez swoich polskich przyjaciół” – powiedział Mann. „Narażali swoje życie, aby ocalić jak najwięcej osób. Musimy złożyć hołd ich odwadze.”
Donskoj powiedział, że działania tych bohaterów powinny być bardziej zaskakujące niż działania nazistów i ich współpracowników.
„Codzienne ryzykowanie życia, aby chronić ludzi, ponieważ ich kochasz, powinno być bardziej zrozumiałe niż chęć ich zabicia”.
On idzie: „The Pianist”, 26 września–22 października, George Street Theatre, New Brunswick Center for the Performing Arts, 11 Livingston Ave., New Brunswick, 25–70 dolarów; 732-246-7717, gorgestreetplayhouse.org.
„Niezależny przedsiębiorca. Komunikator. Gracz. Odkrywca. Praktyk popkultury.”
More Stories
„Putin” polskiego reżysera Patrika Vegi ukaże się we wrześniu na całym świecie – sekcja angielska
Hotel Saint George w Innaloo zostanie odnowiony i przemianowany na The Morris w ukłonie w stronę historii
Robert Irwin ujawnia, że „czerwona flaga” zniknęła kilka miesięcy po rozstaniu z Rorym Buckym