PEKIN, 2 kwietnia 2019 r. (Xinhua) — Naukowcy niedawno ogłosili odnalezienie skamieniałości tasiemca endopasożytniczego z bursztynu birmańskiego z okresu środkowej kredy, datowanego na prawie 100 milionów lat.
Odkrycia dokonali naukowcy z Instytutu Geologii i Paleontologii w Nanjing Chińskiej Akademii Nauk we współpracy z badaczami z Uniwersytetu Yunnan w Niemczech, Wielkiej Brytanii i Birmie.
Badanie to, opublikowane w czasopiśmie Geology, dostarcza dowodów nie tylko na pierwszą częściową skamieniałość ciała tasiemca, ale także prawdopodobnie najbardziej przekonującą skamieniałości ciała płazińca, dostarczając w ten sposób nowych informacji na temat wczesnej ewolucji tasiemca.
Tasiemce stanowią dużą klasę w obrębie typu Platyhelminthes, obejmującą do tej pory około 5000 gatunków. Zakażają wszystkie główne grupy kręgowców, w tym ludzi i zwierzęta gospodarskie, i występują w prawie wszystkich ekosystemach morskich, słodkowodnych i lądowych. Różnią się wielkością, od mniej niż jednego milimetra do ponad 30 metrów.
Rząd Trypanosoma to najbardziej zróżnicowana grupa tasiemców w świecie morskim i obejmuje jednego z najbardziej rozpowszechnionych i łatwo rozpoznawalnych pasożytów ryb morskich. Dorosłe osobniki zwykle znajdują się w żołądkach i jelitach rekinów i płaszczek.
Poprzednie badania z zakresu biologii molekularnej oszacowały, że tasiemce trypanosomalne mogły powstać na granicy triasu i jury około 200 milionów lat temu, ale nigdy nie odnaleziono ich skamieniałości.
„Zapis kopalny tasiemców jest bardzo skąpy ze względu na ich tkanki miękkie i wewnętrzne siedliska pasożytów, co znacznie utrudnia zrozumienie ich wczesnej ewolucji” – powiedział Wang Bo, główny badacz badania. Dodał jednak, że jego zespół „zgłosił pierwszą skamieniałość tasiemca”.
Zdaniem naukowców skamielina ta wykazuje unikalne cechy zewnętrzne i wewnętrzne, które najbardziej odpowiadają cechom istniejących tasiemców przywr.
Badanie to dostarcza również wyjątkowego przykładu morskiego endopasożyta uwięzionego w bursztynie, rzucając nowe światło na naukę o bursztynie i odbudowę paleośrodowiska.
Poprzednie badania wykazały, że struktury wewnętrzne można zachować w stanie nienaruszonym, jak w istniejących formach, ale wszystkie badania skupiały się na stawonogach. Korzystając z mikrotomografii komputerowej o wysokiej rozdzielczości, naukowcy odkryli, że wnętrze obecnej skamieliny odpowiada trypanosomowi.
„Nasze wyniki pokazują, że bursztyn może zachować wewnętrzną strukturę pasożytniczych robaków, takich jak tasiemce, w geologicznej skali czasu” – powiedział Wang.
Oprócz niezwykłego przykładu morskiego endopasożyta uwięzionego w bursztynie, w próbce bursztynu zachowały się także niektóre trichomy i łuski, co wyraźnie wskazuje na środowisko lądowe w momencie uwięzienia w żywicy. Ponadto wiele ziaren piasku było równomiernie rozmieszczonych w bursztynie, co wskazuje, że skamielina została zakopana w piaszczystym środowisku.
Jednym z możliwych scenariuszy osadzania się tasiemca w bursztynie jest to, że jego żywiciel spodamobranowy utknął na mieliźnie podczas przypływu lub burzy, a następnie ugryziony przez lądowego drapieżnika lub padlinożercę wyższego rzędu. Kiedy drapieżnik połyka żywiciela, tasiemiec zostaje rozerwany, usunięty z jelita i przyczepiony do pobliskiej żywicy.
„Nasze badanie potwierdza również hipotezę, że bursztyn mógł być osadzany w starożytnym środowisku, a także podkreśla znaczenie badań bursztynu w paleopasożytologii” – powiedział Wang. ■
„Całkowity miłośnik kawy. Miłośnik podróży. Muzyczny ninja. Bekonowy kujon. Beeraholik.”
More Stories
Doktor Lori Glaze pełni funkcję zastępcy ESDMD przez sześciomiesięczną kadencję
Zobacz olśniewające nowe zdjęcie wykonane przez Hubble'a, przedstawiające słońce podobne do Słońca rodzącego się w chmurze
Nowe zdjęcia z sondy Juno sugerują, że lodowa skorupa Europy „unosi się swobodnie” po ukrytym oceanie Księżyca