Odkrycie „złej” Biblii zachęcającej do cudzołóstwa w Nowej Zelandii | Nowa Zelandia

Odkryto niezwykle rzadką ewangelię słynącą z niefortunnego błędu, która zachęca do rozpusty Nowa Zelandia.

„Zła” Biblia z 1631 r., jak to się stało, pomija słowo „nie” w siódmym przykazaniu, mówiąc czytelnikom „będziecie cudzołożyć”. Wydrukowano tysiąc egzemplarzy tekstu, znanego również jako Biblia dla wszeteczeństwa lub grzeszników, a błąd wykryto dopiero rok później.

Po odkryciu błędu drukarze Robert Parker i Martin Lucas zostali wezwani przez króla Karola I i postawieni przed sądem, gdzie zostali ostrzeżeni o skandalicznej literówce i niechlujnym wykonaniu. Odebrano im licencję na drukowanie, na lata nałożono na nich grzywnę w wysokości 300 funtów (choć ostatecznie cofnięto), a większość tekstów została zniszczona. W obiegu pozostało tylko około 20 egzemplarzy.

Biblia tak Przyjdź na aukcję Od czasu do czasu większość z nich znajduje się w Wielkiej Brytanii lub Stanach Zjednoczonych, ale jest to pierwszy przypadek odkrycia na półkuli południowej, mówi University of Canterbury w Christchurch. Uniwersytet został po raz pierwszy powiadomiony o jego istnieniu w 2018 roku, ale zdecydował się zachować odkrycie w tajemnicy do tej pory, aby dać naukowcom i księgowym wystarczająco dużo czasu na przestudiowanie i zachowanie książki.

„To tajemnica, jest fascynująca i dotarła do połowy świata” – powiedział w poniedziałek Chris Jones, profesor nadzwyczajny studiów nad mediewizmem na uniwersytecie i członek Towarzystwa Starożytności w Londynie.

Była uczennica Jonesa przyniosła mu kopię w 2018 roku po tym, jak jej rodzina nabyła go dwa lata wcześniej ze sprzedaży zmarłego majątku. Późnym właścicielem był brytyjski introligator Don Hampshire, który przeniósł się do Christchurch z Wielkiej Brytanii w 2009 roku, ale z tego, co Jones mógł powiedzieć, Hampshire nigdy nikomu nie powiedział o jego posiadaniu.

Była uczennica Jonesa powiedziała mu, że myślała, że ​​to „zła” Biblia, ale była „bardzo niewierząca, ponieważ nie są to zwykłe pozycje”.

„Nie chodzi o to, że wchodzisz do biura po tym, jak znalazłem jedną w garażu w Christchurch. Ale spojrzałem na to i pomyślałem: Wow, dokładnie tak myśli mój były student – ​​to zła Biblia. „

Jones powiedział, że istnieje wersja w Kanadzie, niektóre w USA, niektóre w Wielkiej Brytanii i Irlandii oraz „bardzo ładna wersja” w Dublinie.

„Australijczycy twierdzą, że mają, ale nie” – zaśmiał się Jones, dodając, że ich wersja nie zawiera niesławnego pominięcia „nie”.

„Przybycie do mnie w Christchurch jest wspaniałe”.

Odkrycie książki rozbudziło zainteresowanie Jonesa historią biblijną i mitami o tym, dlaczego popełniono błąd, otaczającą go sprawą sądową oraz szeroko rozumianym wówczas przemysłem drukarskim, na temat którego planuje publikować artykuły.

Trwa debata na temat tego, w jaki sposób doszło do błędu typograficznego, z teoriami, że mógł to być celowy akt sabotażu przemysłowego przez konkurencyjną drukarnię. Ale Jones skrytykował tę pogłoskę, mówiąc, że znacznie bardziej prawdopodobne jest, że drukarze, działając w bezwzględnej branży, po prostu tną koszty wydawców kopii.

Życie wersji nowozelandzkiej, której właścicielem jest Phil and Louise Donnithorne Family Trust, pozostaje tajemnicą, zanim dotarła do kraju. Tam, gdzie wiele Ewangelii zawiera szczegółowe opisy drzew genealogicznych, daty i miejsca oraz zapisy urodzeń i zgonów, ta wersja ma jedną nieczytelną nazwę.

Egzemplarz był w stosunkowo kiepskim stanie po ponownym odkryciu, z utratą okładki, uszkodzeniami spowodowanymi przez wodę, a kilka stron zostało trwale zgubionych na odwrocie. Ale ma też kilka unikalnych cech – jest jedną z nielicznych kopii, która ma bardziej dekoracyjny czerwony i czarny atrament i jest znacznie pełniejszą wersją niż wiele innych.

Sarah Asci, konserwatorka książek i papieru, zakonserwowała przedmiot, skrupulatnie obchodząc się z dziełem, tworząc nową twardą okładkę i zachowując ją dla potomności. Askey udokumentowała wszelkie drobne cechy, które mogłyby pomóc w uzyskaniu wskazówek na temat miejsca pobytu książki – wśród niektórych stron znalazła szczątki roślinne, ludzkie włosy i włókna tekstylne.

„To była niezręczna mała rzecz do obejścia… i było wiele problemów z rozwiązywaniem, ale było to bardzo satysfakcjonujące” – powiedział Aski.

Książka jest teraz w pełni zdigitalizowana i będzie dostępna bezpłatnie za pośrednictwem strony internetowej w nadchodzących miesiącach — coś, co ma nadzieję, pomoże rzucić więcej światła na niejednoznaczną, nieczytelną nazwę wersji zapisanej w środku.

„Mam nadzieję, że ktoś przyjdzie i powie »Chris Jones, idioto, to naprawdę oczywiste« i nie mogę się tego doczekać”.