Kto wygrałby walkę między wielkim białym rekinem a płetwalem błękitnym?

Jedno jest największym znanym zwierzęciem. Drugi to szanowany drapieżnik na szczycie łańcucha pokarmowego. Ale czy płetwal błękitny i żarłacz biały nie będą się ze sobą kłócić na wolności?

Chociaż istnieje niewiele takich obserwacji rekinów atakujących wieloryby, wiemy, że one występują. Blizny, które wiele wielorybów nosi przez całe życie, są spowodowane ataki rekinów Są wystarczającym dowodem na to, że rekiny spróbują, jeśli będą miały szansę.

Ich walka dotyczy przetrwania – posiłku, którego prawdopodobnie pragnie rekin, i desperackiej obrony wieloryba, aby zapewnić przetrwanie następnemu pokoleniu. Który z tych niesamowitych morskich gigantów wygra?

wielki bankiet

Płetwal błękitny osiąga długość 30 metrów i waży ponad 100 ton, z łatwością pokonując białego rekina, który może mierzyć ponad 6 metrów i ważyć mniej niż tonę.

Ale płetwal błękitny nie wyrósł na zabijanie i zjadanie innych dużych zwierząt, takich jak rekiny. Zamiast tego opracowali skuteczną metodę spożywania bardzo dużych ilości małej ofiary: kryla.

gwałtowny Przez gęste łaty tysięcy, jeśli nie milionów kryla, z dużymi, szerokimi szczękami, które mogą otwierać się do około 80 stopni.

Pośpiech generuje ogromne ciśnienie wody w ich ustach, powodując, że żłobiony, fałdowany tłuszcz wokół jamy ustnej pęcznieje jak miech akordeonu. Dzięki temu wspaniałemu urządzeniu płetwale błękitne Jednorazowo potrafi połknąć tysiące litrów wody.

Zamiast zębów płetwale błękitne (wraz z humbakami i wieloma innymi) gatunki wielorybówMa fiszbinę przypominającą włosie, która wyciska małe organizmy z wody, gdy jama ustna jest ściskana. W ten sposób płetwale błękitne zwiększają zużycie energii przy jednoczesnym zmniejszeniu wysiłku.

Z drugiej strony rekiny są wysoce wyspecjalizowane najlepszy drapieżnik które polują i łapią duże zwierzęta, takie jak duże ryby, foki, lwy morskie, a czasem nawet delfiny.

Są dobrze zbudowane do tego celu, z opływowymi ciałami zaprojektowanymi do polowania na zasadzki i pościg. Posiadają również elastyczne i wysuwane szczęki oraz ostre zęby zaprojektowane do chwytania i szatkowania mięsa.

Jeśli rekinowi uda się schwytać dużego wieloryba, wygrana będzie jedną z wielkiego bankietu. W końcu nie ma lepszego posiłku niż ogromne źródło wysokoenergetycznego mięsa i gęstego, tłustego tłuszczu, który przynosi wieloryb!

Faktycznie, Raporty medialne Często robi zdjęcia rekinom czającym się wokół tusz wielkich wielorybów.

Czy te zwłoki były wynikiem drapieżnictwa rekinów? A może te wieloryby zginęły z powodu nieznanej choroby lub ludzkich skutków, takich jak zaplątanie się w sprzęt rybacki?

potężny obrońca

Duże rekiny to nie tylko myśliwi, ale także padlinożercy. Rosnące dowody Wskazuje, że tusze wielorybów są ważnym elementem diety dużych rekinów. W rzeczywistości tłuszcze zawarte w tranu wielorybim mogą znacznie zwiększyć metabolizm rekina.

z mięso wieloryba Tłuszcz jest ważnym pokarmem dla rekinów, dlaczego więc nie polować na wieloryby, gdy są żywe? Okazuje się, że wieloryby rzeczywiście mogą stać się dużym, szybkim celem.

Jednak wysoce opływowe ciała płetwali błękitnych ewoluowały, aby podróżować z prędkością do 40 kilometrów na godzinę, przez godzinę lub dłużej. Jego szybkość i wytrzymałość sprawiają, że jest trudną ofiarą do łapania rekinów.

Rekiny używają bardziej strategii „siedź i czekaj”, aby oszczędzać energię, ścigając ofiarę w krótkich, szybkich seriach prędkości, które osiągają co najmniej 11 metrów na sekundę.

Ale trudności, jakie napotyka rekin w łapaniu płetwala błękitnego, nie kończą się na jego ograniczonej wytrzymałości przy dużej prędkości. Jeśli nie jesteś dużym rekinem, powiedzmy, mającym kilka metrów długości, możesz po prostu nie mieć dość siły w szczęce, by skutecznie szatkować mięso, nawet jeśli nadążysz za płetwalem błękitnym.

niektóre Inne fiszbinowceJak na przykład Wieloryby południowe Mogą osiągnąć ponad 16 metrów długości i są mniej opływowe niż płetwale błękitne ze względu na ich gęstsze, ale bardziej elastyczne ciała. Dla nich strategia obrony może być obrana, aby walczyć, a nie latać przeciwko drapieżnikom.

bronić się przed orkiNa przykład te wieloryby zostały zgłoszone Zbierzmy się razem Bronią się potężnymi ogonami, płetwami piersiowymi lub kopniakami w głowę napastników.

Więc były odpowiednie wieloryby Notatka Przyjmij te silne postawy, aby chronić ich słabe łydki. Dobrze skalkulowane i wymierzone w czasie uderzenie ogonem lub nokaut może zagrażać życiu drapieżnika.

Ale kiedy zalety mechanizmów obronnych drapieżników, które rozwinęły wieloryby, zaczynają słabnąć? Odpowiedź: Kiedy szanse się kumulują.

Kiedy wieloryb jest słaby — może ma tylko kilka tygodni lub miesięcy, albo jest chory lub zagrożony — nie ma takiej samej szybkości i obrony jak zdrowy, dorosły wieloryb.

Więc jakie typy wygrają?

Jak ze wszystkimi rzeczami, jest sytuacyjny. Wieloryb zagrożony przez białego rekina może zaszkodzić swojemu napastnikowi. a Płetwal błękitny Dodatkową zaletą jest wytrzymałość przy dużych prędkościach, dzięki której możesz uciec, jeśli wolisz.

Ale jeśli wieloryb jest już słaby – jak znużony i wyczerpany wieloryb w niego zaplątany sieci rybackieCiągłe, dobrze wykalkulowane ataki, które powodują krwawienie wieloryba, mogą spowodować, że rekin zwycięży, a wieloryb przegra.

W lipcu 2015 r. w zatoce Massachusetts w Stanach Zjednoczonych miał miejsce interesujący przypadek, kiedy ten prawie pewien los się odwrócił. Odważny zespół reagujący na zaplątanie zwierząt morskich był w stanie uwolnić perwersyjny humbak Została ranna przez białego rekina o długości 5 metrów.

Fakt, że uwikłanie uczyniło wieloryby bezbronnymi, pozostawia źródło refleksji na temat naszej roli w narażaniu wielu wielorybów na ryzyko nienaturalnej śmierci – w tym wielu narażonych populacji, które już cierpią z powodu ludzkiego stresu.

Traktuję tę historię jako świadectwo współczującej natury ludzkości. Ale jest to również otrzeźwiające przypomnienie o pilnej potrzebie przekształcenia naszych obecnych szkodliwych praktyk w zrównoważone praktyki.

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa Na licencji Creative Commons. Przeczytać oryginalny artykuł.