To nowe zdjęcie z Gemini Southern Telescope, połowy Międzynarodowego Obserwatorium Gemini, obsługiwanego przez NSF NOIRLab, pokazuje prawie symetryczną podwójną strukturę i świecące gwiezdne jądro mgławicy refleksyjnej IC 2220.
To zdjęcie z Teleskopu Południowego Gemini pokazuje IC 2220, mgławicę refleksyjną oddaloną o około 1200 lat świetlnych w gwiazdozbiorze Kila. Zdjęcie: Gemini Observatory International/NOIRLab/NSF/AURA/Rektor TA, University of Alaska Anchorage i NOIRLab/J.
IC2220 Znajduje się około 1200 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Kila.
Znana również jako Mgławica Toby Jug, jest to dwubiegunowy obłok gazu i pyłu utworzony i oświetlony przez czerwonego olbrzyma HD65750 w jego centrum.
„Czerwone planety powstają, gdy gwiazda spala wodór w swoim jądrze” – powiedzieli astronomowie z Obserwatorium Gemini.
„Bez zewnętrznej siły fuzji gwiazda zaczyna się kurczyć”.
„To podnosi temperaturę jądra i powoduje, że gwiazda pęcznieje do 400 razy w stosunku do pierwotnego rozmiaru”.
HD 65750 ma masę pięć razy większą od naszego Słońca, ale jest na bardziej zaawansowanym etapie swojego życia, pomimo stosunkowo młodego wieku, wynoszącego około 50 milionów lat.
„Pozwoliło to gwieździe spalić zapas wodoru i stać się czerwonym olbrzymem znacznie szybciej niż słońce” – stwierdzili naukowcy.
„Gdy HD 65750 pęczniał, jego atmosfera rozszerzyła się i zaczęła zrzucać zewnętrzne warstwy”.
„Wyrzucona materia gwiezdna przepłynęła do otaczającego obszaru, tworząc niezwykłą strukturę gazu i pyłu, która odbija światło gwiazdy centralnej”.
Szczegółowe badania IC 2220 w świetle podczerwonym wykazały, że dwutlenek krzemu (krzemionka) jest związkiem, który najprawdopodobniej odbija światło HD 65750.
Astronomowie wysuwają hipotezę, że dwubiegunowe struktury podobne do tych obserwowanych w mgławicy są wynikiem interakcji między centralnym czerwonym olbrzymem a towarzyszącą mu gwiazdą podwójną.
Jednak poprzednie obserwacje nie wykazały takiego towarzysza dla HD 65750. Zamiast tego astronomowie zaobserwowali niezwykle zwarty dysk materii wokół gwiazdy centralnej.
Wynik ten wskazuje, że dawny podwójny towarzysz mógł zostać rozerwany w dysku, co mogło spowodować powstanie otaczającej mgławicy.
„Za około 5 miliardów lat, kiedy nasze Słońce spali swoje zapasy wodoru, stanie się również czerwonym olbrzymem i ostatecznie przekształci się w mgławicę planetarną” – stwierdzili naukowcy.
„W bardzo odległej przyszłości wszystko, co pozostanie z naszego Układu Słonecznego, będzie żywą mgławicą, taką jak HD 65750, ze słońcem powoli stygnącym w jej jądrze”.
„Całkowity miłośnik kawy. Miłośnik podróży. Muzyczny ninja. Bekonowy kujon. Beeraholik.”
More Stories
Z raportu wynika, że problemy bezpieczeństwa związane z kapsułą księżycową NASA stanowią „znaczne ryzyko” dla załogi Artemis 2
Przezroczyste materiały otwierają nowe możliwości dla fotowoltaiki
Wewnątrz „Ważki”, nowej bezzałogowej misji NASA na Tytana