Kto rozbił modele dinozaurów w Central Parku? Pojawia się nowy podejrzany.

Przez ponad sto lat historycy wierzyli, że odpowiedzialny był za to William „Boss Tweed”, najpotężniejsza wówczas postać polityczna w Nowym Jorku. Ale naukowcy już to mają ponowne rozważenie Zbrodnia – i wskazanie nowego podejrzanego w tym, co nazywają „największym aktem wandalizmu w historii badań nad dinozaurami”.

W 1871 r. paleontologia była w powijakach, a zainteresowanie gigantycznymi wymarłymi stworzeniami było podsycane przez nowe odkrycia na całym świecie. Muzeum Paleozoiczne miało wystawiać prace Benjamina Waterhouse’a Hawkinsa, angielskiego artysty zajmującego się historią naturalną, który wzbudził zainteresowanie dinozaurami w Stanach Zjednoczonych, pokazując pierwszy na świecie szkielet dinozaura w Filadelfii w 1868 roku.

Przygotowując się do Muzeum w Nowym Jorku, Hawkins wykorzystał dowody kopalne do stworzenia niestandardowych pełnowymiarowych modeli skomplikowanych dioram. Ale kontrolowany przez Tweed zarząd Central Park zlikwidował muzeum w 1870 roku. Kilka miesięcy później wszystkie manekiny, personel i pracownia Hawkinsa zostały zniszczone przez wandali.

Wcześniejsze historie twierdziły, że Tweed, który kontrolował niezwykle demokratyczną machinę Tammany Hall, nakazał zniszczenie z różnych powodów, od sprzeciwu religijnego po wendetę przeciwko Hawkinsowi. Ale główne źródła wskazują na Henry’ego Hiltona, potężnego prawnika i komisarza parków stanowych, który osobiście nakazał zniszczenie modeli, piszą naukowcy.

W badaniu opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the Geologists Association naukowcy odkryli, że Hilton był nie tylko zaangażowany w konkurencyjny projekt, Amerykańskie Muzeum Historii Naturalnej, ale także „najwyraźniej miał dziwny związek ze sztuką, dziedzictwem i artefaktami”. [sic]. Odkryli inne dowody interwencji Hiltona, w tym nakazanie pomalowania na biało wielu historycznych i naturalnych artefaktów oraz zakwestionowanie autorytetu urzędników muzeów.

Po co zawracać sobie głowę przywracaniem zapomnianego fragmentu historii muzeum?

„Może się to wydawać lokalnym aktem zastraszania, ale poprawienie zapisu jest niezwykle ważne dla naszego zrozumienia historii paleontologii. Pokazaliśmy, że nie było to bluźnierstwo ani akt zemsty ze strony Williama Tweeda” – mówi Michael Benton, profesor w Szkole Nauk o Ziemi Uniwersytetu w Bristolu i jeden z autorów.Autorzy artykułu badawczego, V Nowe wydanie.

Walka o kontrolę nad archetypami dinozaurów rozwikłała wcześniejsze debaty na temat tego, jak pojawiły się dinozaury i jak faktycznie żyły, napisali naukowcy – dodając, że błędne przedstawienie tego wydarzenia w podręcznikach historii zasługuje na poprawienie.