Ocean Atlantycki Bermudów jest najcieplejszy i najbardziej kwaśny od 40 lat

Trwający od dziesięciu lat wzrost temperatur oceanów wpływający na cyrkulację oceaniczną, spadek poziomu tlenu przyczyniający się do zmian w zasoleniu i podaży składników odżywczych oraz zakwaszenie oceanów to tylko niektóre z wyzwań stojących przed oceanami na świecie.

W 1988 r. opublikowano kompleksową i trwałą serię czasową obserwacji oceanów, tzw Badanie szeregów czasowych Atlantyku na Bermudach (BATS)Zaczęło się w miejscu położonym około 80 km na południowy wschód od Bermudów. Tam naukowcy co miesiąc pobierają próbki fizyki, biologii i chemii powierzchni i głębin oceanów. W nowych badaniach opublikowanych w czasopiśmie Frontiers in Marine Science badacze zaprezentowali najnowsze wyniki działań monitorujących.

Profesor Nicholas Betts, główny autor badania, powiedział: „Wykazaliśmy, że powierzchnia oceanu w subtropikalnym regionie północnego Atlantyku ociepliła się o około 1 stopień Celsjusza w ciągu ostatnich 40 lat. Ponadto wzrosło zasolenie oceanu, a tlen został zgubiony.” Jest badaczką oceanów w Bermuda Oceanographic Institution, jednostce Julie Ann Wrigley Global Futures Laboratory na Uniwersytecie Stanowym w Arizonie (ASU) oraz profesorem w School of Ocean Futures na ASU. „Ponadto kwasowość oceanów wzrosła od lat 80. do 2020. XX wieku”.

Ciepły, słony, odtleniony, kwaśny

Na stacji monitorującej BATS temperatura powierzchni oceanów rosła od lat 80. XX wieku o około 0,24°C na dekadę. Co więcej, oceany są obecnie o około 1 stopień Celsjusza cieplejsze niż 40 lat temu. Naukowcy odkryli, że w ciągu ostatnich czterech lat temperatura oceanów wzrosła gwałtowniej niż w poprzednich dekadach.

Zaobserwowana woda nie tylko stała się cieplejsza, ale także stała się bardziej zasolona na powierzchni, co oznacza, że ​​w wodzie rozpuszcza się więcej soli. Najnowsze dane wykazały, że zasolenie wzrosło nieproporcjonalnie w ciągu ostatnich kilku lat, podobnie jak temperatura powierzchni. „Uważamy, że jest to część szerszych, nowszych trendów i zmian temperatur oceanów oraz zmian środowiskowych, takich jak ocieplenie atmosfery i cieplejsze lata na całym świecie” – stwierdziła Bates.

Tymczasem dane wskazują, że w ciągu ostatnich 40 lat ilość tlenu dostępnego dla żywych organizmów wodnych spadła o 6%. Zmieniły się również wartości kwasowości: oceany są obecnie o 30% bardziej kwaśne niż w latach 80. XX wieku, co prowadzi do niższych stężeń jonów węgla. Może to wpływać między innymi na zdolność organizmów skorupiastych do utrzymywania muszli.

„Skład chemiczny wód powierzchniowych w latach dwudziestych XXI wieku wykracza obecnie poza zakres sezonowy obserwowany w latach 80. XX wieku, a ekosystem oceaniczny żyje obecnie w innym środowisku chemicznym niż to, które miało miejsce zaledwie kilka dekad temu” – wyjaśnił Bates. „Zmiany te wynikają z absorpcji antropogenicznego dwutlenku węgla z atmosfery”.

Znaczenie danych długoterminowych

Gromadzenie danych przez długie okresy czasu jest ważne dla przewidywania nadchodzących zmian warunków. „Te obserwacje dają wyobrażenie o tempie zmian w niedawnej przeszłości w zakresie ocieplenia oceanów i chemii oceanów. Dostarczają kluczowych wskaźników przyszłych zmian w nadchodzących dziesięcioleciach” – powiedział Bates. „Jest to także dowód na regionalne i globalne zmiany środowiskowe oraz egzystencjalne wyzwania, przed którymi w najbliższej przyszłości staniemy jako jednostki i społeczeństwa”.

Stacje monitorujące dostarczające dane do tego badania to tylko dwa z wielu długoterminowych, zrównoważonych oceanicznych szeregów czasowych zlokalizowanych w oceanach świata. Stacje u wybrzeży Hawajów, Wysp Kanaryjskich, Islandii i Nowej Zelandii są również kluczowe w monitorowaniu długoterminowych zmian oceanicznych. Naukowcy stwierdzili, że na niektórych z tych stacji zaobserwowano podobne procesy, podkreślając wyzwania i złożoność zrozumienia długoterminowych interakcji między rosnącymi temperaturami, zasoleniem i zakwaszeniem oceanów.